شعار سال: فصل تابستان نوید بخش برداشت محصول برای شالیکاران است. شهرستان جویبار نیز به لحاظ اینکه در نوار ساحلی قرار دارد منطقه بسیار خوبی برای کشت برنج به حساب می آید.

در بیشتر روستاها و دهستان‌های این شهرستان، شالیکاری بخش عمده فعالیت اهالی را تشکیل می دهد. با غلبه گرمای هوا دیگر زمان برداشت برنج فرا می‌رسد و خوشه های پرحاصل برنج از شالیزارها جمع آوری می شوند.

لاریم روستایی بزرگ در قسمت شمالی شهرستان جویبار است که بیشتر ساکنان آن حتی اگر کشاورز هم نباشند ولی اندکی زمین برای کشت برنج دارند. علی زرینی کشاورز 53 ساله ای که ساکن روستای لاریم است و 35 سال سابقه فعالیت در کشت برنج را دارد، طی گفتگویی با خبرنگار ما در خصوص کشت برنج و مشکلات آن توضیحاتی داد که در ادامه مشاهده خواهید کرد:

آقای زرینی بطور اجمالی در مورد کشت برنج توضیح دهید؟

از هفته سوم اسفندماه شخم و شیار زمستانه و کود پایه آغاز و پس از آن مرحله خزانه‌گیری آماده می شود که بسته به شرایط آب و هوایی عموما این مرحله در اوایل ماه فروردین و اگر هوا سردتر باشد به اوایل اردیبهشت نیز می رسد.

بعد از بیست روز که زمین برای نشاء کردن آماده شد برنج از خزانه خارج شده و به زمین اصلی منتقل و نشاکاری آغاز می شود. بعد از نشا کودپاشی انجام و سپس وجین و بعد ازآن به مرحله پنجه زنی می رسیم که در این مرحله باید با آفات و بیماری‌ها مبارزه و از کودهای تقویتی استفاده شود.

در مرحله دانه بندی مراقبت از آفات باید بیشتر انجام می شود و بیماری ها بیشتر کنترل می شوند. بعد از مراحل ذکر شده مرحله خمیری و دانه بندی برنج است که بیست روز طول می کشد و سپس برداشت محصول آغاز می شود.

کشاورزان همیشه از مشکلات ناله می‌کنند به نظر شما که چندین سال در این کار سابقه دارید، عمده ترین مشکلات کشاورزان به خصوص در منطقه لاریم و شهرستان جویبار چیست؟

یکی از مشکلات اساسی مسطح نبودن زمین‌های کشاورزی است که اگر شالیزارها تسطیح اراضی باشند با مشکل کمبود آب مواجهه نیستیم و روستای لاریم چون تسطیح اراضی نشده با مشکل کم آبی روبرو است و همواره تهیه آب مورد نیاز، یکی از دغدغه‌های اصلی شالیکاران این منطقه است و در واقع آب تضمین شده وجود ندارد.

همچنین ناهماهنگی کشاورزان و نبود اتحاد کافی بین آنها یکی دیگر از مشکلات کشاورزی است، برای مثال مرحله سمپاشی باید همزمان و توسط همه شالیکاران انجام شود که برخی از شالیکاران این موضوع را رعایت نمی کنند.

اگر اتحادیه های کشاورزی وجود داشته باشد سبب می شود همه کشاورزان همزمان با هم سم‌پاشی کنند یا یک رقم محصول مشخص را کشت کنند و یا اینکه تریکوکارت‌هایی که جهاد کشاورزی توزیع می‌کند را همزمان نصب کنند که سبب کاهش استفاده از سم گرانول می شود و برنج سالم تری را به دست می دهد.

آقای زرینی به غیر از مشکلات اتحادیه ها آیا مشکلات دیگری هم در این زمینه وجود دارد؟

بله، یکی از بدترین اتفاقات سال‌های اخیر افزایش بی رویه قیمت سموم و کودهای شیمیایی بوده که به یک باره چند برابر سال‌های قبل شد و هزینه تولید برای کشاورز به طور تصاعدی افزایش یافته این در حالی است که قیمت خرید محصول فرق چندانی نکرده است.

همچنین هزینه ماشین آلات برای شخم و شیار، سمپاشی و برداشت محصول بالا رفته و برای کشاورزی که تنها راه درآمدش شالیزاری است به صرفه نیست.

این نکته را هم باید درنظر بگیریم که نداشتن اتحادیه ای که حامی کشاورزان باشد تا بتواند دست دلالان و واسطه ها را کوتاه کند و محصول را به موقع و به قیمت مناسب از شالیکاران خریداری کند از مهمترین مشکلات شالیکاران است.

یکی از دغدغه های جوانان نداشتن شغل مناسب است به نظر شما علت اینکه قشر جوان کمتر به سراغ کشاورزی می روند، چیست؟

کشاورزی کار سخت و پرزحمتی است و نیاز به صبر و پشتوانه زیادی دارد و از آنجایی که درآمد ماهانه ندارد، قشر جوان نمی تواند این امر را تحمل کند. اما اگر شیوه های مکانیزه برای کشت برنج رواج بیشتری داده شود شاید بتوان جوانان را به این مسیر کشاند و آنها را راغب کرد تا این کار را انجام دهند.

همیشه دیده ایم که دولت ها برای رونق کشاورزی وعده های زیادی می‌دهند، با توجه به سابقه چندین ساله شما دولت برای افزایش کشاورزی و به خصوص کشت برنج چه کارهایی باید انجام دهد؟

همانطوری که گفتم اول از همه شالیکاران نیاز به اتحادیه هایی دارند که بتواند از آنها حمایت کند و محصولات رابه موقع و با قیمت مناسب خریداری کند.

نکته دیگر بحث ارقام اصلاح شده است، ارقامی همچون ندا، خزر، فجر پرمحصول هستند و زودتر به ثمر می نشینند و در مقابل آفات مقاوم ترند اما بازار فروش خوبی ندارند ولی بذرهای سنتی چون طارم خیلی نرمال نیستند و خیلی زود دچار آفت می شوند و به هنگام درو احتمال خم شدن ساقه های آن زیاد است و درو کردن را با مشکل مواجه می کنند ولی در عوض بازار فروش بهتری دارند.

از سویی دیگر برای کشت یک هکتار زمین به 70 کیلو بذر طارم نیاز داریم ولی 30 کیلو بذر اصلاح شده برای همان مقدار زمین کفایت می کند، اگر حمایت کافی از جانب دولت برای ایجاد بازار فروش مناسب برای ارقام پرمحصول انجام گیرد هم محصولات بهتری کشت می شود و هم کشاورز دچار ضرر نمی شود.

در مجموع مهمترین کاری که دولت می تواند انجام دهد تشکیل اتحادیه ها، حمایت و خرید محصول به قیمت مناسب و کوتاه کردن دست واسطه ها است.

یک عده همیشه می گویند کشاورزی به صرفه نیست، نظر شما در این خصوص چیست؟

بله، با توجه به افزایش هزینه های زندگی و بویژه افزایش هزینه ها در تمامی مراحل کاشت و داشت و برداشت محصول و اینکه شالیکاری شغل فصلی است، این کار به تنهایی نمی تواند جواب‌گوی مخارج زندگی باشد.

باید شرایطی بوجود آید تا هم سموم و کودهای یارانه ای در اختیار شالیکاران قرار گیرد و هم محصولات به قیمت مناسب از شالیکاران خریداری شود تا افراد انگیزه بیشتری برای انجام این کار داشته باشند.

با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از پایگاه جامع اطلاع رسانی گلوگاه ما، تاریخ 23 تیر 93، کد مطلب: 38024: www.galougahema.ir