شعار سال: گروه مشاوران دانشگاه هاروارد که برای کمک به تدوین برنامه سوم عمرانی (سال ۱۳۴۱) به ایران آماده بودند، به تعبیر خودشان در وضعیت روحی ناخوشایند، با احساس نومید کننده شکست و ناکامی، ایران را ترک کردند. مرور ارزیابی این گروه از ۲۰ معضل و چالش برنامه ریزی در ایران در سال ۱۳۴۱، احتمالا مفید خواهد بود.  

۱_ خود پرستی اداری و وجود نگرش «ما بهتر از شما کار می‌کنیم» 

۲_ تمایل به تعارفات و پذیرش و تبعیت از خوشایندترین راه حل مساله 

۳_ کلی گویی و فقدان جزییات در برنامه‌ها 

۴_ ترجیح توسعه فیزیکی و عمرانی بر توسعه اجتماعی 

۵_ تکیه بر راه حل‌های مفروض 

۶_ عدم جلب نظرات موافق در قبال اهداف طرح‌ها و برنامه‌ها 

۷_ بیان امید و آرزو بجای هدف در برنامه 

۸_عدم پذیرش هزینه تغییرات و اصلاحات توسط جامعه 

۹_ اهمیت روابط شخصی وعدم تمایز بین منازعات فکری و منازعات شخصی 

۱۰_ تحمیل بارسنگین کار‌ها بر دوش مدیران بدلیل فقدان انضباط اداری 

۱۱_ وفاداری به گروه نه به ساختار در سازمان‌های دیوان سالار 

۱۲_ پریشانی و اشفتگی بازیگران (ناشی از هرج و مرج‌های سیاسی) 

۱۳_ غالب بودن رویکرد ارائه ظن و گمان بجای تحلیل علمی 

۱۴_ وجود همزیستی بجای همکاری در ارتباط دستگا‌ها 

۱۵_ ابهام در واگذاری مسئولیت‌ها 

۱۶_ بیماری جلسه بازی با هدف سبک کردن بار مسئولیت 

۱۷_ دوستی و رفاقت به جای روابط رسمی 

۱۸_مایملک شخصی و کانون قدرت شدن هر شغل اداری 

۱۹_ فقدان نظام سلسله مراتبی 

۲۰_فقدان پاسخگویی در قبال رفتار اداری 

بودا در جایی می‌گوید ما همان چیزی هستیم که انجام داده‌ایم و آنچه خواهیم بود که اکنون انجام می‌دهیم. اینکه ده سال بعد، نیم قرن بعد و یک قرن بعد کجا خواهیم بود به تعبیر کارل پوپر وابسته به ماست به همه ما، وابسته به اندیشه امروز ما، خواسته‌های امروز، آرزو‌های امروز و ترس‌های امروز ما.

شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از ایلنا، تاریخ انتشار: ۲۸ آذر ۱۳۹۹، کد خبر:۱۰۱۱۷۸۵، ilna.news