شعار سال: روزی در سانچی عزیزان این سرزمین و سرمایه های این کشور پرپر می شوند ، روزی پلاسکو بر سرمان آوار می شود ،روزی معدن خفه مان می کند ،روزی زلزله خانه هایمان را ویران و برادران و خواهرانمان را روانه گورهای دسته جمعی می کند ، روزی آلودگی هوا ، روزی تصادفات بیشمار جاده ای و روزی دیگر "آسمان" در "دنا" سقوط می کند و آقایان همچنان نظاره گرند گویی که جان مردم بی ارزش ترین دارایی این کشور است !

پس از هر حادثه ای جلسات بی ثمر مدیریت بحران تشکیل می شود و پس از چند روز همه چیز فراموش می شود و روز از نو و روزی از نو ! گویی همه ما عادت کرده ایم به مٌردن در حوادث !

گویی عادت کرده ایم به نظاره نشستن مٌردن دیگران تا نوبت به خودمان برسد ! آنهم مٌردن در شرایط سخت که زنده گان را هم آزار می دهد !

امروز با شنیدن خبر سقوط هواپیمایی تهران به یاسوج دوباره مٌردیم هرچند که زنده هستیم همانطور که با دیدن شعله سانچی مٌردیم هرچند که نفس می کشیدیم همانطور که با کردهای اصیل ایرانی زیر آوار مٌردیم هرچند که اکنون مثلا زنده ایم البته خبری از زندگی نیست فقط زنده ایم !

یکبار برای همیشه به سیاست های و روند گذشته این کشور نگاهی بیندازیم ، صادقانه و شجاعانه ایرادات را بپذیریم و برای حل آنها دست از لجبازی برداریم ، خود را عقل کل و دیگران را نادان فرض نکنیم همانگونه که نباید توانایی های خود را دستکم بگیریم .

از ما که " نسل سوخته " نام گرفته ایم گذشت اما اجازه دهید فرزندانمان در این سرزمین لذت ببرند ، زندگی کنند ، پیروز شوند و خوش باشند و این سخت و دشوار نیست تنها باید بخواهیم و شیوه های اداره کشور را تغییر دهیم .

ما که مٌردیم اما اجازه ندهید " ایران " بمیرد .

شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از پایگاه خبری تحلیلی خبر دنا، تاریخ 29 بهمن 96، کد مطلب: 29245: www.khabardena.ir