کم‌شنواییِ درمان‌نشده، مقدمه ابتلا به بیماری‌های پرهزینه است

صدای گوش‌خراش آژیر آمبولانس در نیویورک‌سیتی باعث می‌شود آن روز، زودتر فرا برسد. همان روزی که من و خیلی‌های دیگر به خاطر اینکه بارها و بارها در معرض این صداها قرار گرفته‌ایم، مجبور به استفاده از سمعک خواهیم شد. فقط امیدوارم قبل از سال ۲۰۲۱ یا قبل از زمانی که این ابزار، بدون نسخه و خیلی ارزان‌تر و شاید خیلی مؤثرتر از نمونه‌های فعلی، در دسترس قرار بگیرند، چنین اتفاقی نیفتد.

شعار سال: در حال حاضر، سمعک‌ها و خدمات همراه، واقعا تحت پوشش بیمه‌های درمانی که شامل خدمات پزشکی هست، نیستند. آقای دکتر فرانک ر. لین، مدیر مرکز شنوایی و رئیس دانشکده بهداشت عمومی جان هاپکینز، به بلومبرگ گفت: «زمانی‌ که قانون خدمات درمانی در سال ۱۹۶۵ به تصویب رسید،‌ هنوز کم‌شنوایی به عنوان یک مسئله پزشکی شناخته نشده بود و استفاده از سمعک‌ها هم خیلی مؤثر نبود، بنابراین تحت پوشش بیمه قرار نگرفتند». امروزه بر اساس تحقیق رو به پیشرفتی که توسط همکاران دكتر لين و افرادی دیگر صورت گرفته، کم‌شنواییِ درمان‌نشده را می‌توان مقدمه‌ای برای ابتلا به بسیاری از بیماری‌های پرهزینه دانست. اکنون زمان آن فرا رسیده است که مراقبت از شنوایی و درمان کم‌شنوایی را خیلی جدی‌تر بگیریم.
ضعف شنوایی در میلیون‌ها نفر به‌خصوص افراد مسن، فقط آزاردهنده و مشکل‌ساز نیست، بلکه خطری بی‌‌چون‌وچرا برای سلامتی و تهدیدی برای مغز و جان انسان‌ها محسوب می‌شود که درمان‌شان بسیار پرهزینه‌تر از تولید سمعک و سرویس‌دادن به هر فرد کم‌شنوای مسن آمریکایی است.
در حال حاضر، 38.2 میلیون آمریکایی در 12سالگی یا بیشتر،‌ دچار کم‌شنوایی هستند،‌ مشکلی که به صورت روزافزون دامن‌گیر افراد بیشتری می‌شود و با افزایش سن، تشدید می‌شود. طبق آمارهای ارائه‌شده توسط مرکز ملی بهداشت و تغذیه بین سال‌های ۲۰۰۱ تا ۲۰۱۰، بیش از 50 درصد مردم در هفتمین دهه زندگی‌شان و بیش از 80 درصد آنها در هشتمین دهه،‌ کم‌شنوایی خفیف یا شدید دارند.
آخرین مطالعاتی که در سطح وسیعی انجام شده، ثابت کرده است که بین کم‌شنوایی درمان‌نشده و خطر افزایش زوال عقل، افسردگی، افتادن‌های پی‌درپی و حتی بیماری‌های قلبی،‌ ارتباطی تنگاتنگ وجود دارد. مطالعات انجام‌شده روی شمار قابل‌توجهی از افراد، به این حقیقت اشاره دارد که کم‌شنواییِ اصلاح‌نشده به خودی خود می‌تواند دلیلی محکم برای بروز بیماری‌های مرتبط ‌باشد.
محققان دانشکده جان هاپکینز در یکی از این مطالعاتی که روی 154هزارو 414 نفر در رده سنی 50 سال به بالا انجام دادند (و همگی از حق بیمه سلامتی برخوردار بودند) به این حقیقت مهم دست یافتند که در مقایسه با افرادی که دچار این عارضه نبودند، کم‌شنواییِ درمان‌نشده فقط در پنج سال، خطر ابتلا به زوال عقل را تا ۵۰ درصد و افسردگی را تا ۴۰ درصد افزایش داده است.
تجزیه و تحلیل حجم وسیع اطلاعات در این زمینه توسط نیکلاس س. رد و جمعی از همکارانش، کم‌شنوایی را یکی از علل بستری‌شدن‌های متعدد و طولانی در بیمارستان، پذیرش مجدد و ویزیت‌های مکرر در اتاق فوریت‌های پزشکی دانست.
در 10 سال، مشخص شده 3.2 درصد از افراد مبتلا به زوال عقل، 3.57 درصد از افرادی که به طور قابل ملاحظه‌ای در یک حادثه افتادن، صدمه دیدند ‌و 6.88 درصد از کسانی که دنبال درمان برای افسردگی هستند، پیش‌تر به کم‌شنوایی درمان‌نشده مبتلا بوده‌اند. این آمار و ارقام ممکن است به نظر ناچیز باشد،‌ اما به ما می‌گوید که این موارد چقدر فراگیر هستند، اشخاص زیادی را مبتلا می‌کنند و به هزینه‌های فراوان فردی، اقتصادی و اجتماعی منجر می‌شوند.
دکتر لین در این باره می‌گوید:‌ «نویسندگان مجله گوش و حلق و بینی و جراحی سر و گردن جما، در نوامبر، در گزارشی اعلام کردند که ۸۵ درصد افرادی که کم‌شنوایی دارند، درمان نشده‌اند. تنها برای افراد مسن‌تر، هزینه درمان ‌در مقایسه با افرادی که این عارضه را ندارند، ۴۶ درصد بیشتر است و دوره درمانی‌شان هم بیشتر از 10 سال است». یکی از مؤلفان، جنیفر. ا دیل،‌ اپیدمولوژیست (متخصص بیماری‌های واگیردار) و پیری‌پژوه در دانشکده بهداشت عمومی جان هاپکینز به بلومبرگ گفت: «درمان کم‌شنوایی به تنهایی خیلی گران نیست،‌ تأثیری که این بیماری روی اعضای دیگر بدن می‌گذارد، هزینه‌زاست.»
حرفی که دکتر لین به من زد، این بود: «متأسفانه مردم تمایل دارند معاینه کم‌شنوایی را عقب بيندازند و با سمعک درمان شوند. هرچه بیشتر تأخیر کنند، درمان کم‌شنوایی سخت‌تر خواهد بود». او گفت: «کم‌شنوایی در هر سنی ممکن است کم‌کم خودش را نشان دهد، پس برای مردم دشوار است که بدانند چه زمانی باید آن را جدی بگیرند». او همچنین با ذکر دو نشانه خوب تعیین کرد که چه‌ موقعی برای معاینه شنوایی رجوع کنید:‌ هر زمان که خانواده و دوستان صمیمی تشخیص بدهند یا وقتی متوجه شوید که اکثر اوقات اشتباه می‌شنوید یا اصلا نمی‌فهمید دیگران چه می‌گویند. اما حتی اگر مردم معاینه شوند و هزاران دلار برای خرید سمعک‌های مورد نیازشان هزینه کنند،‌ اغلب، آنها را در کشو نگه می‌دارند. شاید گله کنند از اینکه کیفیت صدا ضعیف است، پارازیت دارد و از طرفی آزاردهنده است یا اینکه همه صداها را تقویت می‌کند و باعث می‌شود همچنان در یک محیط شلوغ به سختی بشنوند. دکتر لین اظهار می‌کند: «تمام این لوازم کمکی‌ یکسان و حتی گران ساخته نشده‌اند.‌ لوازم کمکی مناسب هر شخص می‌تواند برای چندین بار استفاده تنظیم شود. تعدادی از مردم با اشتیاق زیاد، آنها را به دیگران می‌بخشند تا بهترین استفاده را از آنها كرده باشند». دکتر لین گفت: «انتظارات نامعقول بخش بزرگی از این مشکلات هستند. سمعک‌گذاشتن مثل عینک‌زدن نیست که فورا باعث شود خیلی واضح ببینید. کم‌شنوایی به راحتیِ اختلال در بینایی، قابل تشخیص و درمان نیست. مغز به زمان نیاز دارد –یک تا دو ماه- تا خودش را با سمعک تطبیق دهد و هرچه زودتر درمان کم‌شنوایی شروع شود، برای مغز آسان‌تر است که با آن کنار بیاید.»
مطالعات اخیر دلایل کافی ‌به ما ارائه می‌دهد که کم‌شنوایی را جدی بگیریم. برای مثال ارتباط آن با زوال عقل را در نظر بگیرید. کسانی ‌که نمی‌توانند خوب بشنوند اغلب از جمع جدا می‌افتند و از این محرک مغز که انسان را درگیر فکرکردن و شناختن می‌کند، بی‌نصیب می‌مانند. هرچه ورود‌ی‌ها کمتر شوند، مغز هم به همان میزان کار کمتری انجام می‌دهد. مغز همچنین مسئولیت سنگین‌تری نیز دارد و آن زمانی است که مجبور است بیشتر توانایی‌اش را صرف پردازش صدا کند. برخلاف آنچه ممکن است فکر کنید، مغز ما برای عملکرد چندمنظوره طراحی نشده است. دکتر دیل گفت: «در کم‌شنوایی، مشکل، شدت صدا نیست، بلکه کیفیت صداست. بخشی از کلمات شنیده نمی‌شوند. در نتیجه، کلام، بی‌‌سروته به نظر می‌رسد. پیام نامفهومی به مغز فرستاده می‌شود که باید بیشتر رویش کار کند تا رمزگشایی شود و کلمات شناخته شوند». علاوه بر این، ‌وقتی اطلاعات به طور واضح شنیده نشوند، به یاد نمی‌مانند. دکتر دیل گفت: «علامت شنیدار واضح و خوب این است که به سهولت به خاطر آورده شود. کلید ورود به حافظه، دقت و تمرکز است. مغز نمی‌تواند روی کلمات تمرکز کند، وقتی تمام مدت در حال رمزگشایی سیگنال است.»
کم‌شنوایی و مشکل عدم تعادل دست به دست هم می‌دهند و موجب افتادن شخص می‌شوند. او در این مورد توضیح داد: «ما در حقیقت از گوش‌هایمان برای حفظ تعادل و ایستادن استفاده می‌کنیم‌، حتی اگر این موضوع را ندانیم». همچنین وقتی مردم نمی‌توانند خوب بشنوند، از صداهای اطراف‌شان کمتر مطلع می‌شوند و ممکن است توسط کسی یا چیزی که به نظرشان آرام از پشت به آنها نزدیک می‌شود،‌ غافلگیر شوند و بیفتند. دکتر دیل می‌گوید که او و همکارانش شگفت‌زده شدند وقتی فهمیدند کم‌شنوایی و بیماری‌های قلبی به هم ربط دارند. او گفت: «وجه اشتراک آنها می‌تواند یک بیماری عروقی باشد». اما اضافه کرد که مشکل جداماندن از جمع و استرس ناشی از کم‌شنوایی احتمالا مثل هم هستند.

----

اخبار خوبی برای ساکنان نیویورک‌سیتی در راه است؛ شهروندانی که آلودگی صوتی برایشان دلیل اصلی نارضایتی شهری است. از سال ۲۰۱۱ کلید پایین‌آوردن فرکانس آژیرهای «گوش‌خراش» مربوط به تمام وسایل نقلیه متعلق به بیش از 10 هزار اداره پلیس زده شد. شدت صدا 10 دسی‌بل کمتر شد و اداره‌های آتش‌نشانی هم شروع به استفاده از چنین روشی کرده‌اند. مرحله بعدی این است که هر سال در شهر برای بیش از 2.5 میلیون صدای آمبولانس، آژیری انتخاب کنیم که کمتر گوش‌خراش باشد. سیستم سلامتی مونت‌ سینای روی آژیرهای دو آهنگی کار می‌کند که معمولا با صدای «ای- اَو» در اروپا شنیده می‌شود و انجمن بیمارستان بزرگ نیویورک (GNYHA)، آزمایش روی آژیرهای گوش‌خراش آمبولانس‌هایش را شروع کرده است.
پي‌نوشت:
* نویسنده ستون سلامت فردی در روزنامه است که از سال ۱۹۷۹ به این کار مشغول است. او بیش از 12 جلد جین برادی کتاب تألیف کرده است. «کتاب تغذیه جین برادی» و «کتاب غذای خوب جین برادی» جزء‌ پرفروش‌ترین کتاب‌هاست.
NewYorkTimes, 31Dec. 2018