شعار سال: 10 سال پـیش، تازه فارغ‌التحصیل شده بودم، با کلی ایده و آرزو. دوران سربازی را می‌گذراندم و در اوقات فراغت در یک بیمارستان خصوصی کار می‌کردم.

آن‌روز صبح، تازه کشیک شبم تمام شده بود. با سرعت از بیمارستان بیرون آمدم و سوار اتومبیل شدم. هنوز حرکت نکرده بودم که صدایی شبیه صدای تیر‌اندازی به گوش رسید... . آن شب یکی از همکاران تماس گرفت و خبری بهت‌آور داد؛ یکی از جراحان بیمارستان‌مان به وسیله فرزندان بیماری که از روند درمان پدرشان رضایت نداشتند با شلیک گلوله کشته شده بود.

این اولین باری بود که خشونت را در این سطح می‌دیدم ولی آخرین بار نبود. در طول سال‌های گذشته و به‌ویژه چند ماه اخیر، شاهد رفتارهای نامناسبی علیه پرسنل درمانی بوده‌ایم. ریشه این خشونت‌ها کجاست؟ چه شده که برخی با اندک دلیلی- صرف‌نظر از بحق‌بودن یا نبودن خواسته _کادر درمان را مورد توهین و هجمه قرار می‌دهند؟ چرا بسیاری از رسانه‌ها به دنبال پررنگ‌کردن کوچک‌ترین خطاهای پزشکی کادر درمان هستند؟

صرف‌نظر از دلایل اجتماعی، اقتصادی و فشارهای روزمره که گریبانگیر مردم است و نمونه‌های این کنش و واکنش‌های نامعمول را هر روزه در کوچه و خیابان شاهدیم، بخش مهمی از رفتارهای نامناسب علیه کادر درمانی به عملکرد ناصحیح مسئولان بهداشت و درمان کشور برمی‌گردد.

با اجرای آرمان‌گرایانه طرح تحول سلامت، هزینه‌های بسیاری بر سیستم بهداشت و درمان تحمیل شد، به‌گونه‌ای که عملا این طرح با قربانی‌کردن کادر بهداشت و درمان کج‌دار و مریز درحال انجام است.

جنبه دیگر مشکل، نزول جایگاه کادر درمان در دیدگاه مردم جامعه است، دلایل مختلفی برای این مساله می‌توان برشمرد: بی‌تدبیری مسئولان نظام بهداشت و درمان کشور، عدم استفاده مناسب از رسانه‌ها در جهت آگاه‌سازی مردم، شانتاژ‌های خبری و تحریک جامعه با اهداف خاص سیاسی از سوی برخی مسئولان و نهادهای تاثیر‌گذار بر افکار عمومی و عملکرد نامناسب سازمان‌های صنفی کادر بهداشت و درمان در جهت فرهنگ‌سازی صحیح از جمله مهم‌ترین این موارد است.

این افزایش توقعات باعث‌شده بیماری که به پزشک مراجعه می‌کند، از پزشک انتظار «شفا» را داشته باشد. درصورتی که کار پزشک تشخیص و درمان مناسب بیماری است، نه شفای کامل بیمار!

این توقع «شفادهی» باعث سوءاستفاده مداخله‌گران طب از انفعال سیستم بهداشت و درمان و از سوی دیگر، تحریک مغرضانه بیماران علیه پزشکان و کادر درمان توسط این افراد شده است. با این اوصاف، مسئولان و پرسنل بهداشتی لازم است به امنیت و حفاظت خود هم بیندیشند؛ چون احتمالا خشونت رخ می‌دهد و باید برای مهار و مدیریت خشونت علیه کادر درمان آماده و مهیا بود و امکانات فیزیکی، اداری و قانونی را برای محدودکردن خشونت و ناامنی فراهم کرد.

این مساله جز با تلاش و همراهی فعالان صنفی جامعه پزشکی و پیراپزشکی و اصحاب رسانه و مهم‌تر از آن، عملکرد صحیح و به‌دور از هرگونه شعارزدگی وزارت بهداشت به‌عنوان متولی سلامت جامعه حاصل نمی‌شود.

چون ریسک‌پذیری و خطرکردن برای نجات بیماران بخشی جدا‌ناپذیر از شغل کادر درمان و به‌ویژه پزشکان است و اگر این برخوردهای خشونت‌آمیز ترویج شود و درمقابل حمایت قانونی از این افراد صورت نپذیرد، تاثیر نامطلوبی بر روحیه این قشر خواهد داشت و آن ها را به سوی محافظه‌کاری سوق می‌دهد. امری که درصورت تحقق آن، سلامت جامعه در معرض خطری هولناک قرار خواهد گرفت.

به‌هر حال امیدواریم با فرهنگ‌سازی صحیح و به‌ویژه تعامل رسانه‌ها و سازمان نظام‌پزشکی و انجمن‌های صنفی کادر بهداشت و درمان، خشونت علیه جامعه پزشکی و پیراپزشکی هرچه زودتر در کشور ریشه‌کن شود و از این پس، کمتر شاهد وقوع چنین مواردی در جامعه باشیم.

نویسنده : مهدیار سعیدیان پزشک

سایت شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از سایت خبری فرهیختگان، تاریخ انتشار 7 آذر 97، کد مطلب: 23683، www.fdn.ir