خبر را «شبنم سپانلو» رسانهای کرد. دیروز، برادرزاده شاعر تهران، با انتشار یادداشتی از ناکام ماندن تلاشها برای تدفین او در امامزاده طاهر کرج و به ناچار در قطعه نامآوران گفت و به ماجرای سنگ قبری اشاره کرد که باربد گلشیری طراحیاش کرده بود: «تا اینکه در تابستان امسال، لوحی شبیه به سنگ مزار با متریالی از آسفالت تهیه شد که نشانهای از تهران بود و در درون آن قایقی متلاطم و پلکانی به نشان قایقسواری روی آسفالت تهران به همراه اسم و تاریخ زندگی شاعر و چند کلامی از کلام ماندگارش روی سرب و با حروف چاپی برعکس توسط طراح کار، آماده شد.» او در ادامه از نخستین تخریبها، سه هفته پس از نصبِ سنگ در نیمه شهریور گفته است: «چند روز بعد که برای دیدن نتیجه تمامشده کار رفتیم، چند سوراخ و خطی از ابزار (فرز) روی سنگ ایجاد شده بود. خودمان را و هواداران را توجیه کردیم که حتماً تصادفی است و عمدی در کار نیست.»
اما حالا بدسگالان، تیشه و تبر را کارگرندانسته و یکجا سیمانش کردهاند. اتفاقی سخت جگرآور که «مهدی اخوت»؛ نزدیکترین دوست «عمو سپان» در گفتوگو با «ایران» دربارهاش گفت: «این نخستین بار نیست که مزار سپانلو آماج حمله قرار میگیرد. اما حیرتآور آن است که وقتی به سازمان بهشت زهرا، شکایت بردیم و شرح ماوقع دادیم، تنها به این پاسخ که ما نمیتوانیم بر تکتک قطعات و مقابر نظارت کنیم و وظیفه ما بررسی وضعیت قبر به قبر نیست، ماجرا را از سر خود باز کردند. ما هم تصمیم گرفتیم، ماجرا از منتشر کنیم» او در ادامه افزود: «من فکر میکنم عنودان و حسودان، با میراث فکری و فرهنگی این سرزمین، به مقابله برخاستهاند ولی هیچکس پاسخگوی این وضعیت نیست.»
باید دید سرنوشت مزار «محمدعلی سپانلو» چه میشود که برادرزادهاش، در پایان نوشتار خود نگاشته است: «اما دریغا... و اینجای صحبتم با جناب آقای مسجدجامعی است؛ شما گفتید جای شاعر تهران، در تهران است، اما حتی یک لوح نام و نشان را همین تهران برای مردی به بزرگی محمدعلی سپانلو تحمل نکرد.»
با اندکی اضافات و تلخیص برگرفته از روزنامه ایران، صفحه 24، تاریخ انتشار: یکشنبه 25 مهر 1395، شماره: 6334 .