پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

بیش از هشت روز از سیل مهیبِ جنوب سیستان و بلوچستان می‌گذرد؛ رسانه‌ها از «سیلاب در ۱۶ شهرستان و هزار و ۹۴۷ روستا در سیستان و بلوچستان» خبر دادند. معاون راهداری سازمان راهداری و حمل‌و نقل جاده‌ای سیستان و بلوچستان به صداوسیما اعلام کرد که «راه دسترسی حدود ۱۷۸ روستا مسدود شده» و امکان بازگشایی این راه‌ها تا فروکش کردن آب وجود ندارد. برآورد حداقلی خسارات سیل، ۱۷۰۰ تا ۲۰۰۰ میلیارد تومان است. در این روز‌های سخت، امدادرسانیِ قطره‌چکانی و ناهماهنگ نتوانسته مرهمی بر رنج‌ها و زخم‌های مردمانِ فرودست جنوب این استان محروم باشد؛ مردمی که شغل غالبشان (اگر شغلی باشد) با هزار سختی، دامداری و کشاورزی و باغداری‌ست؛ حالا در بیش از ۲۰۰ روستا، زمین‌های کشاورزی کامل تخریب شده‌اند؛ آب‌بند‌ها از میان رفته‌اند؛ چاه‌های مزارع خراب شده‌اند و دام‌ها جان باخته‌اند. حتی چاه‌های فاضلاب خانه‌ها با گل و لای سیلاب پُر شده‌اند و مردم برای قضای حاجت مشکل جدی دارند. «شب عید» بی‌کار و بی‌روزی ماندن، درد کمی نیست، اصلاً ساده نیست.

علی مطهری با ۱۰۳۵۱۲ رأی در رتبه ۶۴ جدول قرار دارد. محمد رویانیان، که زمانی فرمانده راهور و مدیرعامل پرسپولیس بود ۶۴۲۴۳ رأی به دست آورد. محمد سعید مهدوی کنی (فرزند آیت الله محمدصادق مهدوی کنی) هم تنها ۴۵۰۷۲ رأی گرفت.

فرشاد مومنی، اقتصاددان و رئیس موسسه دین و اقتصاد در نشست دانایی و توسعه و رونمایی از کتاب اندیشه بی‌خانمان می‌گوید که در واقع همه چیز در جامعه ما دفرمه و از ریخت افتاده است. حال سوال این است که چرا چنین اتفاقی رخ داده است. پاسخ مشخص است، زیرا این امر در کادر نظام حیات جمعی دیده نشده یا نخواسته که دیده بشود. در چنین شرایطی سیاستگذاری اقتصادی ما شبیه انتخابات برگزار کردن ما می‌شود. به همبن دلیل رضاقلی دغدغه دارد که چرا این علوم کارکرد ندارند. این به این معنا نیست که اصحاب علم درک ندارند که چه اتفاقی رخ داده است بلکه آنچنان هویت جمعی پیدا نمی‌کند که اثربخشی داشته باشد. اگر حکومت بخواهد رابطه خود با مردم را در استاندارد ۲۷۰ سال پیش نگه دارد نمی‌توان دانش‌بنیان شد، این را رضاقلی در کتاب سراب گرایی صنعتی در جامعه قبایلی ایران و ضرورت در مرکزیت قرار گرفتن علم و فناوری در توسعه، بیان کرده بود. دوستانی که به نسل من می‌گویند که تو هم آن زمان انقلاب بودی پس باید عذرخواهی کنید به آن‌ها توصیه می‌کنم که کتاب تاریخ بی خردی خانم باربارا تاکمن را بخوانند. در این کتاب، پنج نفطه عطف تاریخ بشر را بررسی کرده و تصریح دارد که عادی‌ترین انسان‌های تاریخ، واقعیت را درک می‌کردند، اما در ساختار قدرت حاکمان موضوعات دم دستی ساده را درک نکرده بودند. فردی عذرخواهی بکند با نکند بیشتر سطح فهم خود را از پدیده انقلاب اجتماعی منعکس می‌کند. ضمن اینکه گره‌ای هم با عذرخواهی من باز نمی‌شود. شبیه موضوعی که در مورد انقلاب مطرح می‌شود در مورد توسعه هم مطرح می‌شود. همچنانکه برخی به صراحت اعلام می‌کنند که میلی به توسعه ندارند. حیاتی‌ترین مسائل هم تا زمانی که هویت جمعی در کشور پیدا نکنند نمی‌توانند در مسیر اعتلا قرار گیرند. مساله توسعه یک مساله اجتناب‌ناپذیر است و اگر به صورت فعال و خلاق با توسعه روبرو نشویم در نتیجه سیلی خواهیم خورد. از ربع پایانی قرن بیستم کشور‌ها وارد یک مدار جدید به نام عصر دانایی شدند و انقلاب دانایی و اقتصاد مبتنی بر دانایی به مثابه یک شیوه تولید و همزمان به مثابه یک نظام حیات جمعی باید مورد توجه قرار بگیرد. کشور‌های در حال توسعه در موج اول انقلاب صنعتی فکر می‌کردند که صنعتی شدن یک امر انتزاعی بوده و صرفا با جابجایی ماشین‌آلات محقق می‌شود برای همین بر این باور بودند که دیگران ماشین‌آلات صنعتی تولید کردند و ما خریداری کرده و صنعتی می‌شویم. این در حالی است که صنعتی شدن باید در کادر نظام حیات جمعی دیده شود و تغییرات اجباری متناسب در ساخت سیاسی و اجتماعی و نظام آموزشی و ... لحاظ شود، اما، چون این نکات لحاظ نشد، جوامع به ابن روز افتادند به ترتیبی که الان حسرت دوران پیشاصنعتی را می‌خورند. یعنی گرفتاری‌ها چندین برابر شده و توانمندی پیشین را از دست دادند. این نوع طرز تفکر بود که باعث شد در بیست سال تورم کشور، سه هزار و نود درصد و نقدینگی ده هزار و دویست و پنجاه درصد رشد کند. وقتی ماجرای توسعه گره خورد باید روی دو جا متمرکز شد یکی اعتبار علمی جهت‌گیری‌های سیاستی و فرایند‌های تصمیم‌گیری و تخصیص منابع و دیگری نظام توزیع منافع. دقیق توضیح دهم که چطور به جای علم در فرایند سیاست‌گذاری و تخصیص منابع از شبه علم استفاده می‌کنند و گنجشک را رنگ می‌کنند و جای چیز دیگری قالب می‌کنند. این چه جور علمی است که یک بسته سیاستی معین در طی بالغ بر سه دهه گذشته در دستور کار نظام تصمیم‌گیری کشور قرار داشته است، اما به هیچ کدام از اهداف اعلام کرده نرسیده است و هزاران تخریب و فساد و به هم ریختگی و وابستگی ذلت‌بار و نابرابری ناهنجار را پدید آورده آما همچنان در دستور کار است و با بزک کردن جلو می‌رود. در دستکاری واقعیت و جا زدن شبه علم و دروغ و کلک و پنهان کاری واویلایی درست کردند. شما حساب کنید که در این کشور سه چهار سال است که سالنامه آماری را منتشر نمی‌کنند. نزدیک سی سال است که روند تحولات سهم مربوط به ارزش آفرینی واسطه‌گریی مالی را حذف کردند تا سلطه ربا را پنهان کنند در حالیکه ده متغیر کنترلی دیگر وجود دارد که با آن می‌توان موضوع را متوجه شد.

دکتر مسعود نیلی اقتصاددان: کشوری که در گاز رتبه دوم جهانی را دارد، حتما می‌توانسته اقلاً به اندازه نصف همسایه‌اش قطر، گاز صادر کند .کشوری که دارای رتبه چهارم در برخورداری از ذخایر نفتی است، یقیناً می‌توانسته به اندازه ۴ میلیون بشکه نفت در روز صادر کند.توسعه‌یافتگی ایران را در گاز با قطر، در نفت با عربستان، در توریسم و صنعت با ترکیه و در موقعیت ممتاز جغرافیایی با امارات به عنوان کشور‌هایی که هرکدام به‌طور منفرد فقط یکی از مواهب ما را دارند، مورد سنجش و ارزیابی قرار می‌دهم

خبر بسیار ساده و کوتاه بود. درگذشت الکسی ناوالنی در زندان روسیه. اداره کل زندان‌های روسیه اعلام کرد که الکسی ناوالنی، رهبر مخالفان روسیه در زندان درگذشت. ناوالنی، ۴۷ ساله، یکی از مشهورترین و سرسخت‌ترین منتقدان کرملین، در زندانی در ۴۰ مایلی شمال دایره قطب شمال روسیه نگهداری می‌شد. وی به ۱۹ سال زندان محکوم شده بود. ناوالنی در ویدئویی از زندان در ژانویه، با سر تراشیده و بدنی لاغر ظاهر شده بود. اما این خبر زمانی اهمیت یافت که دانستیم فرد کشته شده از مخالفان سرسخت پوتین بوده است. کرملین اعلام کرد که هیچ اطلاعاتی در مورد علت مرگ ناوالنی ندارد. اما این پاسح، در وزن اغنای هجمه جهانی برعلیه روسیه نبود. درگذشت ناوالنی، باعث ایجاد موضع گیری‌هایی شده و پیامد‌هایی احتمالی را رقم خواهد زد که در ادامه بدان پرداخته می‌شود.

چند روزی است که تأمین اتوبوس‌های شهر به میدانی برای مناظره میان مدیران شهری و تولیدکنندگان داخلی تبدیل شده است و درحالی‌که آمار و ارقام نشان می‌دهند تولید‌کنندگان داخلی توان تولید با کیفیت در کمترین زمان را ندارند، مدعی کم توجهی شهرداری و انتقاد از واردات اتوبوس چینی هستند. به نوبه خودش مناظره جالبی است. مهدی علیزاده، مدیرعامل شرکت اتوبوسرانی تهران و اردلان حسینی مدیرعامل شرکت گواه که زیر مجموعه ایران خودرو دیزل درباره وضعیت تامین کمبود اتوبوس شهر تهران با یکدیگر در شبکه خبر مناظره کردند. علیزاده در ابتدای این مناظره گفت در این دوره با تولیدکنندگان داخلی ۳۰۴۰ دستگاه اتوبوس قرارداد بستیم و ۵۰۰ دستگاه را به‌دلیل عدم‌تعهد بخش خصوصی فسخ کردیم که حدود ۲۵۰۰ دستگاه باقی ماند. با ۳ مدل مالی قرارداد بستیم، اما همچنان از زمانبندی تحویل عقب بوده و بیش از ۱۰ سال خطوط تولید این عزیزان خوابیده بود و تمام خودروسازان مدل قراردادی شهرداری را قبول کردند جز ایران‌خودرو. مناظره میان مدیرعامل سازمان اتوبوسرانی و نماینده ایران‌خودرو در خصوص واردات اتوبوس یا خرید از خودروساز داخلی زوایای بسیاری پیدا کرد؛ از عدم کیفیت اتوبوس‌های داخلی گرفته تا قیمت بالای تولید داخل نسبت به نوع با کیفیت خارجی. در ادامه این مناظره ورود دادستانی به تولیدات اتوبوس داخلی نیز مورد بحث قرار گرفت.

صحبت از معضلی بنام زباله گردی است. یکی از معضلات اساسی شهر تهران که علاوه بر مخاطرات بهداشتی و زیست محیطی، به منظر اجتماعی شهر صدمه می‌زند و سال هاست که وعده برخورد با زباله گرد‌ها داده شده، ولی این مشکل مرتفع نشده است. چندی پیش سازمان پسماند شهر تهران تفاهم نامه‌ای با وزارت دادگستری در خصوص برخورد با زباله گردی امضا کرد و قرار است با طرح‌های جدید، مثلا زباله گرد‌ها جمع آوری شوند؟ آقای مدیرعامل صحبت از استخدام می‌کند و سامانه و طرح جامع و ... و مردم هر روز شاهد تکرار آسیب ها. دستگاه‌های نظارتی هم به طلای کثیف کاری ندارند. شورای شهر هم قصد آلوده کردن دست‌های تمییز و ظریف شان را ندارند. ما مانده ایم و خودمان و انبوهی از اندوه برای اداره سیاسی و غیر تخصصی شهر. از دین و دنیای مدیران سازمان پسماند بی خبریم، اما می‌توانیم بگوییم که شاید بخشی از ان‌ها لازم باشد که بعد از ۱۲۰ سال عمر باعزت، ۳۰ سال نماز صبح، مغرب و عشا را برون سپاری کنند. به احتمال بالا، ظهر و عصر را در اداره خوانده اند. برای مزاح و سربسته عرض شد.

عموم نگاه ها به داستان زندگی حضرت یوسف حول داستان عشق و عاشقی زلیجا و پاکدامنی یوسف و غالبا با رویکردی درون دینی بوده است. غلبه این دیدگاه باعث شده، از برخی دیگر از جنبه های زندگی یوسف نبی غفلت شده و کمتر بدان پرداخته شود. سوالات و جنبه هایی نظیر اینکه حضرت یوسف چه زمانی به پیغمبری رسید؟ چگونه می توان از یوسف نبی و زندگی  او برای مقابله با شهوات شدید غیر موقعیتی ( شهواتی که دارای یک دنباله قوی و یک موقعیت وقوع هستند) استمداد طلبی نموده و الگوبرداری کرد؟ چرا هیچ پیامبری از نسل یوسف نداریم؟ و ... .

زندگی ملالت‌بار است. روزها و شب‌های تکراری ما را در چنگال خودشان می‌فشارند و سیاهی فضای ذهنمان را پر می‌کند. انسان‌ها از ملال متنفرند، حتی حاضرند درد بکشند، به‌شرط اینکه از ملال نجات پیدا کنند. اگر به نقطه‌ای رسیدیم که به نظرمان هر روز، مثل روزهای قبلش است و کارها و تفریحات و رابطه‌هایمان دیگر لذتی برایمان ندارد، چه‌کار می‌توانیم بکنیم؟ فرهنگ امروز، جواب ساده‌ای دارد: فرار کن. اما برخلاف تصویر رایجی که می‌گوید برای بیرون آمدن از ملالت باید «چیزهای تازه» به زندگی‌مان بیاوریم، فرار کردن به سمت کار یا رابطه‌های جدید هم می‌تواند خیلی زود دوباره ملالت‌بار شود.کی‌یرکگور، فیلسوف دانمارکی، می‌گوید: ملال را نمی‌توان با یافتن زندگی‌ای تازه درمان کرد، برعکس، ملال فقط با عمیق‌تر شدن در زندگی‌ای که همین الان داریم تسلی می‌یابد.، اولین‌بار که زندگی را ملالت‌بار می‌یابیم، نشانۀ این است که دنبال شادی‌‌های جدید می‌گردیم. او نام این دوره را «مرحلۀ زیبایی‌شناختی زندگی» می‌گذاشت و آن را مخصوص دورۀ نوجوانی می‌دانست.اما برای اکثر انسان‌ها، این دورۀ تجربه و مصرف، گذراست و بعد از مدتی خودش ملال‌آفرین می‌شود. طوری که از خودمان می‌پرسیم: «همه‌اش همین بود؟» اینجاست که وارد «مرحلۀ اخلاقی» زندگی می‌شویم. در این مرحله، تعهدات بلند‌مدت و رابطه‌های عمیق و پایدار را می‌پسندید و ارزش چیزهای جدید در چشمتان کم می‌شود. این مرحله عمیق‌تر و بهتر است، اما باز هم عده‌ای را خسته و ملول می‌کند. آن‌ها با وجود اینکه پیوندهایی عمیق و معنادار دارند، دنبال چیزی باز هم عمیق‌تر هستند. کی‌یرکگور می‌گوید این مرحله، مرحلۀ دینی زندگی انسان است که در آن به جست‌و‌جوی هدف یا غایتی متعال هستیم.

مدتی است کلاهبرداری در پوشش سایت‌های صیغه‌یاب رایج شده و قربانیان وقتی با آن‌ها همراه شوند نه تنها از همسر خبری نیست، بلکه حساب‌شان هم خالی می‌شود. این در حالی است که صد‌ها دستگاه و نهاد نظارتی، قضایی، امنیتی، پلیس و غیره، ادعای برخورد با این جرم مشهود را دارند. اما نتیجه داستان خیلی غم انگیز بوده و گویا شهروندان فقط با ادعا و شعار و هالاپ هولوپ کردن و من انم که رستم بود پهلوان، مواجه هستند. تجربه روزانه ۸۵ میلیون ایرانی را بعنوان شاهد اثباتی این ادعا می‌آوریم؟ مسئولان موظف به برخورد موثر با این جرم مشهود در کدام اتاق خوابیده اند؟ شائبه وجود همدستی را چه کسی تشریح کرده، شفاف سازی و قرار است رد کند. چرا باید اجازه بدهیم که کم کاری‌های بعضی‌ها یا بدکاری هایشان به حساب نظام نوشته شود؟ هشدار می‌دهیم که کشور اسلامی و ارزشی جای این نوع قرطی بازی‌ها و بگیر و ببند‌های اسمی و لفظی مثلا بنام انجام وظیفه نیست. یا کارت را درست انجام بده یا کنار بکش تا لایق‌تر و کارآمدتر از تو انجام وظیفه کند.

علی نجفی بازمانده‌ای است از صعود غم‌انگیز سبلان که در آن دو کوهنورد به نام‌های معصومه رفیعی و نادره دمشقی در برف و کولاک جان‌باختند. اکنون او راوی این حادثه جانکاه است. او می گوید که من هیچ وقت هواشناسی را چک نمی‌کنم. اغلب، همراهانم این کار را انجام می‌دهند. در این صعود نیز یکی از اعضای تیم هواشناسی را چک کرده بود. سرعت باد ۲۰ کیلومتر بر ساعت و بارندگی هم ۲۰ درصد برای آن روز گزارش شده بود. برای همین هوا را مناسب صعود ‌دانستیم. اما بارشی که ما تجربه کردیم ۱۰۰ درصد بود نه ۲۰ درصد. سوال اینجاست که آیا گزارشات هواشناسی در مرگ دو کوهنورد می تواند مقصر قلمداد شود؟

وزیر کار دولت حسن روحانی در نقد دستگاههای امنیتی مربوطه در حادثه تروریستی کرمان نوشت: این حادثه نشان داد که دستگاه‌های مسوول (شورای تامین استان و شهر) پیش‌بینی و آمادگی لازم برای چنین اتفاقی را نداشته و باید پاسخگو باشند. بدیهی است که باتوجه به کینه عمیق داعش (اعم از داخلی و منطقه‌ای) از شهید قاسم سلیمانی، احتمال وقوع اقدام‌های انتقام‌گیرانه وجود داشته است.

حادثه تروریستی روز چهارشنبه ۱۳ دی ماه ۱۴۰۲ کرمان واکنش‌های گسترده جهانی را به دنبال داشت و دولت ها، رهبران و شخصیت‌های برجسته بین المللی به این حادثه تلخ تروریستی در ایران واکنش نشان دادند. علاوه بر این،بعد از انفجار تروریستی در شهر تاریخی کرمان و جان باختن بیش از یکصد نفر از هم‌میهن‌های‌مان، اکثر سردبیران با واژه خون تیتر زده‌اند و صفحه نخست برخی روزنامه‌ها سیاه و سفید شده‌اند. در بین این روزنامه‌ها، جام‌جم به زبان عبری، انتقام را قطعی خوانده است. پیام های تسلیت در سطوح مختلف نظیر وزارت امور خارچه ، رئیس دولت و سفرا ، برای همتایان خودشان در ایران ، ارسال شده است.

در پی عملیات تروریستی صورت گرفته امروز در گلزار شهدای کرمان که منجر به شهادت و مجروح شدن تعدادی از هموطنان شد حجت‌الاسلام والمسلمین موحدی در تماس تلفنی با دادستان عمومی و انقلاب مرکز استان کرمان ضمن کسب اطلاع از جزئيات حادثه، دستور رسیدگی فوری و شناسایی عاملین این جنایت را صادر کرد.

شانزدهمین دوره جایزه جلال آل‌احمد عصر چهارشنبه ششم دی ماه با معرفی برگزیدگان بخش‌های مختلف این رویداد ادبی پایان یافت و برندگاه بخش های هفت گانه مستندنگاری ، رمان و داستان بلند، داستان کوتاه ،ویراستاری(بخش جنبی این دوره) ،بخش ویژه آرمان فلسطین، نقد ادبی ، شایسته تقدیر، مشخص شدند.

هشت ماهی می‌شود که رضامراد‌ صحرایی بر صندلی وزارت آموزش و پرورش تکیه زده است؛ وزیری که از همان روز اول وزارتش تا به امروز یکی از پرحاشیه‌ترین مردهای کابینه شناخته می‌شود. اظهارنظرهای عجیب‌وغریب و حرف‌هایی اغلب غیرکارشناسی موجب شده که او از مورد توجه‌ترین وزرای دولت سیزدهم باشد.در صحبت های او ، نوعی سبک سازی بار هزینه ای دولت و انداختم مسئولیت آموزش و پرورش برعهده خود شهروندان به چشم می خورد. نسبت به جریان خصوصی سازی و مدارس غیرانتفاعی و شهریه های بعضا نجومی شان فاقد حساسیت لازم است و عدالت اموزشی در سخنان او در قالب نوعی نگاه پوسته ای و کم عمق ، تجلی بیرونی دارد. راهکاری برای ارتقا کیفیت آموزش و کاهش بازماندگان از تحصیل نداشته و در کل، سرگرم نوعی روزمرگی است.

قصد تحمیل اضافه بار بر پیکر نحیف آموزش و پرورش را نداریم، اما چه کنیم که پای جگرگوشه ها در میان است . همان هایی که در آموزش و پرورش و ادبیات ایدئولوژیک از انان به آینده سازان مملکت نام برده می شود. چه جگرگوشه، چه آینده ساز مملکت و چه دانش آموز صرف ، متاسفانه به هزار و یک دلیل درون و برون مدرسه ای ، دچار بحران هویت و شخصیت و یا در سطحی خفیف تر،سرگشتگی درگیری فکری منجر به خودانکاری و خودنابودگری شده است. آنهم در استانی که بنا بر شهادت امار ، یکی از استان های پیشرو در امار خودکشی است. باید از وزیر محترم، معاونت پرورشی ،مدیرکل سلامت، مدیرکل استان ایلام و رئیس آموزش و پرورش شهرستان پرسید که برای این شرایط وحشتناک چه کرده اید؟ تیم مداخله سریع در بحران کجاست ؟ منتظر دریافت توضیحات هستیم. هرچند می دانیم که روابط عمومی محترم وزارتخانه ، برهم ریخته تر از این است که به خود زحمت ارایه پاسخ دهد.

فهم فسادی چنین شرم‌آور تقریر و تفسیر نمی‌خواهد بلکه خطا اینجاست که به جای اعتراف به گناه خود و اصلاح وضع موجود و به‌جای حب ایران و عشق به میهن، توجیه‌گر ‌ظلم و ظالم و فساد و فاسد و انداختن توپ در زمین این و آن باشیم. افزون براین، در متون دینی ما توجیه گناه از خود گناه بدتر است و گناه هر قدر سنگین به سنگینى توجیه گناه نمی‌رسد.

آصف بیات استاد رشته‌ جامعه‌شناسی و دارنده «کرسی کاترین و بروس باستیان» در مطالعات جهان و مسائل فراملی در دانشگاه ایلینویز در آمریکا، در نامه‌ای به یورگن هابرماس به موضع او درباره‌ی جنگ غزه پاسخ داد. متن نامه‌ی او در پی می‌آید.

ساعتی پیش ۵ نفر تکنسین اصفهانی که برای لایروبی انبار ایستگاه پمپاژ مرکز نفت «برد‌اسپی گندابه» شیرواند شهرستان کوهدشت به داخل مخزن رفته‌ بودند، دچار گاز گرفتگی و فوت شدند. پیکر این ۵ نفر توسط تیم های امداد و نجات از محل حادثه در حال خارج شدن است. شاید بتوان این رویداد غم انگیز را یک حادثه نامید، اما منتظر توضیحات وزارت نفت در خصوص ارتقا استانداردهای منجر به کاهش وقوع حادثه و تعهدات مدیریتی انان هستیم.