شعار سال: جرمی هاموند تحلیلگر سیاسی و بنیانگذار نشریه فورن پالیسی جورنال گفت، تشکیلات سیاسی آمریکا در دهه های بعد از جنگ دوم جهانی تاکنون چه در سیاست های داخلی و چه خارجی این کشور از یک سلسله الگوهای کهنه و مکرر استفاده کرده و به همین دلیل به تشکیلاتی کهنه و فرسوده تبدیل شده که نه پاسخگوی نیاز های داخلی این کشور است و نه قادر به حل مشکلاتی است که سیاست خارجی آمریکا با آن مواجه است.
وی افزود که استفاده از همین الگو های کهنه از طرفی به آشفتگی های شدیدی در جهان و بویژه خاورمیانه منجر شده و از طرف دیگر مردم آمریکا را به نوعی بی اعتمادی و دلزدگی نسبت به این تشکیلات سوق داده است.
هاموند افزود: حاصل اشتباهات پی درپی سیاستمداران آمریکایی در زمینه سیاست خارجی و تنش ها و نا آرامی های گسترده حاصل از این اشتباهات در منطقه خاورمیانه که تبعات آن سایر کشور ها از جمله کشور های اروپایی را نیز در برگرفته، سبب ناخرسندی های گسترده ای حتی در میان متحدین غربی این کشور شده و همین ناخرسندی ها بشدت گرفتن تنش های داخلی در میان احزاب حاکم در آمریکا منتهی شده است.
این تحلیلگر سیاسی در ادامه گفت که جمع بندی در رابطه با سیاست های داخلی این تشکیلات نیزمصداق دارد و به همین دلیل است که در این دوره از انتخابات آمریکا شاهد شعارهایی مبنی بر ضرورت یک دگرگونی و حتی انقلاب در ساختار این تشکیلات بوده‌ایم.
بنیانگذار نشریه فورن پالیسی ظهور افرادی مثل برنی سندرز و دونالد ترامپ در رقابت های انتخاباتی این دوره کشورش وحمایت بی‌سابقه مردم آمریکا از آنها را حاصل همین ناخرسندی های داخلی وخارجی از عملکردها ی تشکیلات سیاسی آمریکا دانست.
هاموند افزود :تردیدی نیست که ماشین سیاسی آمریکا دچار زنگ زدگی و فرسودگی شده و به بازسازی نیاز دارد اما باید توجه داشت که مدعیان بازسازی این ماشین فرسوده سیاسی تولید و دست پرورده همین تشکیلات هستند و نمی توان به معجزه ای از سوی آنها امید داشت.
این روزنامه نگار آمریکایی در ادامه گفت که به نظر او گرچه برنی سندرز خود را یک سوسیالیست می خواند ومدعی انقلاب در ساختار اقتصادی این کشور است اما حتی اگر در این رقابت ها به پیروزی می رسید، بسختی می توانست درمانی برای بیماری مزمن سیادت طلبی این تشکیلات در سیاست خارجی آمریکا بیابد.
وی افزود که به نظر او سندرز به هر حال از نظر این تشکیلات وصله ناجوری بحساب می آمد و به همین دلیل نتوانست برغم محبوبیت در میان نسل جوان آمریکا دوام بیاورد و در نتیجه حاصل رقابت های مقدماتی نامزدهای این دوره، پیروزی کلینتون از سوی حزب دموکرات و دونالد ترامپ نامزد اجباری جمهوریخواهان این مرحله را با موفقیت پشت سر گذاشتند.
هاموند اضافه کرد که گرچه توفیق ترامپ و سندرز در این دوره از انتخابات آمریکا حاصل خستگی و بی اعتمادی مردم آمریکا و نیاز آنها به دگرگونی های اساسی در این تشکیلات است اما این دو با انگیزه ها و اهداف مشابهی پا به میدان این رقابت ها نگذاشته‌اند و در حالی که سندرز خود را طلایه دار انقلاب در نظام اقتصادی آمریکا و حامی توزیع عادلانه ثروت در کشورش می دانست. ترامپ یک سرمایه‌دار پرورده همین نظام اقتصادی است که طبعا حاضر نخواهد شد ریشه به تیشه آن بزند.
این روزنامه نگار آمریکایی در مقایسه میان هیلاری کلینتون و دونالد ترامپ گفت: کلینتون دریک نگاه کلی عنصری از همان تشکیلات کهنه و فرسوده سیاسی است و هرچند که در طول رقابت‌های انتخاباتی صرفا به منظور جلب طرفداران سندرز، خود را سیاستمداری متمایل به چپ معرفی می‌کرد در نهایت پاسدار و حامی ویژگی های نظام سرمایه داری آمریکا باقی خواهد ماند.
هاموند در نهایت این تحلیل بسیاری از ناظریان سیاسی آمریکا را که معتقدند پیروزی ترامپ خطر سقوط آمریکا در ورطه یک نظام دیکتاتوری را به همراه خواهد داشت را تحلیلی نادرست خواند و گفت، جامعه آمریکا برغم همه نارسایی های فرهنگی به هیچ وجه مستعد و پذیرای یک نظام دیکتاتوری نیست.
هاموند افزود، ترامپ که فردی عاری از هرگونه شعور برجسته سیاسی است به دلیل همین ناتوانی و نیز بدلیل عدم سازگاری با ساختار سیاسی آمریکا این قابلیت را دارد که سبب از هم پاشیدگی کامل ماشین سیاسی این کشور و شکل گیری سازو کارهای تازه ای در این تشکلیات بشود، لذا گرچه ورود او به کاخ سفید قمار پرخطری به نظر می رسد اما تنها امیدی است که به شکل گیری یک هویت تازه در ماشین سیاسی آمریکا منجر شود.

با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از خبرگزاری جمهوری اسلامی (ایرانا)، تاریخ انتشار 14 آبان 95 ، کد مطلب: 82294593: www.irna.ir