شعار سال: ۱- اینکه هخامنشیان امپراطوری ستایشبرانگیز و فاتحی داشتهاند گرچه لذت بخش است اما به «گذشته» تعلق دارد، به پشت سر. امروز کجای دنیا ایستادهایم؟ تا چه اندازه در دنیا تاثیرگذاریم؟
۲- اینکه کوروش انسان بزرگ و بخشندهای بود و به ادیان مختلف احترام میگذاشت، دقیقا چه ارتباطی به ما دارد؟ آیا ما هم برای نظر و نگاه مخالفی که نمیپسندیم، احترام قائل هستیم یا با شلیک واژهها و تهمت و تهدید و تحقیر و فحاشی جنسی، خفهاش میکنیم؟ مثل معتاد کارتنخوابی نباشیم که هی میگوید نمره انضباط کلاس اول دبستان من ۲۰ بود. الان چقدر خوبیم؟ تا چه اندازه انسان خوبی برای خودمان و شهروند مفیدی برای کشورمان هستیم؟
۳- یونان باستان به مراتب از ایران باستان روی تاریخ اثر عمیقتری گذاشت. سقراط، افلاطون، ارسطو، تالس، فیثاغورس، اقلیدس، بقراط و... در فلسفه و سیاست و طب و هنر و ریاضی و... شاهکار آفرینش بودند. اما یونان چند سال پیش به درجهای از فلاکت رسید که برای بقا حتی برخی پیشنهاد دادند قسمتی از خاکش را به کشور همسایه بفروشد! «داشتمداشتم، حساب نیست، دارمدارم حسابه»! افتخار به گذشته و تاریخ باشکوه برای خوشبختی کفایت نمیکند.
۴- به آرمانهای ارزشمند و انسانی آدمها بیشتر از قبرشان احترام بگذاریم.
عجالتا در جادهها همدیگر را نکُشیم، در لحظههای خشم به خانواده هم توهین نکنیم، توی خیابان آشغال نریزیم، اگر جسارت ایستادن مقابل ظلم را نداریم برای ظالم کف نزنیم، حال هم را بد نکنیم، از کسی خوشمان نمیآید، بهجای تخریب شخصیتش از او فاصله بگیریم و به بچههایمان یاد بدهیم از شعر، موسیقی، سینما و... لذت ببرند تا انسانهای بهتری شوند. اینطور روح کوروش و همه فداکاران این خاک شاد میشود.
شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از وبسایت ایران آرت، تاریخ 18 بهمن 96، کد مطلب: 16573: www.iranart.ir