شعار سال: روزی نیست اخبار نگران کننده و شوک اوری از وضع کودکان و بویژه کودکان کار این قربانیان سرمایه داری وحشی حاکم در ایران دریافت نکنیم. بنا خبر‌های منتشر شده طی بیست روز اول مرداد حداقل سه کودک کار جان باختند و این هشدار دهنده است. این خبر نشانی از ابعاد جنایت و توحش سرمایه داری حاکم در ایران است. به نمونه‌هایی از کودکانی که در یکماه اخیر جانشان را از دست داده اند نگاهی بیندازیم.

سلمان براهویی چوپان هفت ساله‌ای در سیستان و بلوچستان که بر اثر سقوط در چاله آب شهر نصرت اباد جان داد، ماردین سلامتیان، شاگرد مکانیک در بوکان پسر بچه ده ساله‌ای که بر اثر سوختگی جان خود را از دست داد، علیرضا پرهوده ۹ ساله شاگرد قنادی در شهر گیلان غرب که بطور باور نکردنی‌ای بخاطر سکته در حین کار در گذشت، ماردین سلامتیان، شاکرد مکانیک ده ساله و در شهر گیلان غرب در استان کرمانشاه بر اثر سوختگی، جانباخت و امین در حین کار از داربست یا بلندی سقوت کرد، کودک دیگری به خاطر پیداکردن لقمه نانی در چهار راه شلوع یا فلان اتوبان با ماشینی زیر گرفته شد، و این لیست وسیع و تکاندهنده است. این کودکان قربانیان فقر و بی تامینی هستند. قربانیان سیستم چپاولگر وحشی هستند؛ و هر روز بر شمارشان افزوده میشود. جمهوری اسلامی در قبال جان کودکان مسئول است. جمهوری اسلامی مسئول مستقیم مرگ این کودکان است. یک کیفرخواست مهم جامعه از جمهوری اسلامی جنایتی است که هر روزه در قبال کودکان انجام میگیرد.

در ایران کودکان بخش آسیب پذیر جامعه هستند و در این میان وضع کودکان کار فاجعه بار است. کودکان کار که هرروزه در جلوی چشمانمان حضور دارند و کار میکنند تا بلکه کمک خرج خانواده باشند و یا بعضا حتی هزینه اعتیاد والدینشان یا بیماری آن‌ها را پرداخت می‌کنند. این کودکان مدام در معرض خشونت و باند‌های خطرناک قاچاق قرار میگیرند؛ و گاهی هم در معرض نگا‌های ترحم امیز شهروندان شانه هایشان خم میشود.
بهره کشی از نیروی کار کودکان ریشه در سیستم سرمایه داری دارد که وحشی‌ترین شکلش در ایران حاکم است. در این جامعه مردم زیر بار فقر و فلاکت و بی تامینی کمرشان خم شده و همانطور که اشاره کردم هر روز کودکان بیشتری از چرخه تحصیل بیرون مانده و راهی کار خیابان میشوند. از همین رو فقر اقتصادی خانواده و بیکاری والدین، اعتیاد که خود زائده این سیستم نکبت بار است، از هم پاشیدگی خانواده‌ها بدلیل فقر خانواده و در این میان قربانی شدن کودکان و بالاخره شکاف عظیم طبقاتی در جامعه که هر روز عمیق‌تر میشود، منجر به افزایش هر روزه شمار کودکان کار شده است.

کار کودکان باید ممنوع شود و همه افراد بدون در آمد و کم در آمد از مقرری ماهانه کافی که بتواند در حد قابل قبولی زندگی آن‌ها را تامین کند برخوردار باشند تا ناگزیر نشوند که فرزندان خود را از تحصیل بیرون بکشند و راهی کار خیابان کنند.
این حق هر کودک است که از زندگی‌ای شاد، ایمن و خلاق برخوردار باشد. رفاه و سعادت هر کودک مستقل از وضعیت خانوادگى، با جامعه است. دولت موظف است استاندارد واحدى از رفاه و امکانات رشد مادى و معنوى کودکان و نوجوانان را، در بالاترین سطح ممکن در جامعه تضمین کند. از جمله باید به کودکان کمک هزینه هاى لازم پرداخت شود و همه کودکان مستقل از وضعیت خانوادگی از خدمات رایگان پزشکى و آموزشى و فرهنگى برخوردار باشند. دولت در قبال کودکان فاقد خانواده و امکانات خانوادگى مسئول است و آن‌ها باید در نهاد‌هایی مدرن و پیشرو و مجهز تحت مراقبت قرار گیرند. این‌ها همه بخشی از خواست‌های اعلام شده ما در برنامه یک دنیای بهتر است.

بهنام ابراهیم زاده فعال حوزه حقوق کودکان کاروخیابان