سلام و عرض ادب 
ادبیات نگارشی شما بشدت متاثر از یک سوگیری سیاسی نسبتا آشکار است. همچنین بعضا از منطق استدلال در حوزه اثبات عقلانی دین فاصله گرفته و برخلاف قلم وزین تان، بعضا وارد حوزه های سطحی نگری شده اید. 
درنگاه مادی به دین ، زایش پذیری و کارکردهایش( که البته در انتها با نگاه معنوی عجین می شود) ، خواستگاه دین را باید در نیاز انسان به حمایت در شرایط سخت و غیرقابل کنترل با همراهی یک نیروی قادر مطلق ، معنادار سازی زندگی و ایجاد حس امید دانست. 
تجلی این نیروی حامی از بت ( امر کاملا مادی) شروع شده به ماه و ستاره و خورشید و باد و آتش و .... رسیده است. کم کارکردی و عدم توان حساب کردن دائمی روی این نیروهای حامی در رفع نیاز انسان ها باعث شده که بشر اقدام به تغییر تدریجی و گذر از مقدس پنداری آنها نماید و در انتها ، خداوندگار خود را در قالب الهه و اله و الله در آسمان ها تصور نموده و در آسمان های دور از دسترس، مخفی کند. 
برای باورپذیری کردن این وجود حمایت گر، انسان از دو نیروی معنویت( فرا روندگی از خود) و الهیات ( اله شناسی) استفاده کرد. الهیات به انسان در قالب تجربه زیستی آموخت که برای بهره گیری از حمایت الله ، نیازمندی به همراستایی و قراردادن اراده خود در مسیر اراده الله وجود دارد. این همراستایی بسترساز ایجاد تقوا( پرهیزگاری ) شد ( بحثی مجزا در دو سطح فردی در قالب تربیت انسان اجتماعی و سطح اجتماعی در قالب بروز و ظهور عرفان و مکاتب عرفانی دارد که از ورود بدان خودداری می کنیم). 
پیش فرض این است که اگر این همراستایی اراده ها وجود داشته باشد، الله در قالب یاور مشهود ، متجلی می شود و اگر نباشد ، ممکن است کمکی از طرف الله دیده نشود. ممکن است سوال شود که مبنای تقوا چه چیزهایی می تواند باشد که در پاسخ باید گفت وجدانیات در هر جامعه ( ترکیب ارزش ها، اخلاق، فرهنگ). 
همانگونه که مشاهده می شود تا این مرحله، افراد بیش از اینکه وارد دین شوند، در حال تربیت و سیر عرفانی هستند. در این سیر عرفانی ، تاکید می شود که شما خداوندگار خود را نمی توانید با چشم ظاهر مشاهده کنید( فرقی نمی کند که خداوند را هستی هوشمند فرض کنیم یا امر مطلق ) و برای نزدیکی به خداوند نیازمند نزدیکی به اسما و صفات او هستید( سلبیه و ثبوتیه).
تقابل تقوا پیشگی مبتنی بر وجدانیات با منظومه اسما و صفات برای شناخت خداوند ، بستر را برای تجلی الله بربنده فراهم می سازد. فرد اراده خود را در راستای اراده خداوند بر اساس وجدانیات قرار داده و از طرف دیگر ، خدای خود را دارای اسما و صفات خاص می بیند که باید پاسخگو به نیازهای انسان گرایش پذیر به سمتش باشد. 
حضرت حق متجلی شده، از حوزه الهیات خارج شده و وارد حوزه دین و مذهب می شود. مناسک معنادار می شود، حلال و حرام و قواعد فقهی و شرعی معنادار می شود و ..... . در کل ، اصول و فروع دین معنا پیدا می کند و انسان از فردی نیازمند حمایت و شناخت گرا، تبدیل به فردی نیازمند حمایت و مکلف ، می شود. 
ممکن است در اینجا این سوال ایجاد شود که برخی بدعت ها،انحرافات،سلیقه گرایی ها ، تفسیربه رای ها ، باعث ایجاد انحرافاتی چند در دین می شود. بله درست است ، اما دو عامل باعث تطهیر دین خواهد شد. هرچقدر عقلانیت در زایش دین قویتر ظاهر شده باشد، امکان انحراف کمتر است. در صورت وقوع انحراف ( توصیه شده در مذهب شیعه در اسلام) ، فقه پویا باید جایگزین فقه سنتی شده و اقدام به پایش کند. 
سوال ما از شما نویسنده محترم کامنت : آیا هنوز معتقدید که دین خرافات است و صرفا بر اساس مشتی باورهای پوچ بنا شده است ؟ آیا هنوز اعتقاد به تکفیر دین بخاطر برخی ناملایمات سیاسی دارید؟ 

به احترام تان قلم زدیم  تا  از  یکطرف  حفظ  کرامت  شما  را  کرده  باشیم  و از  طرف  دیگر  ، پاسخگو  به وظیفه شرعی  و حرفه  ای  خودمان  باشیم.