شعار سال : محمود رشیدی که عده‌ای انتخابات او را مهندسی شده و خود وی را حضور یک فرد غیرمتخصص در راس دوچرخه سواری عنوان کردند در بدو ورود به این مجموعه تاکید کرده، مشکلات دوچرخه سواری قابل شمارش نیست. از کمیته‌های تخصصی عملا نامی بر جای مانده، فدراسیون مکانی از خود ندارد و کم و کاستی‌ها چنان است که ۴۰ روز فرصت لازم است تا مشکلات و کمبود‌ها بررسی شود.

قصه پر غصه دوچرخه سواری منحصر به این رشته و این فدراسیون نیست بلکه از فدراسیون‌های دیگری می‌توان نام برد که روسای گذشته و حال آن‌ها ویرانه‌ای را تغییر و تحول کردند و هم اکنون نیز برخی از این مدیران ضعیف و ناکارآمد در مصدر کار حضور دارند و چه بسا همین مسئولان نیز بعد‌ها ویرانه‌هایی را به آیندگان تحویل خواهند داد. البته اگر بتوان فدراسیون را از چنگ ایشان درآورد.

واقعیت آن است که مکانیزم موجود نظارت بر فدراسیون‌ها و اماکن ورزشی، ناکافی و بی تاثیر به نظر می‌رسد. دستگاه ورزش در مقام ناظر و متولی اصلی و دستگاه‌های نظارتی دیگر، سیستم کارآمد و منظمی برای نظارت بر حسن انجام کار فدراسیون‌ها تعریف نکرده اند. همین عدم نظارت و بی توجهی باعث می‌شود برخی از مسئولان فدراسیون‌ها با استفاده از موقعیت و سیطره خود بر ارکان امور و زیرمجموعه خود، تمامی اهرم‌ها را در خدمت اهداف و برنامه‌های موردنظر تعریف کنند. از رانت موقعیت در جهت ارتباطات و از امکانات فدراسیون به منظور تحکیم موقعیت خویش بهره می‌برند. این فضا و امکاناتی که در اختیار دارند طی کوتاه زمانی از آنان صاحبان قدرتی انعطاف ناپذیر ترسیم می‌کند، بطوری که هیچ انتقادی را بر نمی‌تابند و در مواقع لازم جهت خاموش کردن منتقدان به لوازم و ابزار گوناگون متوسل می‌شوند.

حاصل این شیوه سلوک و غیرپاسخگو بودن همانان و به ویرانه تبدیل شدن فدراسیون تحت امر و فراموشی اهداف و برنامه‌های وعده داده شده پیش از انتخابات است. متاسفانه بعضا اعضای مجامع نیز یا نسبت به وظایف خویش آشنایی کافی ندارند یا تحت تاثیر فضای ایجاد شده توسط مسئولان فدراسیون جای اینکه مطالبه گر و سئوال کننده باشند مسیر همراهی و توجیه را در پیش می‌گیرند. بدیهی است روی سخن صرفا با معدود مدیران ناکارآمد و مسئولان فدراسیون‌هایی است که برای خدمت به ورزش وارد میدان نشده اند بلکه صندلی و تریبون ریاست را سکوی پرتاب قرار داده و در جهت اهداف شخصی حرکت می‌کنند. این مسئولان هر روز به رنگی در می‌آیند و در جهت نیل به مقصود آرمان و اصولی ندارند. دیروز دم از اصلاحات می‌زدند و امروز تلاش می‌کنند خود را حامی اصولگرایان جا بزنند. جای اینکه کارنامه و عملکرد را ابزار تایید قرار دهند تلاش می‌کنند دیگران را به تمجید از خویش وادارند. تجربه حکم می‌کند از چنین افرادی پرهیز کنیم، زیرا آنان، چون برای رسیدن به هدف هر وسیله‌ای را توجیه می‌کنند چه بسا در زمان مقتضی آرمان‌های ملی و مصالح کشور را نیز زیر پا نهاده چشم به بیرون داشته باشند.

انتظار از دولت و وزیر آینده ورزش آن است که وظیفه نظارتی خود را جدی گرفته و با کسانی که ورزش را سکوی پرتاب و حیاط خلوت خود می‌کنند برخورد کنند. امید است هر چه زودتر از اساسنامه جدید فدراسیون‌ها با ویرایش نهایی پرده برداری شود تا با افزایش تعداد اعضای مجمع، انحصار احتمالی انتخاب روسای فدراسیون‌ها از دست عده‌ای خاص خارج شود. عده‌ای که متاسفانه بعضا به جای همگامی با قاطبه جامعه ورزش در راستای تحکیم موقعیت خویش با کانون قدرت در فدراسیون همسو می‌شوند. امروز اگر معدودی از فدراسیون‌ها به ویرانه تبدیل می‌شوند جای تعجب ندارد چرا که سازوکار موجود چنان نیست که بتوان بر مدیران و حیاط خلوت آنان نظارت کافی داشت.


شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات، برگرفته از منهای فوتبال آنلاین، تاریخ انتشار: ۱۱ خرداد ۱۴۰۰، کد خبر: ۱۴۵۴۱.menhayefootballonline.ir