شعار سال: سانسور تلویزیون در برنامه‌های ورزشی، قاعده و قانون خاصی ندارد. یک تصمیم سلیقه‌ای تمام عیار است و بینندگان هرگز تکلیف خود را در برابر آنچه قرار است نبینند، نمی‌دانند. سرآغاز این قبیل سانسور‌ها هم شاید از زمان پخش زنده مسابقات والیبال یا رقابت‌های تیم ملی ایران در جام جهانی رقم خورده باشد. دقیقاً همان زمان که تکرار چند باره صحنه‌های بازی به ما می‌فهماند که دوربین‌ها، در حال پخش تصاویر تماشاگران هستند.

بازی پرسپولیس – السد، اما نشان داد که سانسور در برنامه‌ها و مسابقات ورزشی وارد مرحله تازه‌تری شده است. تصویر تلویزیونی گل مسابقه به خاطر سانسور از دست می‌رود و هیچ یک از مدیران شبکه سه در این رابطه پاسخگو نیستند.

 

سانسور تصاویر تلویزیونی بازی پرسپولیس مقابل السد بعد از گل عیسی آل‌کثیر، این بار فقط یک سانسور ساده نبود. نگرانی بابت پخش شدن تصاویر درآوردن پیراهن بازیکن به قدری زیاد شده بود که مسوولان پخش شبکه سه سیما، حتی صحنه گل را هم سانسور کردند و مخاطبان شبکه سه، نتوانستند از گلی که به ثمر رسید لذت ببرند و تا چند ثانیه همه مبهوت بودند که گزارش مرتضی احمدی را باور کنند که از به ثمر رسیدن گل خبر می‌داد یا تصویری که قطع شده بود و توپی که ندیده بودند وارد دروازه السد شده است.

حسین آقازمانی و علیرضا فارسیجانی که هر دو سابقه کار در گروه ورزش شبکه سه را داشته‌اند در پاسخ به خبرنگار ایران ورزشی، به محض اطلاع از موضوع پرسش، حضور در جلسه را بهانه کردند و دیگر پاسخگوی دلیل سانسور در مسابقات ورزشی نبودند.

 

چارچوب مشخصی وجود ندارد؟

احسان شیعه، مدیر شبکه سه هم پاسخگوی تماس‌های خبرنگار ایران ورزشی نبود.

فرار مدیران ورزشی صدا و سیما، خواه در حال حاضر سمتی در شبکه سه داشته باشند و خواه نداشته باشند، البته قابل پیش‌بینی است، اما سوال اینجاست که سانسور تصاویر مسابقات ورزشی، به چه دلیل انجام می‌شود و چرا هیچ تعریف و چارچوب مشخصی برای آن وجود ندارد؟ آیا تصاویر ورزشکاران و مسابقات ورزشی چیزی جز روح ورزش را یادآور می‌شود؟

مهم‌تر از همه اینکه وقتی مسابقات شنای مردان یا کشتی مردان، در حالت نیمه برهنه از همین تلویزیون پخش می‌شود، چرا تصویر یک بازیکن فوتبال وقتی پیراهنش را از تن درآورده است، سانسور می‌شود؟ چه تفاوتی بین او و شناگری است که مسابقه‎اش سانسور نمی‌شود؟

درست است که مدیران صداوسیما درباره قوانین سانسور مسابقات ورزشی، پاسخی نداشتند، اما نقل قولی از سوی یکی از اهالی صداوسیما، خاطره‌ای قدیمی از یکی از بازیکنان جوان تیم فوتبال سایپا را دلیل اصلی حساسیت مدیران پخش شبکه سه نسبت به این حرکت‌های بازیکنان فوتبال می‌داند.

زمانی که این بازیکن در بازی حذفی با پاس تهران گل می‌زند، بعد از شادی گل، کنار پرچم کرنر، شورت ورزشی‎اش را در می‌آورد. این بازیکن البته به خاطر این کارش دستگیر و محروم شد، اما همین موضوع و پخش تصاویرش از تلویزیون در شرایطی که سیستم پخش با تأخیر تصاویر هم وجود نداشت، استرس و نگرانی زیادی را به مدیران شبکه سه القا کرد.

 

تا آنجا که گفته می‌شود ناظر پخش بعد از پخش این تصاویر چنان فریادی زد که کارگردان مجبور شده شبکه دو را برای لحظاتی روی تصاویر شبکه سه سوییچ کند. به همین دلیل نگرانی بابت رفتار‌های غیرقابل پیش‎بینی باعث شده که معمولاً مسوولان و کارگردان‌ها تصمیم‌هایی را در لحظه بگیرند که شاید براساس قانون یا چارچوب مشخصی نباشد.

البته که درآوردن پیراهن ورزشی فوتبالیست‌ها در دنیای حرفه‌ای فوتبال هم برای بازیکنان جریمه دارد و بازیکن بعد از این کار کارت زرد دریافت می‌کند. اگر بازیکنی دو بار چنین حرکتی را انجام دهد، از بازی اخراج می‌شود و این موضوع خلاف اصول حرفه‌ای است.

با این حال، اما این نکته مهم است که علی‌رغم غیرحرفه‌ای بودن این کار، برداشت‌هایی که باعث سانسور این تصاویر می‌شود، خلاف پیامی است که ورزش برای جامعه دارد و در قالب سانسور نمی‌گنجد.


شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از اسکان نیوز، تاریخ انتشار: ۹ مهر ۱۳۹۹، کدخبر:۳۰۴۷۵، eskannews.com