شعارسال: مصاحبه ای که میخوانید نه با یک کارشناس مسایل افغانستان و نه حتی با یک فرد باسواد و دارای تحصیلات آنچنانی است، گفت و گویی است با یک کفاش از تبعه افغانستان که ۳۴ سال در این شهر سکونت داشته و خیلی از اتفاقات ریز و درشت این شهر را در طی این سالیان شاهد بوده و از نزدیک لمس کرده است.

گفت و گوی خواندنی با "عمو رمضان” کفاش از دست ندهید.

خودتان را معرفی بفرمائید؟

رمضان نادری هستم، اهل کشور افغانستان استان فرا هم مرز زابل و ۵۴ ساله

چه سالی به ایران آمدید؟

سال ۶۰

یعنی ۳۴ سال در حال زندگی در ایران هستید، دلیل مهاجرت تان چی بود؟

آنزمان که شوروی به افغانستان تعرض کرده بود، خدا بیامرزه رهبر ما و شما امام خمینی را که فرمود اسلام مرز ندارد و ما هم دست زن و بچه را گرفتیم و پناهنده شدیم به کشور جمهوری اسلامی ایران.

آنزمان چند تا بچه داشتید؟

آنزمان هنوز بچه نداشتم ولی خانمم باردار بود و شش ماه بعد اولین فرزندمان در زابل بدنیا آمد و بقیه بچه ها در ایران بدنیا آمدند.

چند تا بچه الان دارید؟

۶ فرزند که ۵ پسر و یک دختر، همه شون فرستادیم از خانه بیرون(خانه بخت)،سه ماه پیش هم عروسی پسر ته تغاریه بود، ۶ تا هم نوه دارم

فرزندات درس خوندن اینجا؟

بله همینجا تا کلاس نهم و کمتر همه شون خوندن ولی بخاطر مشکلاتی که خودمان داشتیم، امکانش نبود بیشتر ادامه بدهند، بزرگ که می شدند باید می رفتند دنبال کار و زندگی و در آوردن نفقه خودشان.

الان کسی می شناسید که بخاطر تبعیت افغانستانی بودنش نتونه تو ایران درس بخونه؟

تا پارسال فقط کسایی که کارت شناسایی داشتند اینجا می توانستند درس بخوانند، ولی با دستوری که امسال رهبر جمهوری اسلامی دادند که از مهاجرین در سراسر کشور ثبت نام شود، دیگه همه، چه اونایی که کارت شناسایی دارن و چه ندارن میرن ثبت نام می کنند. و ما قدردان رهبر هستیم.

شنیده ایم که میگن هموطنان شما زن میخرن برای بچه هاشون آنهم با معادل ۳۰ تا ۴۰ میلیون به بالا، درسته؟

نه در مورد ما شیعه ها اینطور نیست، من همین پسر آخری ام با ۴ میلیون براش زن گرفتم، آنهم به پدر عروس دادیم و خودش هم ۲ میلیون گذاشت روش و اسباب و اثاثیه همراه عروس کرد. شاید البته در بین اهل سنت باشد تا ۳۰ میلیون هم بدهند ولی هرچی باشه از شما ایرانی ها بهتره که ۳۰۰ تا سکه مهر دختر می کنند (با خنده(

اوضاع افغانستان را هم پی میگیری ؟ از چه طریقی؟

بله، گاهگاهی زنگ میزنیم اقوام مان که آنجا هستند و می پرسیم اوضاع را. و گاهی هم میریم خانه اقوام و آنجا ماهواره هست می بینیم، البته تو خونه خودمان نداریم(با خنده)

وضعیت امنیت افغانستان نسبت به قبل از آمدن آمریکائیها چه تغییری کرده؟

وضع بدتر شده، بهتر نشده. آمریکائیها اگه جایی میان برای منافع خودشان میان، افغانستان هم که اومدن برای منافع خودشان اومدن. اونا خودشان باعث ناامنی در افغانستان هستند و اصلا امکان نداره بخواهند در افغانستان امنیت برقرار بشه.

شما هم حتما خبر تصادف ماشین های حمل برادران افغانستانی که عمدتا بصورت قاچاق هستند را در همین کرمان می شنوید، برای من هم واقعا سواله که چه دلیلی می تواند باشد برای این سیل گسترده ورود مهاجران، علی رغم تمام مشکلات و خطرات احتمالی که برای آنان وجود دارد؟

اگر در کشورشان کار و امنیت بود که نمی آمدند، حداقل دلشان برای جان خودشان می سوخت که می دانند با شرایطی که میخواهند بیایند هر لحظه احتمال جان دادنشان در مسیر هست ولی باز می آیند بخاطر یک پرک (نصف) نان!

بنظرتان چه چیزی ما در ایران داریم که شما افغانستان ندارید؟

شما امنیتی دارید که آدم نان شب هم نداشته باشد می ارزد. و دیگه اینکه شما رهبری دارید که جهان مثل رهبر شما ندارد.

از کسب خودتان بگوئید، کفاشی درآمدش به اندازه ای هست که جوابگوی مخارج شما باشد؟

بله هست.. الحمدلله ما راضی هستیم، یعنی اگر قناعت باشد می شود، ما الان با همین درآمد کفاشی ۶ فرزند را عروس و داماد کردم.

این راهرویی که داخلش هستید و مغازه شماست اجاره می دهید؟

خدا رحمت کند حاجی شنبه افشارمنش را، همان سال های اولی که ما آمدیم این راهرو را بدون دریافت ریالی به ما داد و قبل از فوتش هم به فرزندانش وصیت کرد که رمضان تا زمانی که ایران است این راهرو را ازش نگیرید، مگر زمانی که خودش بخواهد برود.

در این سی و چهار سالی که اینجا هستید برخورد مردم با شما چطور بوده؟

سالهای اول، مقداری آزار و اذیت می دیدم، البته آدم خوب و بد همه جا هست، ولی سالهای بعد خوب شد و بعضی ها خیلی به ما لطف کردند، الان نگاه کنی هر که رد می شود دستی بلند می کند و اینجا مرا خیلی ها عمو صدا می زنند.

در مورد دیگر مهاجرین هم رفتار به همین شکل است؟

نمیدانم، باید از خودشان بپرسی، ولی شنیدم که می برن کارگر افغانی را تا ۳ ماه، ۶ ماه توی روستاهای دور، ازش کار می کشند و بعد هم آخر کار به جای حقوق یک سیر کتک هم او را می زنند و رهایش می کنند، البته همانطور گفتم آدم خوب و بد همه جا هست.

نوع نگاه مردم ما به شما مهاجرین عموما خوب نیست، بنظر شما دلیلش چیه؟

یکی اینکه، فکر می کنند ما اومدیم اینجا و کارهای اونها را ازشان می گیریم. در حالی که اگر شما نگاه کنید می بینید فقط کارهای سخت و دور شأنی هست که آنها حاضر به انجامش نیستند، مهاجرین ما میان، آنها را انجام میدن. بعدش هم بحمدالله کار تو این مملکت هست و روزی را هم خدا میده.

شما کارت اقامت هم دارید؟

کارت اقامت که نه، یک کارت شناسایی داریم که سال به سال تمدید باید بشه.

بابت تمدید چقدر پرداخت می کنید؟

ما که ۶ نفر هستیم، سالانه ۳ میلیون تومان بابت تمدید میدهیم و ناراضی هم نیستیم.

در این سه دهه ای که اینجا زندگی کردید، بزرگترین جمعیتی که در جیرفت یکجا جمع شده بود را کجادیدید؟

بزرگترین جمعیت را تا جایی که یادمه همون سالهای اولی بود که آمده بودم، سال ۶۴-۶۵، تشیع ۲۷ تا شهید که در یک روز آورده بودن آنها را، که از میدان شیرخورشید که الان بهش میگن معلم تا چهارراه فرمانداری همش جمعیت بود.

اهل تفریح و مسافرت هم هستید؟

فقط سالی یکبار با خانواده دسته جمعی به پابوس امام رضا(ع) میرویم. در این سی و چهار سال فقط یکسال نتونستم برم.

محرم کجا میروید؟

سالهای پیش خودمان هیأت عزاداری داشتیم ولی دیگه همه رفتن کرمان و جاهای دیگه و هیأت مهاجرین افغانستان را دیگه نداریم.

قصد بازگشت به افغانستان را ندارید؟

تا اوضاع این باشه نه

بچه هاتون چی؟

بچه ها هم نه، بچه های ما آنجا بخوان بروند غریب هستند. اینجا بزرگ شدن. ولی تا حدی که در توانمان هست برای ساخت مدرسه و مسجد برای آینده فرزندانمان در آنجا هرسال کمک می کنیم.

مهمترین مشکلی که اینجا دارید چیه؟

مشکل بیمه، و دعا باید بکنیم که تا زنده هستیم سروکارمان به بیمارستان و دوا و درمان نیفتد.

ممنون از وقتی که در اختیار ما گذاشتید.

با اندکی اضافات و تلخیص برگرفته از سایت خبری تحلیلی سلام سبزواران، تاریخ انتشار: 5آبان1394، کدخبر: 19107: www.salamsabzevaran.ir