پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

سیّد جواد طباطبایی (۲۳ آذر ۱۳۲۴ – ۹ اسفند ۱۴۰۱) استاد دانشگاه و پژوهشگر ایرانیِ فلسفه، تاریخ، حقوق و سیاست ،عضو پیشین هیئت علمی و معاون پژوهشی دانشکدهٔ حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران و مدیرِ گروه فلسفهٔ مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی بود.در اندک زمانی بعد از تدریس در دانشکاه، نزد دانشجویان دانشگاه تبریز محبوبیت فراوانی به دست آورد و کلاس‌های درس وی با دانشجویان رشته‌های گوناگون پر می‌شد. محبوبیت طباطبایی به اندازه‌ای رسیده بود که دانشجویان نام او را به عنوان یکی از استادان محبوب به دیوار دانشگاه زده بودند و به دیگر استادان دانشگاه هشدار می‌دادند که سطح خودشان را به اندازهٔ وی برسانند. به گفته حسن منصور، از استادان وقت دانشگاه تبریز، جلسه تأیید علمی طباطبایی برای استخدام به عنوان هیئت علمی، به دلیل نبود افرادی در اندازهٔ علمی طباطبایی، به شکل صوری برگزار و تأیید شد. اما در جریان استخدام رسمی، سنگ‌اندازی‌هایی انجام گرفت و در نهایت با وقوع انقلاب فرهنگی، استخدام او منتفی شد.با بازگشت به پاریس و ملاحظهٔ وقایع انقلاب، او دیدگاه‌هایی را که اشاره به سرقت انقلاب می‌کنند یا عوامل خارجی را دلیل انقلاب می‌دانند، سطحی دانسته و شناخت انقلابیون ایران از آزادی و دموکراسی را «بدوی و ابتدایی» می‌خوانْد. او بر آن بود که انقلاب ایران نمی‌توانست در جهت «تأسیس آزادی» باشد و آن را شکست مشروطه می‌دانست و در نتیجه، ناکامی پروژهٔ تجدد در ایران قلمداد کرد. از نظر وی: «میدان مبارزه برای حصول آزادی و استقرار نهادهای دمکراتیک، یک‌سره دراختیار روشن‌فکران آشفته‌ذهن و توده‌های متوهم قرار گرفت».طباطبایی عضوِ انجمن حکمت و فلسفه می‌شود، ولی در سال ۱۳۶۷ از آنجا اخراج می‌گردد. اخراج دوّمش از دانشکدهٔ اقتصاد و علوم سیاسی دانشگاه شهید بهشتی بود که، به گفتهٔ خودش، به «تحریک چند استاد سخت متوسط الاحوال» بود. او سپس به عضویت هیئت علمی دانشگاه تهران درآمد و معاون پژوهشی دانشکدهٔ حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران شد. در همان زمان سردبیری نشریهٔ همین دانشکده را به عهده گرفت. او مدتی ممنوع از تدریس و سپس در سال ۱۳۷۴ اخراج شد.اگرچه خودش نمی‌دانست تحت چه عنوانی اخراج شده اما یکی از مسئولان به او می‌گوید که گفته شده طباطبایی لیبرال، لاییک، و ملی‌گرا است و از او می‌خواهد که اعتراضی به این اخراج بکند تا آن را بررسی کنند. در مقابل، طباطبایی می‌گوید که «من همانی هستم که هستم. واقعاً نه می‌دانند لیبرال چیست، نه ملی‌گرا و نه لاییک.پس از اخراج از دانشگاه تهران، طباطبایی به کار پژوهشی خود در مراکز دیگر ادامه داد و با امکاناتی که در پژوهشکده‌های فرانسه، آلمان و آمریکا فراهم آمد پژوهشی دربارهٔ تاریخ اندیشه در ایران را دنبال کرد. در فرانسه عضو مرکز ملی پژوهش‌های علمی فرانسه شد. در این کشور، با عضویت در هیئت علمی دایرةالمعارف فرانسه، برخی از مدخل‌های آن را تدوین کرد. او از سال ۱۳۸۸ تا ۱۳۹۵ در مؤسسهٔ مطالعات سیاسی-اقتصادی پرسش به تدریس فلسفه پرداخت. به‌مرور، به‌ویژه در دههٔ نود، تأکید او بر «امر ملی» بیشتر شد. او مدّتی نیز عضو هیئت علمی دائرةالمعارف بزرگ اسلامی بود.جواد طباطبایی برگزیدهٔ جشنوارهٔ فارابی سال ۱۳۹۶ شد و از رئیس‌جمهور ایران لوح تقدیر گرفت.طباطبایی که از سال ۱۳۹۷ برای درمان سرطان در آمریکا زندگی می‌کرد در شامگاه سه‌شنبه ۹ اسفند ۱۴۰۱ در بیمارستان هوگ ارواین ایالت کالیفرنیا روی در نقاب خاک کشید.

سهم‌شان از زندگی در مجاورتِ شرکتِ نیشکر هفت تپه، دودی است که به وقتِ آتش زدنِ مزارعِ نیشکر بر سینه‌هایشان می‌نشیند. خودشان می‌گویند از زندگی وسطِ مزرعه‌ی نیشکر و این همه شیرینی، تنها تلخی و سیاهی نصیبشان شده است.

جنگ و تجاوز اگر فی النفسه زشت و مذموم است، دفاع زشت و اعاده حقوق از دست رفته آلوده به بی اخلاقی و انتقام‌جویی و رفتار متقابل به همان اندازه زشت و ناپسند و غیر قابل توجیه است. اصولا مرز میان متجاوز و مدافع، ستمگر و ستم دیده درست در نقطه بر هم خوردن توازن قوا به نفع مظلوم و ستمدیده معنی پیدا می‌کند. اگر قرار بر رفتار متقابل ستمدیده با ستمگر باشد، به این معنی است که ستمگر توانسته ما را نیز به موجودی شبیه خود تبدیل کند؛ و یعنی دست ستمدیده را برای هر رفتار غیر اخلاقی ولو از موضع محق و بر حق بودن باز و شبیه خود کند. آنچه در مقام مطالبه حق و دفاع از جانب برخی عناصر و جنگجویان حماس شاهد بودیم، در خوش بینانه‌ترین فرض مستحیل شدن و این همان شدن ستمدیده با ستمگر بود.

خبر خودکشی کیومرث پوراحمد یک تراژدی کامل بود. دلیل تراژیک بودن خود مسئله مرگ نیست، بلکه دلیل و نحوه مرگ این کارگردان شهیر سینمای ایران است. شاید کمتر کسی به ذهنش خطور کند یک نفر در سن ۷۴ سالگی دست به خودکشی بزند، اما کیومرث پوراحمد این کار را انجام داد تا ثابت شود ناامیدی و احساس شکست سن و سال نمی‌شناسد و هر وقت سراغ انسان بیاید او را در شرایطی قرار می‌دهد که تصمیمات عجیبی بگیرد؛ تصمیمی مشابه همین تصمیم کیومرث پوراحمد که بسیاری از مردم ایران را در بهت و حیرت فرو برد.کیومرث پوراحمد مدت‌ها بود احساس ناامیدی می‌کرد. این ناامیدی را می‌توان در یادداشتی که برای ماهنامه فیلم نوشته بود احساس کرد. از متن همین یادداشت می‌توان فهمید که پوراحمد چقدر انسان حساسی بود و چقدر بابت فشار‌هایی که از هر طرف به او وارد می‌شد عذاب می‌کشید. نتیجه چنین فشار‌ها و اتفاقاتی باعث شد که در نهایت تراژدی دردناکی رقم بخورد و او در سن هفتاد و چهار سالگی تصمیم به خودکشی بگیرد.

مدرس دانشگاه و پژوهشگر نهج‌البلاغه با اشاره به اینکه سبک زندگی و مهارت کسب کمالات معنوی در کلام وحی و نهج‌البلاغه بهترین شیوه حرکت در مسیر توحیدی است، بیان کرد: تصمیم‌گیری یکی از مؤلفه‌های سبک زندگی است که در کلام مولا علی (ع) به آن پرداخته شده است.

سیسمونی مریم را نباید یک رویداد ساده در مناسبات سیاسی دانست، لذا سناریوسازی در خصوص این افشاگری برای درک لایه‌های پشت پرده آن، بشدت ضرورت دارد. باید پرسید که چرا این اتفاق افتاده (هشدار به قالیباف، تضعیف دامنه قدرت فعلی او، دور کردن او از یک جهش یا هدفی مشخص در آینده، جریان سازی منجر به درگیر شدن برای راهبری موضوعی خاص در حین این حواس پرتی‌ها، اختلاف بین شرکا، عدم پاسخگویی قالیباف به برخی از مطالبات و ...) و چه کسانی توانایی رقم زدن این جنس اتفاقات را دارند (از درون حاکمیت، از درون نهاد، از درون مجلس، از درون محفل‌های امنیتی، از درون جریانات و محفل‌های حزبی). اما آنچه که با قاطعیت می‌توان گفت این است که، بعید است این جریان منشا اتفاقی و رویدادی، منشا توطئه خارجی، حتی منشا تقابل‌های بین فردی داشته باشد.

محمود رضوی مشاور رئیس مجلس در قالب یکسری رشته توئیت، جنجال سفر ترکیه خانواده قالیباف را نوعی پروژه امنیتی علیه رئیس مجلس می‌داند. در مقابل آن نیز، منتقدین، سوالات و پاسخ‌های متقابلی در این خصوص ارایه می‌دهند. اما به جرات می‌توان گفت که قالیباف گیت، سرآغازی برای نوع جدیدی از افشاگری‌های مخرب در فضای سیاسی کشور خواهد بود. بطور سربسته به عزیزان پایداری در این خصوص هشدار می‌دهیم. این آتش دامن خیلی‌ها را خواهد گرفت. بعد بازی شروع شده است.

حق می‌گویند؛ رئیسی یک آدم اشتباهی ست که نمی‌داند کجا ایستاده است. او هنوز خبر ندارد رئیس جمهور ایران است و باید رفتار و کردار و سخنانش در کاراکتر یک پریزدنت باشد. آخوند یه لا قبا یاد نگرفته که شلوار و قبایش باید با عبایش هارمونی رنگی داشته باشد و فلان شخص معتبر در قم، عمامه‌اش را به فیلان سبک خاص بپیچد.

تحلیل محتوای درگیری راسینه با مصطفوی را باید در چند پنجره تقابل پیشکسوتی و تخصص فنی با مداخلات سیاسی، ارتباط غیر موثر بین مجلس با فدراسیون‌های ورزشی و ورود در مواقع بحرانی و رویداد‌ها، منافع اقتصادی پشت پرده دولتی ماندن یا خصوصی شدن سرخ ابی‌ها و مواردی همانند جستجو کرد. خام بودگی تجربی و فنی راستینه در کنار بی پروایی خارج از چارچوب مصطفوی، بستر را برای درگیری لفظی بین این دو فراهم نمود. درگیری که مسلما پیامد‌ها و دنباله‌هایی چند خواهد داشت.

سال‌هاست مسئولان بجای مقابله با مشکل اصلی، مدام روش‌های مختلف کمک به مردم را که ممکن است مورد سو استفاده قرار بگیرند، عوض می‌کنند.

دگماتیسم به مثابه تصلب و تعصب محض مطلق و غیر معقول فکری و ذهنی است و تفکر و تعقل و انتقاد منصفانه و منطقی را برنمی تابد در تعارض و تناقض با آزاداندیشی و منطق و عقل و سیالیت و دینامیسم و ترانسفوریسم علمی و فلسفی می‌باشد.

فشار بر حسین (ع) برای این است که حکومت فساد، جهل و خرافه و سوءاستفاده از مذهب و فریب دادن مردم به نام دین را بپذیرد و حسین (ع) جوابش منفی است. وی این نوع از حاکمیت دینی را به رسمیت نمی‌شناسد.

کتاب ایران بین دو انقلاب نوشته یرواند آبراهامیان را می‌توان از جمله کتاب‌های پایه‌ای برای درک چرایی تغییرات یکصد و پنجاه سال اخیر کشور در حوزه‌های فرهنگی- اجتماعی ، مدیریتی - سیاسی، اقتصادی و مواردی همانند، محسوب نمود. خلاصه کتاب برای بهره‌برداری اولیه تقدیم حضور شده است.

نویسنده متن (حسین رزاق)، هرچند از بعضی از منظر‌ها زیر سوال بوده و دارای اتهام تبلیغ بر علیه نظام است. اما به نکته نسبتا درستی در گام دوم انقلاب اشاره کرده است. گام دوم انقلاب اسلامی، انسان‌های کوتوله را نمی‌تواند قبول نموده و کوتوله پروری را نوعی خیانت به آرمان‌های امام و انقلاب و مقام ولایت می‌داند. مرفهین سیاسی را نیز می‌توان با این قرائت، افراد کم کار و کم اثری دانست که حتی ممکن است روی موج انقلاب سوار باشند، اسم و رسمی به هم زده باشند، اما فایده و کارکردی برای این نظام نداشته باشند. قضاوت انتقادی با شما.

خانه‌ی اکثریت مردم شامل یک حیاط با چندین اتاق گرداگرد آن و یک مطبخ و انباری (پستو یا صندوق خانه) بود که عمدتا از مصالح "بوم آورد" ساخته می‌شد.بعضا برای دستمزد بنا و استادکار ساختمان، پول پرداخت می‌شد، که در آن زمان روزانه به یک قران نمی‌رسید.

دکتر عبدالحسین برزگرزاده دبیر ریاضی و مدرس حقوق دانشگاه پیام نور نوشت: معلمان به معنای اعم کلمه، از بازی در میدان دلالان سیاست حاکمیت محور و از جولانگاه ذبح ارزش‌های بشری خارج و افسار سیاست منفعت محور و تنور انتخابات غیررقابتی را به منادیان، منتفعان و مدعیانش واگذارند و فعلاً به رسالت اصلی خود یعنی آگاه‌سازی جامعه نسبت به حقوق خدادادی خود از جمله عدالت و نیز آموزش مطالبه‌گری مدرن همت گمارند.

هم معلم و هم شاگرد هر دو نوکر دولت‌اند. از این حرف تعجب می‌کنید، اما هر دو از دولت حقوق می‌گیرند، برای دولت کار می‌کنند و برای دولت آماده خدمت می‌شوند هم معلم روی استعداد و لیاقتش حقوق می‌گیرد و هم شاگرد مخارجش از طرف دولت به میزان معین پرداخت می‌شود، یعنی هر طفلی که متولد می‌شود به تدریج که بزرگ می‌گردد به تناسب معین مقرری دارد که به اولیای آن‌ها پرداخت می‌شود و یا اگر یتیم و بی‌کس باشد خود دولت از آن‌ها در موسسات تربیتی‌اش نگاهداری می‌نماید و یا اگر اولیای اطفال مایل باشندی از کودکی اطفال خود را به دستگاه‌های دولت می‌سپارند و زحمت تربیت را بر خود هموار می‌سازند.

معاون اجتماعی پیگشیری از وقوع جرم قوه قضائیه گفت: قوه قضائیه، عمله خیانت و درآمد حرام احدی در جمهوری اسلامی نخواهد شد.

گفتگو با همکاران در خصوص یادداشت دکتر نظام بهرامی کمیل با عنوان" گسترش رانت و فساد توسط وزارت علوم و استادان دانشگاه"، حقیر را یاد چنبره قلدر‌های آکادمیک بر پروژه‌های پژوهشی در دوران پسا دانشجوی ایم انداخت.