عربستان سعودی از این موضوع آگاه بود که ممکن است به خاطر توافق اوپک، سهم بازار خود را از دست بدهد اما برای افزایش و پایداری قیمت نفت، پایبند به توافق اوپک ماند.
این امر سبب شد تا در بودجه کشور عربستان کسری قابل توجهی ایجاد شود و پادشاهی عربستان تصمیم گرفت تا شکاف به وجود آمده را با استفاده از ذخایر کشور تامین کند.
ایران که سال های اخیر در گیر تحریم های نا عادلانه غرب بود، پس از توافق اتمی، توانست به سطح تولید خود در پیش از تحریم ها بازگردد و عرضه خود را افزایش دهد، همچنین عراق نیز طبق بندهای قرارداد عمل نکرد و تولید نفت خام خود را کاهش نداد و این اتفاقات در حالی رخ دادند که سعودی ها واقف بر این دو موضوع بودند.
طبق قرارداد اوپک، عربستان قراربود با کاهش 486 هزار بشکه نفت خام در روز، تولید خود را به 10.058 میلیون بشکه در روز برساند.
تولید کننده شماره 2 قرارداداپک(عراق) نیز طبق قرارداد موظف بود با کاهش 210 هزار بشکه در روز، تولید روزانه خود را به 4.351 میلیون بشکه برساند.
با انقلاب نفت شیل آمریکا که موجب عرضۀ بیش از حد نفت شد عربستان طمع کرد و با این فکر که می تواند از رقیب پیشی بگیرد، تولید نفت خود را مدام افزایش داد، تا جایی که در ماه جولای به رکورد جدیدی از سطح تولید رسید. تولید نفت، آن هم به هر قیمتی، نه تنها برای عربستان بلکه برای صنعت نفت جهانی گران تمام شد و موجب سقوط قیمت نفت گردید، به نحوی که تنها در سال گذشته نزدیک به 100 میلیارد کسری بودجه برای عربستان به همراه داشت.
ایران و عراق در مجموع یک چهارم از نفت اوپک را تولید می کنند و این در حالی ست که عربستان به تنهایی تولید یک سوم از نفت اوپک را در دست دارد. در مجموع به نظر می رسد که عربستان موظف است بیش از کشور های دیگر تولید نفت خود را کاهش دهد. این که عربستان بخواهد زیر قول و قرار خود بزند بی سابقه نیست. پیشتر نیز در نوامبر 2014 عربستان از نقش تاریخی اش در تنظیم تولید چشم پوشی نمود و با افزایش تولیدش بازار را اشباع کرد.
با اندکی تلخیص و اضافات، برگرفته از سایت خبری تحلیلی تابناک، تاریخ انتشار: 13 اردیبهشت 1396، کدمطلب: 690455، www.tabnak.ir