بشکل زشتی مدیران ما یاد گرفته اند که هر چالشی را با چند، اما و اگر و ایراد و توجیه، سر هم آورده و ماست مالی نموده و به ظاهر رفع تقصیر از خود کنند. با مطالعات تطبیقی ناقص و جهت دار و بیان تقلیل گرایانه چند آمار معتبر و نامعتبر، مردم را در دو سر چولگی‌ها و بدور از میانگین‌ها جلوه می‌دهند. از آب و گاز و برق گرفته تا میزان سوخت و حجم مواد غذایی مصرفی و غیره، همه و همه مردم مقصرند. خجالت بکشید. اخیر دکتر ظفرقندی وزیر محترم بهداشت بیان داشته اند که میانگین تجویز دارو در هر نسخه در کشور ۴.۲ قلم و بیش از دو برابر میانگین جهانی است. ایشان بر لزوم تجویز و مصرف منطقی داور در کشور و آموزش در این زمینه تاکید کرده اند. اما دکتر ظفرقندی یادشان رفته است که درباره کیفیت دارو‌های داخلی و وضعیت فارماکوپه صحبت کنند. برای عامه فهم شدن موضوع یک مثال می‌زنیم. در بسیاری از کشور‌ها، با ترکیب استامنوفن با قرض سرماخوردگی، نوعی قرص ترکیبی با مواد اولیه کافی به بازار ارایه می‌شود. اما در کشور ما، یا این دو قرص از یکدیگر جدا هستند و یا مواد موثره آن‌ها جای، اما و اگر دارد. چنانچه دوستان فعال در حوزه بهداشت و درمان، اعتراضی به این ادعا دارند؛ ما لیستی چند ده تایی از برخی دارو‌ها ارایه می‌دهیم که خودشان بهتر از ما می‌دانند، دچار چه وضعی شده اند. از طرف دیگر، در بسیاری از کشور‌ها با دو بحث تغذیه و توصیه به آرامش روانی- استراحت، می‌توان میزان مصرف دارو را کاهش داد. درباره ایران خودتان قضاوت کنید. استفاده از سرم قندی و مصرف بالای ان در کشور را لطفا بررسی کنید.