شعار سال: در بخش سوم از پرونده ارزیابی وضعیت مدارس حمایتی در کاشان که بخشهای اول و دوم آن در هفتههای گذشته ارائه شد، قصد مصاحبه با مسئولان ذیربط در اداره آموزش و پرورش کاشان را داشتیم که با نقدهای شنیده نشده دیگری از معلمان این طرح مواجه شدیم. لذا تصمیم گرفتیم پیش از اینکه سراغ مسئولان مربوطه برویم و توضیحات و دلایل آنها بشنویم، از چالشها و تهدیدات پیش روی این طرح از دریچه شکوهها و شکایتهای معلمان آن بیشتر آگاه شویم تا با اطلاع بیشتری شنوای پاسخهای مجریان اصلی و مسئولان امر در ستاد آموزش و پرورش کاشان باشیم.
معلم مدرسه حمایتی،درباره کمبود امکانات مدارس میگوید: مدارس را با تعداد زیاد کلاس دوشیفت میکنند، ولی امکانات در حد بسیار کم است؛ معلمان کمدی مربوط به وسایل دانش آموز خود به طور مجزا ندارند، اکثر معلمها یا کمدی بسیار کوچک برای ۹ ماه و یا اینکه قفسهای دیواری -البته به صورت شریکی- برایشان وجود دارد و به علت اینکه یه حالت خصوصی دارد موسسان با هم رقابت دارند.
وی ضمن بیان اینکه با هزار گرفتاری سر کار میرود، دربارهٔ معلمان
و مشکلاتشان در این مدارس میافزاید: من از کارم هیچ کم نمیگذارم و با عشق کار میکنم،
چون اعتقاد دارم شغل معلمی وجدان میخواهد و نباید در حق دانش آموز ظلم کرد و از
آموزشش کم گذاشت. اسم این مدارس بر میگردد به دولت ولی هیچ امتیاز و ارزشی برای
معلمش قائل نیست و آیندهای را برای معلمان این مدارس -چه کسانی که مدرکشان کارشناسی
است و چه کسانی که کارشناسی ارشد دارند- در نظر ندارد و مدام نگرانی را در این
موارد به معلمان تزریق میکنند.
این معلم با ابراز گلایه میگوید: مگر نه اینکه مهمترین سیستم مملکت
آموزش و پرورش است؟ ولی با این وضع بزرگترین لطمه را به دانش آموز و معلم که پایههای
اساسی این آموزش و پرورش هستند میزنند و سطح آموزش را در مملکت خودمان پایین میآورند؛
دلم به حال آموزش مدارس شهرمان در این حوزه میسوزد که قربانی آن فقط دانش
آموزانند و بعد معلمانی که دلسوزانه کار میکنند.
وی با تاسف نسبت به سیستم آموزشی ابراز میکند: با ما قرارداد نبستهاند؛
فقط گفتهاند بیمهتان رد میشود تا دهنمان را ببندند که این را هم موسس تاکنون از
جیب خودش داده است. دولت هیچ چیز را قبول نمیکند و انگار فقط طرح داده و فکر پولش
را نکرده است. متاسفم برای دانش آموزانی که مدیر با زبان بیزبانی میگوید، شما
فقط درس بدهید و بروید همین! به خدا جایی از این مدارس را در شهر سراغ دارم که
معلم به خاطر اینکه حقوق نمیگیرد، درست کار نمیکند و فقط میآید خیلی سرسری درس
میدهد و میرود و متاسفانه دانش آموز میماند و خانوادهاش که اگر سواد داشته
باشند، باید به او کمک کنند ولی اگر بیسواد باشند بچه از درس خواندن و فراگیری
باز میماند.
این معلم درباره نحوه آموزش در کاشان میگوید: ببینید کار ما به کجا
کشیده است! مدرسهای را میشناسم که معلم از خارج از شهر خودش میآورده و او به
خاطر میانسال بودنش، روزهای پایانی هفته را نمیآمده و مادر بچهها کلاس را اداره
و به درس دانش آموزان رسیدگی میکردند! روستایی را سراغ دارم که به علت کمبود
معلم، در یک کلاس سی و چند دانش آموز را از چند پایه با یک معلم نشاندهاند و به
همه با هم درس میدهند!
وی با بیان اینکه دولت حتی از سربازان هم در راه معلمی استفاده میکند،
می افزاید: درست است که سرباز معلم، مدرک کارشناسی دارد، ولی نه اینکه یک سربازی
که نه دانش تدریس دارد و نه برخورد با بچهها در راستای اهدافش بوده را با حقوق ۱۰۰ هزار تومان از سر خود باز میکند که فقط
آن مدرسه بچرخد و آموزش و پرورش پول ندهد.
این معلم در پایان با اشاره به اینکه مهمترین اصل در این سیستم آموزش
است خاطرنشان میکند: آموزش خیلی مهم است، برای همین نه به مدارس دولتی توانستم
اعتماد کنم نه به حمایتیها و مجبور شدم بچهام را خلاف میلم به غیر انتفاعی
بفرستم؛ با حقوق نداشتهام و اندک حقوق همسرم.
وی با اشاره به اینکه واقعا از آینده بچهام و بچههای دیگر با این نحوهٔ آموزش میترسم، می گوید: این ترس همراه خیلی از دوستانم است و صدایی شنیده نمیشود، چون در این صورت یا سیاسی خوانده میشویم یا برای آینده دیگر به ما کار نمیدهند پس مجبوریم ساکت باشیم.
با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از پایگاه خبری تحلیلی کاشان اول، تاریخ 18 دی 95، کد مطلب: 9838: www.kashan1.ir