چهارشنبه ۱۲ ارديبهشت ۱۴۰۳ - 2024 May 01 
«اگر نقاشی‌های یک کودک را در طول یک دوره زمانی طولانی بررسی کنید، متوجه روند تغییر و رشد او خواهید شد. بدون دخالت عمدی بزرگسالان، کودک از مرحله‌ای به مرحله دیگر پیش می‌رود و توانایی‌هایش رشد می‌کند... اولین باری که یک کودک، مدادی را در دست می‌گیرد و کشف می‌کند که این مداد چه کاری می‌تواند انجام دهد در رشد او اهمیت بسیاری دارد.»
شعار سال: «خط خطی کردن، اولین گام در فرایند خودپردازی گرافیکی است و از این لحاظ، شبیه قان و قون کردن است که قبل از سخن گفتن در میان نوزادان رخ می‌دهد. بعضی از کودکان، خط خطی کردن را تقریباً در سن یکسالگی آغاز می‌کنند و بزودی به‌سمت ترسیم اشکال هندسی آشنا و به‌دنبال اشیای حقیقی (خانه، درخت و...) می‌روند. در طول این مرحله، کودک شروع به توسعه جهت‌یابی فضایی می‌کند و توانایی خود برای تجربه جهان به‌صورت جنبشی و از طریق حواس را بالا می‌برد.»
آنچه خواندید بخش‌هایی از مقدمه کتاب «تفسیر نقاشی کودکان» نوشته میشل ویمر، کارشناس ارشد هنردرمانی و متخصص بین‌المللی تحلیل نقاشی کودکان بود. این کتاب به آموزش تفسیر نقاشی کودکان می‌پردازد. نویسنده در این کتاب ۲۵۰ نقاشی واقعی ارائه و هرکدام از آن‌ها را تجزیه و تحلیل کرده است. ویمر بر آن است تا با تفسیر این نقاشی‌ها به خانواده‌ها یاد دهد چطور از طریق آنچه بچه‌هاشان نقاشی می‌کنند می‌توان به چالش‌های عاطفی، خانوادگی و اجتماعی آن‌ها پی برد و دلایل رفتار‌های آن‌ها را درک کرد.
نویسنده در بخش دیگری از کتاب «تفسیر نقاشی کودکان» آورده: «در هنردرمانی، خط خطی کردن بدین جهت که کاملاً بی‌هدف انجام می‌پذیرد، تکنیکی غیرتهاجمی و حتی تسکین‌دهنده است. خط خطی کردن به سمت نتیجه‌ای نهایی گرایش ندارد و ملزم به ایجاد تصویری زیبا و دقیق نیست؛ بلکه فرایندی تجربی را بدون هیچ‌گونه قاعده‌ای ترغیب می‌کند.»
نویسنده همچنین به نقاشی کردن بچه‌ها روی دیوار هم اشاره کرده و آن را فقط بخشی از توالی طولانی تلاش کودکان برای آزمودن توانایی‌هایشان دانسته؛ او به این مطلب اشاره کرده که کودک به روش خود، جهان را تجربه می‌کند و نمی‌تواند تفاوت بین سطوح را درک کند و به این نتیجه برسد که چرا می‌تواند روی کاغذ نقاشی کند، اما روی دیوار نه؟! پس بهتر است خانواده‌ها، فضایی از دیوار خانه خود را به خط خطی کردن فرزند خود اختصاص بدهند تا او آرام آرام تفاوت سطوح و مفهوم مرز‌ها را درک کند و خیال پدر و مادرها آسوده شود.
یکی‌دیگر از مواردی که در کتاب «تفسیر نقاشی کودکان» به آن اشاره شده این است که پدر‌ها و مادرها با پرسش‌هایی، چون «چرا این‌طور کشیده‌ای و طور دیگری نکشیده‌ای؟» بچه خود را در تنگنا قرار ندهند؛ حتی او را در انتخاب سوژه آزاد بگذارند و به پاسخ او، هرچه که هست احترام بگذارند.
کتاب «تفسیر نقاشی کودکان» نوشته میشل ویمر را زهرا عبدالله‌زاده ترجمه و انتشارات هیرمند منتشر کرده؛ زبان این کتاب، ساده است و به تحصیلات روان‌شناختی نیازی ندارد. در عین‌حال یک راهنمای مفید برای پدر‌ها و مادرها، روان‌شناسان و مربیان کودک است.
شعار سال، با اندکی تلخیص واضافات برگرفته از روزنامه ایران، تاریخ انتشار:۱۰ آبان۱۴۰۰، کد خبر: irannewspaper.ir /۵۹۰۵۸۳
برگزیده ها