متولد سال ۱۳۷۰ هستم، ۱۶ سال است تکواندو کار می‌کنم از سال ۷۹ وارد این رشته شدم در ۱۶ سالگی اولین مدال را طلای خود را از مسابقات غرب آسیا گرفتم بعد از آن تصمیم گرفتم که در رشته تربیت بدنی ادامه تحصیل بدهم و در ورزش فعالیت داشته باشم پس از آن در مقطع دبیرستان رشته تربیت بدنی را انتخاب کردم و الان هم در رشته تربیت بدنی دانشگاه آزاد اسلام شهر تحصیلاتم را در همین رشته ادامه می‌دادم. چهار ترم مرخصی از دانشگاه داشتم به دلیل مشغله کاری که در مسابقات دارم معمولا هر شش ماه یکبار اردوی طولانی مدت می‌رویم نتوانسته ام فارغ التحصیل شوم و مجبور شدم که انصراف بدهم بعد از آن وارد دانشگاه سما شدم که هنوز هم مشغول به تحصیل هستم.

چرا رشته تکواندو را انتخاب کردید؟

زمانی که من می‌خواستم وارد ورزش شوم و این رشته را انتخاب کردم به پیشنهاد یکی از مربیان باشگاه نزدیک محل زندگی مان وارد این رشته شدم و تا یک ماه اول که به باشگاه می‌رفتم چیزی از جزئیات رشته تکواندو نمی‌دانستم بعد از آن تکواندو را با استاد حیدری آغاز کردم و پس از یک دوره با آقای ذوالقدر دبیر تیم ملی تکواندو ادامه دادم و الان هم پس از هشت سال فعالیت زیر نظر مربی کره‌ای نیما مهربانی به عنوان مربی من در مسابقات است. از سال ۲۰۰۸ نیز هر سال یک مدال یا دو مدال توانستم کسب کنم.

بیشتر وقتم را صرف ورزش تکواندو و قهرمانی می‌کنم، اما رسیدگی مسئولان بسیار ضعیف است. در یونیورسیاد قبلی نیز شرکت کردم و در هر دو دوره توانستم مدال کسب کنم. قول داده بودند که پس از مسابقات جوایزی را به مدال آوران بدهند، اما فقط نفری سه سکه به بچه دادند.

امسال آخرین دوره یونیورسیاد بود که توانستم شرکت کنم، چون محدوده سنی شرکت در این مسابقات به ۲۵ سال کاهش پیدا کرده یونیورسیاد امسال حاشیه‌های زیادی داشت، گله هایی از مسئولان برگزارکننده مسابقات داریم. به برخی از تیم‌ها رسیدگی بیشتر داشتند. جوایزی که به تک تک اعضای بعضی تیم‌ها دادند از مجموع تیم ما بیشتر بود. امسال فقط نفری ۱۰۰ دلار به عنوان جایزه به دانشجویان مدال آور داده شد.

متاسفانه در کشور ما به مسابقات یونیورسیاد اهمیت چندانی داده نمی‌شود در صورتی که در سایر کشور‌ها این مسابقات به عنوان یکی از مسابقات مهم جهانی شمرده می‌شود. در این مسابقات قهرمانان المپیک از کشورهای مختلف جهان شرکت می‌کنند به همین دلیل سطح مسابقات بسیار بالاست.

هنوز از دانشجویانی که توانستند در این مسابقات مدال کسب کنند تقدیری نشده است اعتراضات زیادی در خصوص عدم رسیدگی مسئولان اکنون داشتم، اما اتفاقی هم نیفتاده است. من الان ۱۶ سال است که تمام زندگی ام را به ورزش تکواندو اختصاص دادم ۱۷ مدال جهانی و آسیایی کسب کردم، اما در سن ۲۶ سالگی نه شغل و نه خانه و نه حتی ماشینی که بتوانم سوار شوم ندارم.

فدراسیون ورزش دانشگاهی هنوز مراسمی ترتیب نداده است؟

نه تن‌ها فدراسیون ورزش دانشگاهی بلکه فدراسیون تکواندو هم سراغی از مدال آوران یونیورسیاد نگرفت. معمولا ورزش در ایران همین گونه است اگر ۱۷ مدال من ۱۸ مدال هم شود برای فدراسیون ما هیچ فرقی نمی‌کند مهم این است که هیچ بهایی به قهرمانان نمی‌دهد.

مخارج زندگی تان را از کجا تامین می‌کنید؟

مشکلات زیادی در تامین مخارجم دارم مگر اینکه شاگرد خصوصی بگیرم، اما به دلیل اینکه بیشتر ایام سال را در اردو و مسابقات هستم نمی‌توانم این کار را مداوم ادامه دهم. در واقع به مسابقه دادن و اردو رفتن عادت کردم و مانند یک نوع اعتیاد است. بار‌ها تصمیم گرفته ام که در مسابقات شرکت نکنم، اما همین که تصمیم می‌گیرم که به مسابقات نروم احساس می‌کنم حقم را خورده اند و حس خیلی بدی است، چون تا الان مسابقه‌ای نبوده که در آن شرکت نکرده باشم، اما با همه این توصیفات هیچ بهایی به تکواندو کاران نمی‌دهند نه حقوق داریم و نه بیمه مشکلات زیادی براثر اردوهای تمرینی و مسابقات برایم ایجاد شده است، اما اگر بخواهم عمل‌های جراحی به خصوص برای آرتروز زانو داشته باشم هزینه زیادی می‌خواهد که نمی‌توانم پرداخت کنم.

خانواده پدری ام نیز در تهران مستاجر هستند و من بعد از ۱۶ سال هنوز نتوانسته ام پولی داشته باشم که بتوانم خانه‌ای بخرم پدرم نیز بیمار کلیوی است و نمی‌تواند کار کند تا الان نیز مخارج زندگی را نیز خودم تامین می‌کردم.

با این اوضاع مالی آیا خانواده مخالف حضورتان در مسابقات تکواندو نیستند؟

چرا پدرم اصلا راضی نیست که من در مسابقات تکواندو شرکت کنم وضعیت در خانواده ما به گونه‌ای شده که از مسابقات قهرمانی جهان هم برمی گردم مدال کسب کرده باشم انگار از مسابقات استانی مدالی گرفته ام هیچ شادی خاصی برای خانواده ام نمی‌توانم داشته باشم. حتی برای بازگشتم از مسابقه بنر هم نصب نمی‌کنند، چون می‌دانند زحماتی که می‌کشم چیزی برای خانواده ندارد از این سوالی که از ورزشکاران می‌پرسند بدم می‌آید که بعد از مسابقات و کسب مدال چه هدیه‌ای به شما دادند هر جا که توانستم رفتم مدال هایم را هم بردم به رئیس جمهور هم نامه زدم، اما نتیجه‌ای نداشته و هیچ کمکی به من نشده است. به دلیل اینکه در مسابقات هستم و مجبورم مخارج خانه را تامین کنم نتوانستم درسم را به موقع بخوانم، اما مسئولان به جای کمک کردن تماس گرفتند که مشکل دانشگاهت چیست که ما آن را حل کنیم تا الان سخت زندگی کردم و از این به بعد هم به همین رویه ادامه می‌دهم و نیازی به کمک آن‌ها ندارم.

به غیر از رئیس جمهور مشکلاتت را با مسئول دیگری هم در میان گذاشته ای؟

فدراسیون تکواندو که کلا کاری برای بچه‌ها انجام نمی‌دهد می‌گویند شما مدال هایتان را گرفتید جایزه شما را باید سازمان ورزش بدهد هر طوری هم پیگیری این مسئله بودیم هر دفعه یک جوابی به ما می‌دهند.

تاکنون حرکت اعتراضی در این خصوص از سوی تکواندوکاران انجام شده است یا خیر؟

نه به دلیل اینکه می‌گویند این دستور از بالاست و اگر هم اعتراض کنید نتیجه‌ای نخواهد داشت. در همین یونیورسیاد که گذشت ما دو ماه در مسابقات اردو بودیم، اما یک ریال هم حقوق به ما ندادند.

آیا همه رشته‌ها همین وضعیت را دارند یا فقط تکواندوست؟

برخی از رشته‌ها وضعیت مناسب تری دارند مثلا رشته والیبال به گونه‌ای شده که پس از کسب مدال جوایزی که برایشان در نظر گرفته شده پرداخت می‌شود این رشته‌ها رشته‌های سیاسی شدند و در حقیقت مردم گرایش بیشتری دارند به این رشته‌ها دارند لذا مجبورند که رسیدگی کنند. به غیر از فوتبال و والیبال بقیه رشته‌ها وضعیت نامناسبی دارند. البته تکواندو نسبت به سایر رشته‌ها وضعیت نسبتا بهتری دارد.

رابطه تکواندوکاران و پیشکسوتان این رشته چگونه است؟

رابطه ما با همه خوب است، چون رشته تکواندو رشته‌ای است که احترام در آن حرف اول را می‌زند. متاسفانه در این رشته جوان گرایی اصلا نداریم که به عنوان یک شغل ورزشی باشد در فدراسیون تکواندو به کسانی گرایش دارند که سن شان از این ورزش گذشته و اعتقادی به جوانان ندارند. علم روز بازیکنی که در اردو تمرین می‌کند جدیدتر از کسی است که در فدراسیون مشغول به کار است حتی از مربیان نیز بهتر است.

سطح مسابقات یونیورسیاد در این دوره چگونه بود؟

سطح مسابقات بسیار بالا بود سخت‌ترین مسابقه‌ای بود که در ۱۶ سال گذشته داشتم این جایگاه را در مسابقات یونیورسیاد گذشته از دست داده بودیم که امسال توانستیم برگردانیم چند دوره نتوانسته بودیم در تکواندو مدال بگیریم که امسال این اتفاق افتاد به خاطر همین سختی‌ها بوده که تاکنون توانستم دوام بیاورم خیلی از بازیکنان بودند که به دلیل شرایط خانوادگی شان نتوانستند ورزش تکواندو را ادامه دهند. ۱۰ سال است که بازیکن فیکس تیم ملی هستم. تن‌ها کسی هستم که در رشته فری استایر تکواندو مدال جهانی گرفتم.

از حاشیه مسابقات یونیورسیاد بگویید؟

یکی از مسائلی که باعث شد تکواندوکاران و ورزشکاران سایر رشته‌ها ناراحت شوند رسیدگی به اعضای تیم والیبال بود وقتی از مسابقات برگشتیم در فرودگاه امام خمینی ما را به صف کردند که سرود ملی بخوانیم، اما در واقع می‌خواستند تیم والیبال را تشویق کنند. استقبال از والیبالیست‌ها به قدری مهم بود که سایر ورزشکاران مدال آور را برای تشویق آن‌ها به صف کردند که این رفتار باعث ناراحتی سایر ورزشکاران شد.

دانشگاهی در آن تحصیل می‌کنید پیام تبریک و یا هدیه‌ای برای مدالی که آورده اید در نظر گرفت؟

دانشگاه آزاد فقط پیام تبریک را در سایتش منتشر کرد که این پیام را نیز خودم با رئیس دانشگاه تماس گرفتم و بعد از تماس من پیام را در سایت شان منتشر کرد. در صورتی که مسابقات یونیورسیاد در حد مسابقات المپیک است و سایر کشور‌ها برای شرکت در این مسابقات ارزش خاصی قائل هستند، اما ما سطح مسابقات را خیلی بالا نمی‌دانیم البته در این دوره جایگاه ما نسبت به دوره‌های قبل بهبود پیدا کرد و در رده دهم جهان ایستادیم.

قول و قراری که فدراسیون ورزش دانشگاهی با دانشجویان اعزامی به این مسابقات داشت چه بود؟

معمولا قول و قراری که نمی‌دهند مشخص نیست جایزه‌ای به مدال آوران بدهند.

سایر کشور‌ها به چه صورت از مدال آوران شان در مسابقات تقدیر می‌کنند؟

یونیورسیاد را نمی‌دانم، اما کشورهای مسلمان بالاترین سطح جایزه را به مدال آوران شان می‌دهند، وقتی از ما می‌پرسند که قرار است چه جایزه‌ای به مدال آوران بدهند هیچ حرفی برای گفتن نداریم. قهرمانان سایر کشور‌ها را در یک دوره که شرکت می‌کنند دوره بعد نمی‌بینیم، چون هم از لحاظ مالی تامین می‌شوند و هم اینکه ورزش قهرمانی آسیب‌های جسمی زیادی دارد من در سن ۲۵ سالگی آرتروز زانو، دیسک کمر و خیلی از مشکلات جسمی دیگر را پیدا کردم. در ابتدای راه که این ورزش را انتخاب کردم برای به دست آوردن طلای جهان تلاش می‌کردم، اما با این اوضاعی که برایم ایجاد شده انگیزه‌ای برای گرفتن این طلا را ندارم. یک بار این مقام را به دست آوردم، اما مشکلاتم بیشتر شد این وضعیت ورزشکاران حرفه‌ای است که هیچ رسیدگی به آن‌ها نمی‌شود.

آیا ایران می‌تواند میزبان مسابقات یونیورسیاد شود؟

به نظرم برگزاری مسابقات امکانات زیادی می‌خواهد، چون از سرتاسر کشورهای جهان حضور دارند در ایران امکان میزبانی این مسابقات نیست، اما بهترین مسابقات آسیایی که تاکنون برگزار شده در کشور ایران بوده است اینکه ایران بهترین میزبان مسابقات آسیایی بوده را ورزشکارانی می‌گویند که در این مسابقات شرکت کردند، اما این دوره از مسابقات که در تایوان برگزار شد رسیدگی به ورزشکاران اصلا اوضاع مناسبی نداشت به خصوص از لحاظ تغذیه.

برخورد عوامل برگزارکننده مسابقات یونیورسیاد با ورزشکاران ایرانی به چه صورت بود؟

برخورد خوبی داشتند و ما در یک ماه و ۱۰ روز که در این مسابقات بودیم مشکلی برایمان ایجاد نشد معمولا با ورزشکاران سایر تیم‌ها برای تفریح در حاشیه مسابقات به بیرون می‌رفتیم که اکثرا ورزشکاران استان‌ها بودند.

قصد شرکت در بازی‌های المپیک را دارید؟

آخرین مسابقاتی که می‌خواهم شرکت کنم مسابقات بازی‌های آسیایی است، چون به زودی وارد سن ۲۶ سالگی می‌شوم و المپیک بعدی سن ۲۹ سالگی من است که به نظرم این سن برای شرکت در بازی‌های المپیک بالاست.

با تکواندوکاران سایر ورزشگاه ارتباطی دارید؟

در هر مسابقه‌ای که از سال ۲۰۰۸ تاکنون شرکت کردم با تمام ورزشکاران کشورهای مختلف در رشته تکواندو ارتباط دوستی برقرار کردم و در هر کشوری یکی از این دوستان را دارم، چون عاشق جهانگردی هستم به راحتی می‌توانم به کشور‌ها سفر کنم بیشترین دوستانم نیز در کره جنوبی هستند.

تاکنون این همه سفر رفتم پول هایم با خودم برنمی گردانم، چون معتقدم انسان یک بار زندگی می‌کند الان هیچ پولی در حسابم ندارم، چون یک ماهی هم در اردوی مسابقات بودم کلاس‌های آموزشی تکواندو را نیز آغاز نکردم.

استعدادیابی از میان جوان‌های کشور در رشته تکواندو به چه صورت است؟

استعدادیابی در ایران بسیار ضعیف است، استعدادیابی در والیبال و بستکبال به مراتب بیشتر از سایر رشته هاست، اما همین رشته‌ها هم در سال‌های گذشته استعدادیابی شان کاهش پیدا کرده است. مبنای علمی برای استعدادیابی در رشته‌های ورزشی نداریم و فقط براساس ظواهر اشخاص توصیه می‌کنند که در چه رشته‌ای ورزش کنند. در حال حاضر گرایش به تیم‌های ورزشی در هر رشته‌ای هدف اصلی هر ورزشگاه ابتدا درآمد آن است که فوتبال و والیبال در راس آن قرار دارند.

در رشته تکواندو هم استعدادیابی وجود دارد، اما مسیر درستی را نمی‌روند، تنها مربی که در رشته تکواندو سراغ دارم که استعدادیابی در این رشته دارد نیما مهربانی است که در این کار تاکنون موفق بوده و پنج یا شش قهرمان جهان در این رشته داشته است اگر هم استعدادیابی در رشته‌های ورزشی صورت بگیرد تعداد مربیانی که بتوانند ورزشکار پرورش دهند بسیار کم است.

تا چه سنی می‌خواهید ورزش تکواندو را ادامه بدهید؟

تکواندو زندگی من است و تا زمانی که زنده باشم این ورزش را کنار نمی‌گذارم به جهانگردی هم علاقه خاصی دارم که بعد از بازی‌های آسیایی حتما این کار را انجام می‌دهد قصد ازدواج ندارم، چون مشکلات زندگی ام آن قدر زیاد است که نمی‌توانم به آن فکر کنم. آخرین مدالم باید طلای بازی‌های آسیایی باشد این مدال را کسب کنم از مسابقات ملی خداحافظی می‌کنم به المپیک فکر نکردم، چون تا برگزاری المپیک بعدی سنم بالا می‌رود.