پنجشنبه ۰۶ ارديبهشت ۱۴۰۳ - 2024 April 25 
شعار سال: خانم دکتر و خانم مهندس صدای‌شان می‌کردند اما آنها دکتر و مهندس نبودند. به واسطه شغل همسران‌شان آنها هم به درجه دکتری و مهندسی رسیده بودند.
داستان این دکتر و مهندس‌های قلابی در حال تکرار است. عده‌ای به واسطه همسر یک خواننده بودن یا پسر یک فوتبالیست بودن یا برادر یک روحانی بودن، خود را دست بالا می‌گیرند و فکر می‌کنند به واسطه نسبتی که با آدم مشهورها دارند می‌توانند سری در سرها در بیاورند.
اصلا آقازاده‌ها در ایران به خاطر این آقازاده شدند که مردم به احترام پدرها به آنها هم احترام می‌گذاشتند و همین محترم شمردن باعث شد تا آقازاده‌ها را یابو بردارد که کسی هستند.
آدم مشهورها در تمام حوزه‌ها برای رسیدن به جایی که هستند زحمت کشیده و خون دل‌ها خورده‌اند. روا نیست فرد دیگری به واسطه یک ازدواج، یک رابطه فامیلی از نردبان محبوبیت آنها بالا رود و از جایگاه خود سواستفاده کند و با برخی رفتارهای خود برای دیگران دردسر آفرینی کنند.
البته ما طرفدارها هم در این میان بی‌تقصیر نیستیم. ما این آدم‌ها را بزرگ کرده‌ایم. واقعا همسر یک بازیگر یا فوتبالیست بودن فضیلت است؟ آیا برادر یک سیاستمدار بودن یک حُسن بزرگ است؟ به قول آن ضرب المثل قدیمی«گیرم پدر تو بود فاضل...از فضل پدر تو را چه حاصل؟»
همین رفتارها باعث می‌شود جای آدم‌ها عوض شود. به جای اینکه به دنبال آدم‌های واقعی برویم، سراغ انسان‌های مجازی که لایک‌ها آنها را بزرگ کرده‌اند می‌رویم.
برخی به این نتیجه می‌رسند که بدون زحمت و فقط با کمی لوندی و حرکات خارج از عرف می‌شود ره صد ساله را یک شبه طی کرد. الان خودتان در فضای مجازی به خوبی شاهد رشد قارچ گونه این آدم‌ها هستید. آدم‌هایی که هیچ ندارند اما می‌خواهند به همه چیز برسند.
گاهی رفتارهای ما به نسل تازه یاد می‌دهد که فقط باید به دنبال شهرت بود. آنها به خوبی رفتار ما را می‌بینند و نتیجه می‌گیرند که رسیدن به شهرت به هر قیمتی یک فضیلت است. ما به آنها یاد نداده‌ایم که انسان خوب بودن، به قانون احترام گذاشتن، احترام دیگران را نگه داشتن، عقاید دیگران را محترم شمردن فضلیت‌های انسان است نه زن و شوهر فلانی یا برادر بهمانی بودن.
آنقدر آش جامعه شور شده است که اگر یک آقازاده بی هنر و یک نخبه دانشگاهی همزمان به خواستگاری یک دختر بروند به احتمال خیلی زیاد، آقازاده بی‌هنر برنده میدان خواهد بود. چون خانواده دختر فکر می‌کنند این پسر بی‌هنر به لطف پدرش همیشه بالاست و آن نخبه بی‌نوا سال‌ها باید زحمت بکشد تا به جایی برسد.
به همین راحتی به دست خودمان جامعه را تقدیم به آدم‌های حبابی می‌کنیم. آدم‌هایی که با نردبان دیگران به جایگاه بالا می‌رسند و از خود هیچ هنری ندارند.
شعار سال، برگرفته از خبرگزاری عصر ایران با اندکی تلخیص و تصرف، کد خبر: 728815، 27 اردیبهشت 1399.
