شعار سال:ساختار اقتصادی باید به شیوه انقلابی متحول شود / دولت آقای رفسنجانی نسخه نئولیبرالیسم را حاکم کرد / مردم ما فهمیده‌اند که حرف‌های لیبرال‌ها بی اساس است / کشورهای متعددی علی‌رغم همراهی با نظام توسعه، به لحاظ اقتصادی ضعیف‌اند / نئولیبرال‌ها دروغ می‌گویند / رئیس جمهور و مدیر انقلابی می‌خواهیم / استعداد شنیده شدن صدای جریان انقلابی زیاد شده است

در یک ساختار اقتصادی که ساختار اقتصادی شبه مدرنیستی است که ما داریم، که این ساختار اقتصادی بعد از انقلاب باید متحول می‌شد منتها به شیوه انقلابی و عدالتخواهانه متحول نشد و تداوم پیدا کرد  و از سال ۱۳۶۸ هم آن جریان سیاسی که در قوه مجریه مسلط شد آمد نسخه نئولیبرالی را حاکم کرد وضع را بدتر از آنی که بود کرد.

به نظر من دولت مردان ما در دهه ۶۰، قوه مجریه مشخصاً اصلی‌ترین مسئول ماجراست، مجلس هم نقش دارد اما قوه مجریه اصلی‌ترین است. این‌ها احساس نمی‌کردند این ساخت باید عوض شود، هیچ برنامه‌ای نداشتند، هیچ برنامه‌ای طراحی نشد برای اینکه ما یک گام برداریم که این ساخت اقتصادی را عوض کنیم.

آن برنامه‌ریزان اصلی، آنهایی که مدیران اقتصادی هستند، آنهایی که در سطح وزارتخانه، در سطح معاون وزیر، در سطح لایه مدیران تصمیم‌گیر هستند، آنهایی که برنامه‌های توسعه را می‌نویسند، آنهایی که می‌توانند قانون‌گذاری کنند، آنهایی که می‌توانند سیاست‌گذاری کنند، آنهایی که می‌توانند برنامه تدوین کنند؛ نه اعتقاد دارند که این اقتصاد ساختش ایراد دارد و باید عوض شود، آنها چه بگویند و چه نگویند طرفداران سرمایه‌داری نئولیبرال هستند.

مردم ما کم‌کم دارند می‌فهمند که این همه شمار نئولیبرالی، این همه ادعا درباره اینکه ما قهرمانان دیپلماسی هستیم، ما بلدیم با دنیا حرف بزنیم، ما خردگرا هستیم، انقلابی‌ها افراطی هستند، انقلابی‌ها بی‌خرد هستند؛  مردم می‌فهمند این حرف‌ها بی اساس بوده است. مردم دارند کم‌کم می‌فهمند که نسخه نئولیبرالی در کشور زمین‌گیر است، نسخه نئولیبرالی در کشور نه در دیپلماسی توانسته است کاری بکند، در سیاست خارجی اتفاقا عزت ما را خدشه‌دار می‌کند، استقلال ما را با مخاطره روبرو می‌کند، در عرصه داخلی اقتصادی هم دارد کمر مردم را می‌شکند، تورمش، بیکاری‌اش، مدیرِ رانت‌خوارِ بی‌مسئوولیتِ بی‌فایدهِ بی‌تعهدِ نجومی بگیرِ بی‌اعتنا به مردمش، دارد اقشار اکثریت جامعه را زیر دست و پای سیاست‌های غلط خودش له می‌کند.

معنی اين حرفی که آقایان جناح نئولیبرال و رسانه هایشان می‌زنند این است اگر ما با آمریکا رابطه برقرار کنیم، اگر سرمایه خارجی در کشور بياید، اگر به قول غربی‌ها به یک کشور نرمال در مقیاس جهانی تبدیل شویم وضعمان خوب می‌شود. من یک سوال دارم من دو سه کشور را مثال می‌زنم این را بارها در جاهای مختلف گفتم که اینها به قول این آقایان کشورهای نرمال هستند، رابطه خوبی هم با آمریکا دارند، سرمایه آمریکایی آنجا جولان می‌دهد، سرمایه‌های اروپایی شرکت‌های چند ملیتی هستند، مرگ بر اسرائیل هم نمی‌گویند، از دیوار هيچ سفارتی هم بالا نرفتند، چرا وضعیت اقتصادی در کشورشان نابسامان است.

جناح نئولیبرال، تئوریسین‌هایش، سیاست‌مدارهایش، اقتصاد دانانش، دانشگاهی‌هایش، رسانه‌ای‌هایش دروغ می‌گویند.

مدیر انقلابی می‌خواهیم، رئیس جمهور انقلابی می‌خواهیم، دولت انقلابی می‌خواهیم، وزیر انقلابی می‌خواهیم، آدمی می‌خواهیم که حاضر باشد این را اجرایی کند، نه آدمی که چشمش از لحظه‌ای که می‌آید دل بسته باشد؛ توتال چه می‌گوید، شرکت‌های امپریالیستی چه می‌گویند، آمریکا چه می‌گوید، انتخاباتش چه شده، با آن مدل نمی‌شود این را باید بفهمیم.

استعداد شنیدن صدای جریان انقلابی بیش از گذشته شده است، به چه دلیل؟ این دلیل که بیش از پیش همه مردم دارند می‌فهمند که نسخه نئولیبرالی در اقتصاد، در سیاست خارجی زمین‌گیر است.

 نظریه عصر حیرت آقای نصیری را که می‌گویید، که می‌فرمایند معیارها حداقلی محقق می‌شوند، من معتقد هستم که؛ خیلی از معیارهای انقلابی الان شدنی است و الان محقق می‌شود و باید بشود.
 

شعارسال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از سایت آپارات  ، تاریخ انتشار: 12 بهمن 1399  ، کدخبر: ،www.aparat.com