پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

سرویس ویژه نمایندگی لنز و عدسی های عینک ایتالیا در ایران با نام تجاری LTL فعال شد اینجا را ببینید  /  سرویس ویژه بانک پاسارگارد فعال شد / سرویس ویژه شورای انجمنهای علمی ایران را از اینجا ببینید       
کد خبر: ۳۴۴۸۱۷
تعداد نظرات: ۱ نظر
تاریخ انتشار : ۰۹ خرداد ۱۴۰۰ - ۲۰:۵۸
مولایی، تهیه کننده سینما و تلویزیون گفت: اگر تلویزیون این واقعیت را بپذیرد که بودجه اش این اجازه را به او نمی‌دهد که با انتخاب بازیگر و کارگردان بتواند با رسانه خانگی رقابت کند. تنها ابزار قدرتی که برای رقابت دارد قصه و داستان است یعنی باید بپذیرد که مردم داستان را دوست دارند.
شعار سال: مجید مولایی تهیه کننده سینما و تلویزیون تهیه کننده آثاری از جمله مجموعه تلویزیونی «بانوی عمارت»، «نیمه گمشده»، «چرخ فلک» و فیلم سینمایی «سفر سرخ» و «دیدار» معتقد است قصه پردازی بهترین راه جذب مخاطب در تلویزیون است، ولی نگاه مدیران رسانه ملی به فیلمنامه و موضوعی که نویسنده باید به آن بپردازد به شدت از مد افتاده، سلیقگی و بر اساس یک رویکرد خاص تکراری شده و تا زمانی که این نگاه‌ها حاکم و نظارت و کنترل‌های آن‌ها روی فیلمنامه‌ها باشد تلویزیون در این رقابت بازنده است. حتی پرداخت دستمزد‌های بالا در شبکه نمایش خانگی به تلویزیون لطمه زده است و در رقابت با پلتفرم‌ها قافیه را باخته است و با رویکردی که در پیش گرفته در آینده هم حرفی برای گفتن ندارد و با ریزش شدید مخاطب روبرو خواهد شد.

با توجه به دستمزد بالایی که شبکه نمایش خانگی در حال پرداخت به بازیگران است به نظر شما این مسئله به کیفیت تولیدات تلویزیون لطمه می‌زند یا خیر؟

پرداخت دستمزد‌های بالا در شبکه نمایش خانگی به تولیدات تلویزیون لطمه زده است. در واقع تلویزیون با بودجه‌هایی که برای ساخت سریال‌ها در نظر می‌گیرد قادر به جذب مخاطب نیست. به هر حال بودجه‌ای که در رسانه خانگی برای هر سریال پیش بینی می‌کنند حدود ۵/۲ تا ۳ برابر شاید هم بیشتر از بودجه‌هایی است که برای سریال‌های تلویزیون تعیین می‌کنند در نتیجه وقتی بودجه بیشتری دارند سوپراستار‌ها برای آن‌ها بازی می‌کنند. البته تلویزیون به دلیل اینکه آنتن دارد باید خط تولیدات سریال هایش بالا باشد که بتواند آنتن را پر کند در این شرایط قادر نیست دستمزد‌های بالا را به بازیگر‌ها پرداخت کند.

به هر حال رابطه عرضه و تقاضا است وقتی یک بازیگردر شبکه نمایش خانگی ماهیانه یک میلیارد تومان دستمزد دریافت می‌کند تلویزیون قادر به پرداخت چنین دستمزد‌های بالایی به بازیگران نیست. در نتیجه بازیگر‌های سریال نمایش خانگی اغلب سوپراستار‌ها هستند که در سینما فعالیت داشته اند در شبکه نمایش خانگی هم بازی می‌کنند، اما بازیگر‌هایی که در تلویزیون بازی می‌کنند اکثرا چهره‌های درجه ۲ و ۳ محسوب می‌شوند و سوپراستار نیستند.

با توجه به شرایط، این روال طبیعی است و می‌توان گفت قواعد بازار این کار دست هیچ کسی هم نیست و کاری هم از دست کسی ساخته نیست، چون تلویزیون می‌نمی تواند بودجه سریال‌های خود را انقدر بالا ببرد که بتواند دستمزد‌های بالا را پرداخت کند. به فرض مثال حتی اگر بودجه هم داشته باشد آیا سیاست درستی است که این ارقام پرداخت شود یا نه؟ رسانه خانگی هم مارکتینگ خود را دارد و بودجه‌ای که خرج می‌کند پول یوزر و حجم اینترنتی که تهیه می‌کند باید به این شبکه برگردد به همین دلیل به تهیه کننده‌ها می‌گویند بازیگر‌های چهره و معروف را برای سریال‌ها انتخاب کنند. این سیاست‌ها به نظرم قواعدی است که بازار برای پخش آثار نمایشی به ۲ رسانه تلویزیون و شبکه نمایش خانگی تحمیل می‌کند.
 
تلویزیون چه اقداماتی باید انجام دهد که در رقابت با شبکه نمایش خانگی عقب نماند؟
 
واقعیت این است که در حوزه سریال سازی آنچه که در دنیا مهم است قصه است. وقتی یک شبکه‌های خارجی به صورت جهانی از همه کشور‌های دنیا سریال می‌سازد و پخش می‌کند به این معنی است که بازیگر و کارگردان در درجه دوم اهمیت هستند. چون وقتی تولید یکسری سریال در آلمان، اسپانیا یا هند تولید می‌شود مخاطبان آمریکا و کانادا بازیگر‌ها و کارگردان این کشور‌ها را نمی‌شناسند پس چرا این سریال‌ها برای مخاطبین جهانی جذاب است؟ وقتی پخش می‌شود رشد بسیار بالایی از مخاطب در کل دنیا را دارد، ولی آن‌ها که بازیگران سوپراستار اسپانیا و ... را نمی‌مشناسند علتش این است که قصه این فیلم‌ها جذاب است. به نظرم تلویزیون نمی‌تواند در این رقابت حرفی برای گفتن داشته باشد برای اینکه سیستم تلویزیون آنقدر پیچیده و دچار مشکلات زیادی است که قادر نیست با قصه پردازی، درست رقابت کند.

اگر تلویزیون این واقعیت را بپذیرد که بودجه اش این اجازه را به او نمی‌دهد که با انتخاب بازیگر و کارگردان بتواند با رسانه خانگی رقابت کند. تنها ابزار قدرتی که برای رقابت دارد قصه و داستان است یعنی باید بپذیرد که مردم داستان را دوست دارند.

در آثار نمایشی و تلویزیون می‌خواهند قصه را ببینند. دیدن بازیگر‌های سوپراستار در مرحله دوم است.

تلویزیون با سانسور‌ها و ضوابط عجیب و غریبی که دارد محدودیت ایجاد می‌کند، چون معمولا نظر روی سلیقه عده‌ای است که سن آن‌ها ۵۰ سال به بالا است و معمولا نگاه این تصمیم گیرنده‌ها به روز نیست بلکه مربوط به ۲ الی ۳ دهه گذشته است به همین دلیل، مخاطبان اکثر سریال‌ها افراد میانسال به بالا هستند و در هیچ کدام از آثار نمایشی حرف جدیدی برای نسل جوان ندارند در نتیجه در هیچ زمینه‌ای نمی‌توانند رقابت کند. اصل ماجرا این است که تلویزیون باید دست هایش را بالا ببرد و شکست را بپذیرد و بگوید من باختم.

چه چشم اندازی از رقابت شبکه نمایش خانگی و تلویزیون در آینده دارید؟

به نظرم تلویزیون در حوزه سرگرمی و سریال سازی با رویکرد و سیاستگذاری‌های که دارد قطعا با شکست روبرو می‌شود.

پیش بینی می‌کنم مردم در یکی دو سال آینده مصرف حوزه نمایش خود را از سبد بیرون از تلویزیون تامین خواهند کرد و سریال‌های تلویزیون هم می‌سوزد. تلویزیون فقط برای درصدی از افراد که یا امکان دیدن سریال‌ها را ندارند یا هزینه را نمی‌توانند پرداخت کنند به عنوان رسانه باقی می‌ماند. البته واقعیت این است که در همه جای دنیا تلویزیون در رقابت با پلتفرم‌ها قافیه را باخته است و ریزش شدید مخاطب داشته اند. در ایران هم همینطور خواهد بود به طوری که نه در حوزه سیاست، ولی حوزه سرگرمی سازی و آثار نمایشی در واقع به سمت بخش خصوصی خواهد رفت که این‌ها سبد خانواده را پر خواهند کرد و تلویزیون با رویکردی که دارد در آینده هم حرفی برای گفتن ندارد.

آیا ممیزی‌های تلویزیون در پایین آمدن مخاطبین موثر است یا نه؟

صد درصد موثر است. نگاه مدیران تلویزیون به فیلمنامه و موضوعی که نویسنده باید به آن بپردازد به شدت از مد افتاده و عقب مانده است. موضوعات به شدت سلیقگی و بر اساس یک رویکرد خاص تکراری شده و تا زمانی که این نگاه‌ها حاکم باشد و نظارت و کنترل‌های آن‌ها روی فیلمنامه‌ها است و حاضر نشوند که بپذیرند مخاطب یک توده انبوه شکل نیافته نیست بلکه برای خود سلیقه، فهم و درک دارد و تا زمانی که مدیران تلویزیون این فهم را از مخاطب پیدا نکنند به علاقه و سلیقه اش نزدیک نشوند و به آن شکلی که برای آن‌ها جالب است روی نیاورند اگر پیامی و حرفی هم دارند حتی با اینکه بفهمند مخاطبشان چه چیزی را نیاز دارد با او همراه نشوند در واقع همین مسیر قبلی را خواهند رفت. روز به روز با ریزش مخاطب بیشتری روبرو می‌شوند.

به نظرم مهمترین عاملی که تلویزیون را به این روز انداخته و سریال هایش در مقابل سریال‌های رسانه نمایش خانگی حرف خاصی برای گفتن ندارد بیشتر از اینکه پول ندارد و در موارد دیگری مشکل دارد دلیل اصلی اش در رویکرد و نگاهش به قصه، مضمون و محتوا است.

این روز هایتان چگونه می‌گذرد؟

این روز‌ها مشغول پیش بردن فیلم نامه و تهیه کنندگی سریالی برای شبکه نمایش خانگی هستم. احتمالا در این شرایط هم ممکن است یک سریال تاریخی را برای تلویزیون بسازم این‌ها کل فعالیت‌هایی است که برای امسال و سال آینده در دستور کار دارم.

شعار سال؛ با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از خبرگزاری برنا، تاریخ انتشار: ۸ خرداد ۱۴۰۰، کد خبر: ۱۱۸۴۰۶۱، www.borna.news
اخبار مرتبط
انتشار یافته: ۱
در انتظار بررسی: ۰
غیر قابل انتشار: ۰
هیوا
Iran (Islamic Republic of)
۲۱:۰۱ - ۱۴۰۰/۰۳/۰۹
0
0
ای بابا اینهمه صدا و سیما بودجه داره کمبود بودجه نیست بلکه چون دولتی هست صدا و سیما همش میزنن به جیباشون
نام:
ایمیل:
* نظر:
* :
آخرین اخبار
پربازدیدترین
پربحث ترین
پرطرفدارترین