شعار سال: اقتصاد ایران در سال ۹۹ شرایط پیچیدهای را پشت سرگذاشت که از یک سو تحت تاثیر عوامل داخلی و از سوی دیگر تحث تاثیر عوامل خارجی بود.
سال ۹۹ از هر لحاظ سال دردناکی برای اقتصاد ایران و مردم بودسالی که موجهای پیاپی تورمی و کرونا و کسری بودجه و بیکاری و وضعیت اسفناک نظام بودجه و مشکلات نظام بانکی و تحریم، همزمان گریبانمان را سفت گرفته بودند.
آیا سال جدید قرار است باز همین آشا باشد و همین کاسه؟
امیر کرمانی، استاد دانشگاه برکلی اخیرا در یادداشتی ۴ سناریو برای چشم انداز تورم در سال ۱۴۰۰ عنوان کرده چهار سناریویی که از حالات دو دو یی ترکیب تیم اقتصادی دولت بعدی و کاهش تحریمها تشکیل شده نخستین سناریو اینکه در دولت آینده تیم اقتصادی ضعیف و ناهماهنگی بر سر کار بیاید و تحریمها کاهش نیابند
این سناریو به نوعی خرناکترین سناریوی ممکن برای اقتصاد ایران است.
خطر این سناریو اینجاست که عملا اقتصاد ایران را در چرخهای قرار میدهد که در آن خلق نقدینگی، کسری بودجه و تورم به صورت خودفزایندهای افزایش مییابد. چرخهای که به نوعی در سال ۹۹ هم آغاز شد، اما انتظارات حاصل از انتخابات آمریکا موقتا آن را متوقف کرده، اما در صورت ادامه سیاست داخلی فعلی و عدم گشایش بین المللی، با سرعتی بیش از پیش ادامه خواهد یافت.
تیم اقتصادی ضعیف همراه با کاهش تحریمها
دومین سناریو این است که تیم اقتصادی ضعیفی برسرکار بیاید، اما کاهش تحریمها هم اتفاق بیوفتد. در این سناریو مشابه تجربیات گذشته، با استفاده از قیمت ارز و استفاده از آن به عنوان لنگر اسمییک ثبات موقت شکل خواهد گرفت که البته با توجه به ناترازی نظام بانکی و وضعیت بسیار بد بودجه، حداکثر ۲ سال دوام خواهد داشت و باید شاهد رکود در بازار داراییها و تشدید واردات باشیم.
تیم اقتصادی قوی و استمرار تحریمها
سومین سناریو، اما مربوط به روی کارآمدن تیم اقتصادی قوی و هماهنگ در دولت بعدی به رغم استمرار تحریمها برمیگردد. درصورتی که در دولت بعد تیم اقتصادی دولت شامل رئیس سازمان برنامه، رئیس بانک مرکزی، وزیر اقتصاد، وزیر رفاه و وزیر صمت، افرادی هماهنگ و هدف تیمی خود را اصلاح ساختاری اقتصاد ایران به خصوص پایدارسازی کسری بودجه و اصلاحات نظام مالی بدانند، به عدم افزایش تورم در سال جاری میتوان امیدوار بود، حتی اگر تحریمها سریعا کاهش نیابند.
اما سناریوی چهارم این است که تیم اقتصادی قوی و هماهنگی برسرکار بیاید و شاهد کاهش تحریمها باشیم. طبیعتا این بهترین سناریو خواهد بود!
درحال حاضر اقتصاد ایران نیاز مبرمی به اصلاحات ساختاری دارد، اما سیاستمداران از هزینههای کوتاه مدت آن ترس دارند. آنچه میتواند تسهیلگر باشد، همزمانی این اصلاحات با شوکی مثبت است که مقاومت در برابر آن را کاهش میدهد.
به نظر شما کدام سناریو محتملتر است؟
پایگاه تحلیلی خبری شعار سال برگرفته از اکوایران