با سلام و احترام . همانگونه که می دانیم قانون وکالت در ایران در سال 1315 وضع گردید که به موجب آن هیئت مدیره و مدیران این کانون توسط وزارت عدالیه انتخاب می شدند و متعاقب امر در سال 1331 در زمان آقای محمد مصدق که نخست وزیر بودند ایشان از اختیارات قانونی خودشان استفاده و لایحه استقلال کانون های وکلا را را امضاء نمودند چون عقیده داشتند حکومت وقت حکومت مردمی و برخاسته از مردم نیست و وزارت عدلیه هم نمی تواند خاسته های مردم را مرتفع کند پس با این دیدگاه هم فکران ایشان و هم حزبی هایشان در جبهه ملی کار قانون و وضع آنرا به جلو بردند تا در اسفند 1333 موفق به تصویب قانون در مجلس آن زمان شدند . اینک با گذشت بیش از 60 سال و آن روزها و شرایط خاص دوران ها به خوبی تغییرات اساسی در قانون گذاری برای این نهاد حس می شود , به خصوص که جمهوری اسلامی ایران یک حکومت مردمی و برخاسته از مردم هست و از طرفی عملکرد نا صحیح کانون ها و عدم توجه کافی به مردم و نیازهای انها کم و بیش این نهاد را از مردم دور کرده و در حال حاضر فعالیت صنفی و کسب در آمد برای این کانون ها در اولویت قرار دارد . بنظر میرسد با توجه به عدالت محوری قوه قضائیه و نوع حکومت که بر خاسته از اراده مردم هست ضروری هست مجدد نگاهی به قنون 1315 و تشکیل نهاد وکالت شود تا منبعد مدیریت این نهاد های حامی مردم و حقوق انها به دست قوه عدالیه باشد تا عدالت واقعی برای مردم و نیازمندان و... محقق شود .انشالله .