شعار سال:ساختن خانه امروز بورورکراسی و فرایند بسیار پیچیده‌ای دارد. از اخذ مجوز گرفته تا ورود متخصصان این امر که ساخت و ساز در این زمینه را انحصار و اختیار خود گرفته اند. در دنیای قدیم و حتی صد و دیست سال گذشته، اما اوضاع با امروز بسیار متفاوت بود. در آن برهه مردم برای ساخت خانه به متخصص و مهندس عمران مراجعه نمی‌کردند. ساخت خانه‌ها بسیار ساده و عمدتا بوسیله ساکنین بعدی آن انجام می‌شد. همچنان که پدیده مستاجری نیز در آن زمان کمتر جای تامل و توجه داشت:

 «خانه‌ی اکثریت مردم شامل یک حیاط با چندین اتاق گرداگرد آن و یک مطبخ و انباری (پستو یا صندوق خانه) بود که عمدتا از مصالح "بوم آورد" ساخته می‌شد. عمده‌ترین مصالح ساختمان خاک بود که از زمین کنده می‌شد و تبدیل به خشت و گل شده و در بنای خانه به کار می‌رفت. هنوز در بخش‌های قدیمی شهر‌های بزرگ ایران به خوبی می‌توان دید که حیاط پاره‌ای منازل از سطح کوچه پایین‌تر است و این بدان جهت بود که که خاک زمین کنده شده بود و در بنای دیوار و سقف به کار می‌رفت و در نتیجه کف حیاط منازل پایین‌تر از معابر بود، خانه‌ها بسیار ساده ساده و بی آلایش بودند؛ و در بسیاری از خانه‌ها از اندود گچ نیز خبری نبود، هزینه کارگر و عمله‌ی ساختمانی چندان بر دوش کسی سنگینی نمی‌کرد و معمولا بستگان و همسایگان در بنای خانه یکدیگر را کمک می‌کردند. بعضا برای دستمزد بنا و استادکار ساختمان، پول پرداخت می‌شد، که در آن زمان روزانه به یک قران نمی‌رسید.»

۱-مجید پورشافعی، اقتصاد کوچه، تهران، گام نو، ۱۳۸۵، ص ۷۲.