شعار سال:«ما احمدینژادیها در مجلس یازدهم 50نفر هستیم و فراکسیون تشکیل میدهیم».
این جمله، بخشی از اظهارات شمسالدین حسینی، نماینده تنکابن در مجلس یازدهم و وزیر اقتصاد دولت دهم است. اما این گزاره چقدر واقعی است؟ آیا این تعداد نماینده در مجلس یازدهم به سمت احمدینژاد گرایش دارند؟
نظر اصولگرایان در این باره چیست؟ به نظر میرسد که اگر از مسئله ریاست مجلس، قالیباف و نواصولگرایان، میرسلیم و اصولگرایان سنتی، آقاتهرانی یا زاکانی و اصولگرایان جبهه پایداری بگذریم، یکی از مسائل مجلس یازدهم نیروهای نزدیک به احمدینژاد در این مجلس است. آنها هنوز وارد مجلس نشده مدعی تشکیل فراکسیون شدهاند. اما به نظر میرسد که این تحرک خیلی باب میل سایر طیفهای اصولگرایی در مجلس نیست. بر این اساس شاید بتوان شروع مجلس یازدهم با عمیقتر شدن شکاف بین طیفهای اصولگرایی دانست که حتما نزدیکان احمدینژاد هم در افزایش این اختلافات نقش مهمی را ایفا میکنند.
آنها زودتر از همه فراکسیون خودشان یعنی فراکسیون «مدیران ارشد دولتهای نهم و دهم» را تشکیل دادهاند و برای ریاست هم چند کاندیدا در چنته دارند. چند روز قبل هم فریدون عباسی، رئیس سازمان انرژی اتمی در دوره احمدینژاد رسما اعلام کاندیداتوری کرد. اما او تنها گزینه این جریان نیست. آن طور که احمد علیرضابیگی، نماینده تبریز در مجلس و منتخب مجلس یازدهم و از چهرههای ارشد این فراکسیون گفته، علاوه بر عباسی، حمیدرضا حاجی بابایی، شمسالدین حسینی و علی نیکزاد دیگر چهرههای این فراکسیون هستند که برای ریاست مجلس یازدهم قصد کاندیداتوری دارند.
اما شمسالدین حسینی در ادامه صحبتهایش گفته «اغلب مدیران شاخص دولت نهم و دهم که نامزد انتخابات مجلس شدند رای آوردند. در همین مجلس هشت عضو کابینه دولت نهم و دهم، ۹ استاندار، تعداد قابلتوجهی از معاونان وزرا، فرمانداران و مدیران دوره احمدینژاد رای آوردند و از منتخبان مجلس یازدهم هستند. میتوانم بگویم که بالغ بر ۵۰ نفر هستند. این افراد با هم فصل مشترک دارند و باهم سالها همکاری کردهاند.
وقتی مردم بعد از گذشت چند سال از پایان کار دولت احمدینژاد آنها را نادیده نگرفتند و به آنها رای دادند، آیا منتخبان باید خودشان را نادیده بگیرند؟ نه. بنابراین ما با هم جلساتی داریم، اما آن جلسات فقط محدود به مدیران و وزیران دولت نهم و دهم که برای مجلس انتخاب شدهاند، نیست و صرفا آمال این افراد نیز دولت نهم و دهم نیست. بخش قابلتوجهی از نمایندگان منتخب با سنجش سلوک رفتاری و عملکردی مدیران دولت نهم و دهم، نسبت به همکاری و همگرایی ابراز تمایل میکنند و ما هم استقبال میکنیم.
تعداد زیادی از نمایندگان ادوار که به مجلس یازدهم راه یافتهاند هم ازجمله مدافعان دولت نهم و دهم هستند.» حسینی درباره تشکیل فراکسیون توسط نمایندگان طیف خود گفته است:«ما جلسات متعددی داشتیم و گفتوگو کردیم و این امر دور از ذهن نیست که تلاش کنیم این سازماندهی را انجام دهیم.» اما این صحبتها چقدر واقعی است؟ چقدر بر مبنای دادههای سیاسی است؟ در ارتباط با این موضوع با ناصر ایمانی، فعال سیاسی اصولگرا گفتوگو کردهایم که در ادامه میخوانید:
آقای ایمانی نظر شما درباره اظهارات شمسالدین حسینی، وزیر سابق در دولت آقای احمدینژاد چیست. به نظر شما چقدر میتوانند در تشکیل فراکسیون موفق باشند؟
شمسالدین حسینی تنها کسی است که چنین ادعایی کرده است و معلوم هم نیست که این حرف او چقدر مستند است. اول اینکه 50 نفر چه کسانی هستند و چرا کسی آنها را نمیشناسد؟ دوم اینکه فراکسیون تشکیل دادن کار سادهای نیست. حالا اینکه یک نفر یک حرفی زده است، نمیشود که به این حرف استناد کرد.
چقدر احتمال میدهید این کار شدنی باشد؟
بعید میدانم که چنین فراکسیونی تشکیل شود. چون این تعداد آدم ندارند. پیشبینی من این است که چنین نمایندگانی برای تشکیل این فراکسیون در مجلس یازدهم وجود ندارند. باید این 50 نفر اسامیشان اعلام شود و خودشان هم تایید کنند که احمدینژادی هستند و اعلام برائت نکنند تا بتوان در مورد آنان و برنامههای احتمالیشان صحبت کرد. فعلا به این حرفها اعتباری نیست. یک نفر چیزی برای خودش گفته است. ایشان میگویند 50 نفر، من میگویم 5 نفر بیشتر ندارند. باید ثابت کنند که این آدمها وجود دارند و ببینیم که واقعا گرایش به سمت آقای احمدینژاد دارند؟
به نظر شما این افراد برای فعالیت خود در مجلس از احمدینژاد خط میگیرند؟
اساسا آقای احمدینژاد نگاه تشکلی به احزاب و عرصه سیاست ندارد. اینکه گروهی چه در داخل مجلس و چه در بیرون مجلس بخواهند فراکسیون تشکیل بدهند، برای او چندان معنایی ندارد. آقای احمدینژاد و اطرافیانش برای دیده شدن تلاش زیادی میکنند و حتماً تمایل دارند در مجلس حضوری جدی داشته باشند. مخصوصاً اینکه آنها پایگاه اجتماعی قابل توجهی هم دارند و به همین دلیل هر کاری لازم باشد انجام خواهند داد تا بتوانند در مجلس اثرگذار باشند.
احمدینژاد در آن هشت سالی که رئیس جمهور بود اگر میخواستند کار تشکیلاتی کنند، یک حزبی راه میانداختند، یک تشکیلاتی درست میکردند اما این کار را نکرد؛ چون اساسا اعتقادی به این پروسهها ندارد. برای همین هم بعید است که چنین فراکسیونی در مجلس تشکیل شود. کارنامه سیاسی احمدینژادیها به قدری سیاه است که تحت هیچ شرایطی و در هیچ برههای اجازه شرکت کردن در انتخابات را به دست نخواهند آورد.
احمدینژاد این موضوع را میداند که نظام دیگر به او و اطرافیانش اجازه بازگشت به عرصه را نخواهد داد. آنها نمیروند در خانه بنشینند و همچنان فعالیتهای خود را ادامه خواهند داد. اما به قدری در این سالها بد عمل کردهاند که بعید است نظام برای بار دیگر به آنها فرصت بدهد.
شعار سال،بااندکی تلخیص و اضافات برگرفته از روزنامه همدلی،تاریخ انتشار:8اردیبهشت1399،کدخبر:3208،www.hamdelidaily.ir