شعار سال:شور و حرارت زیاد است. کاندیدا‌ها در سطح دانشگاه راه می‌روند و سعی دارند دانشجویان را برای رای دادن به خودشان متقاعد کنند. بازار وعده‌ها داغ است. دانشجویان نیز به صورت خودجوش گروه‌هایی تشکیل داده اند تا از کاندیدای مورد نظر خود حمایت کنند. بین کاندیدا‌ها ائتلاف تشکیل شده است. همه این انتخابات را جدی گرفته اند. همه منتظر روز انتخابات هستند. روز موعود فرا رسید. تعداد بسیار بالایی از دانشجویان درانتخابات شرکت کرده اند.

در روز انتخابات عده‌ای لپ تاپ به دست در سطح دانشگاه راه می‌رفتند تا دانشجویان دیگر را به رای دادن ترغیب کنند. نتایج اعلام می‌شود. یک ائتلاف پیروز این مبارزه است؛ اما یک قانون موجب می‌شود انتخابات به دور دوم برود. دوباره فضای دانشگاه داغ می‌شود. انتخابات برگزار می‌شود؛ اما ناگهان اتفاق تازه‌ای می‌افتد. افرادی که در هفته گذشته رتبه‌های پایین را داشته اند، با افزایش ۲۰۰ رایی به صدر آرا می‌رسند. بوی تقلب می‌آید. دانشجویان در فضای مجازی به شدت نگران هستند و واکنش‌های متفاوتی به این ماجرا می‌دهند. شورای نظارت بر انتخابات وارد کار می‌شود و در نهایت سلامت انتخابات را تایید می‌کند و به این ترتیب تیم شورای صنفی جدید دانشگاه بجنورد به کار خود مشغول می‌شود.

این داستان واقعی، گوشه‌ای از اتفاقاتی بود که سال گذشته و در جریان انتخابات شورای صنفی دانشگاه بجنورد رقم خورد. طی چند سال اخیر همواره انتخابات شورای صنفی برای دانشجویان این دانشگاه از اهمیت بسیار بالایی برخوردار بود تا حدی که سال گذشته عده‌ای معتقد بودند برای دراختیار گرفتن کرسی شورای صنفی، عده ای تقلب نیز کرده اند؛ اما یک سال از آن روز‌های پرالتهاب گذشت و خردادماه بود که دور دیگر انتخابات آغاز شد. اما با تفاوت‌هایی بزرگ. این بار دیگر نه خبری از شور و حرارت بود، نه خبری از تیم کشی. نه خبری از وعده دادن بود و نه خبری از شرکت در انتخابات. در نهایت به دلیل عدم شرکت بیش از ۵۰ درصد دانشجویان در انتخابات، این انتخابات به آبان ماه امسال موکول شد.

در این مدت اعضای شورای صنفی سعی داشتند اهمیت شورا را به دانشجویان منتقل کنند. اعضای شورای صنفی دلسوزانه از دانشجویان خواستند در انتخابات حضور فعال داشته باشند. به نظر می‌رسید پس از شروع ترم تحصیلی و حس شدن جای خالی این شورا، دانشجویان بار دیگر شور و حرارتی به خود بگیرند، اما اتفاقی برعکس افتاد. این بار تعداد کاندیدا‌های ثبت نام شده به حد نصاب هم نرسید! یعنی یک پله سقوط دیگر. مهلت ثبت نام دو روز دیگر به امید ثبت نام دانشجویان تمدید شد.

دانشجویان دلسرد شده اند

اما چه اتفاقاتی افتاد که در مدت یکسال این تغییرات حاصل شد؟ چه شد که آن شور و حرارت فراوان که دانشگاه بجنورد را چند روز از مردگی نجات می‌داد، دیگر نیست؟

محمدرضا چاه بلندی، نائب دبیر شورای صنفی علت این بی رغبتی را ناامیدی دانشجویان از قدرت شورای صنفی می داند و می گوید: دانشجویان فکر می‌کنند شورا کاری نمی‌تواند انجام دهد. ما اقدامات زیادی انجام دادیم؛ البته در موضوعاتی حق دارند که این دید را داشته باشند. ما در موارد زیادی نامه نگاری‌های فراوانی با مسئولان داشتیم، اما پاسخی نمی‌گرفتیم. به عنوان مثال طبق پیگیری‌ها بنا شده بود قیمت ژتون فراموشی کاهش یابد، اما هنوز این اتفاق نیفتاد است.

چاه بلندی در ادامه با گلایه شدید از مسئولان دانشگاه خاطرنشان می‌کند: سنگ اندازی برخی از مسئولان دلیل دیگر این ماجراست. به عنوان مثال ما هماهنگی‌هایی با معاونت دانشجویی انجام می‌دادیم؛ اما معاون مالی دانشگاه می‌گفت که بودجه نداریم. بودجه چه چیزی را ندارند؟ بنا بود برای ما یک بنر اطلاع رسانی بزنند و گفتند بودجه نداریم. آقای جعفریانی، معاون مالی دانشگاه دست شورای صنفی را بست. وقتی سد راه شورا می‌شوند، دانشجویان فکر می‌کنند که شورای صنفی قدرتی ندارد.

نایب دبیر شورای صنفی ادامه می‌دهد: وضعیت طوری است که سال گذشته ما برای چایی صبحانه پیگیری کردیم و انجام شد و امسال درحالی که پیمانکار نیز تغییر نکرده بود دوباره چایی را حدف کردند. مگر یک تیم که تغییر می‌کند باید همه قوانین نیز تغییر کند؟ و آیا شورای صنفی باید مسئله پیش پا افتاده‌ای مانند چایی صبحانه را پیگیری کند؟ لذا ما فرصت پیگیری مسائل آموزشی را نداشتیم.

وی می‌افزاید: در دانشگاه ما اینطور است که وقتی شورا یکسری اقداماتی را انجام می‌دهد و در دانشگاه پایه ریزی می‌کند، با تمام شدن دوره آن شورا، آن فعالیت‌ها هم تمام می‌شود. دوباره تیم بعدی باید بیاید و از نو پیگیری کند. با این وضعیت مشخص است دانشجویان تمایلی به شرکت در انتخابات ندارند.

چاه بلندی به دیگر دلایل عدم رغبت دانشجویان اشاره می‌کند و می‌گوید: دانشگاه به بهانه مشکل مالی اطلاع رسانی خیلی ضعیفی در انتخابات گذشته داشت؛ اما در انتخابات کنونی تبلیغات خوب بود، اما دانشجویان دیگر دلسرد هستند.

مسیر تعامل با مسئولان دانشگاه اشتباه است
نایب دبیر شورای صنفی دانشگاه بجنورد تصریح می‌کند: اینکه شورای صنفی قدرت اجرایی ندارد، حرف درستی است؛ اما این به آن معنا نیست که دانشگاه هر کاری خواست انجام دهد. در همین مدت نبود تیم شورای صنفی اتفاقات ریز و درشتی علیه دانشجویان افتاده است که اگر شورای صنفی برپا بود، قطعا جلوی آن‌ها گرفته می‌شد. لازم به ذکر است اکنون من در شورا هستم؛ اما به دلیل آن که اکثر افراد شورا فارغ التحصیل شده اند، به تنهایی توان پیگیری بسیاری از مسائل را ندارم.

وی می‌افزاید: شما قطعا باورتان نمی‌شود که در این دانشگاه باید برای غذای روز دانشجو نیز نامه زد و پیگیری بسیار زیادی انجام داد تا غذای بهتری ارائه شود.

چاه بلندی در پایان می‌گوید: اعضای شورای صنفی بار‌ها از تحصن دانشجویان جلوگیری به عمل آورد و خواست راه تعامل را درپیش بگیرد؛ اما اگر اکنون به گذشته برگردم قطعا این مسیر را تغییر می‌دادم. ما اشتباه کردیم و باید از راه تحصن مشکل خود را حل می‌کردیم.

در جریان جلسه پرسش و پاسخ دانشجویان با ریاست دانشگاه بجنورد در سال گذشته، استقبال بسیار خفیف بود. در آن جلسه اعضای شورای صنفی بیان کردند که دانشگاه برای این جلسه تبلیغی نکرده است و در پاسخ مسئولان گفتند ردیف بودجه برای چاپ بنر برای شورای صنفی را نداریم. با یک تحلیل ساده می‌توان نتیجه گرفت دانشگاه قصد داشت آنقدر شورای صنفی را در منگنه قرار دهد و به خواسته‌های آنان بی توجهی کند تا در نهایت به این نقطه برسیم. اکنون دانشگاه به هدف خود رسیده است و به دانشجویان کاملا دلسرد از مطالبه مواجه است.

شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از خبرگزاری دانشجو، تاریخ 11 آبان 97، کد مطلب: 720716:www.snn.ir