شعار سال: از سال 78 پس از بازنشستگی از نیروهای مسلح برای خدمت لباس امدادگران هلال احمر را پوشیده و به عنوان خلبان بالگرد در صدها عملیات جان خود و تیم پروازی را به خطر انداخته تا بتواند هموطنانش را از مرگ نجات دهد. این خلبان با سابقه سازمان امداد و نجات هلال احمر تنها در یک عملیات با پرواز 5 و نیم ساعته شبانه خود را از تهران به ریگ بم رسانده بود. در ادامه گفتگو با کاپیتان عباس گودرزی را می خوانید.

*چند سال است که در هلال احمر مشغول خدمت هستید؟

خلبان عباس گوردزی:17 سال است که در هلال احمر به عنوان خلبان بالگرد مشغول خدمت هستم و تاکنون پروازهای مختلف امدادی را انجام داده ام.

*می دانید چند ساعت پرواز کرده اید؟

در این مدت 3 هزار ساعت با بالگردهای هلال احمر پرواز امدادی داشتم.

*چند انسان را از مرگ نجات داده اید؟

در یک عملیات اعلام شد مینی بوس در جاده امامزاده داوود واژگون شده است که برای انتقال مجروحان درخواست امداد هوایی شد. بلافاصله از مرکز به محل حادثه رفتیم و 20مجروح را سوار بالگرد کرده و به بیمارستان انتقال دادیم.

*آیا برای امدادرسانی مجبور به پرواز در شب شده اید؟

به این دلیل که در چند عملیات از جمله نجات دو زن باردار و کوهنوردان مفقود شده در ارتفاعات بسیار بالا پرواز کرده و فرود آمدم .در ارتفاع 14 هزار و 800 پا برای نجات زنان باردار،بالگرد را روی زمین نشاندم و به همین دلیل به من رکورددار پروازدر آسمان می‌گویند.

*زنان باردار را چگونه نجات دادید؟

چند سال قبل برای ماموریت به اهواز اعزام شده بودم که اطلاع دادند دو خانم باردار در روستای آقا سید چهارمحال و بختیاری نیاز به انتقال به بیمارستان دارند. با توجه به بارش برف سنگین درمنطقه تمام راههای ارتباطی روستا مسدود شده بود،به همین دلیل از من درخواست شد برای کمک به آن منطقه بروم. پس از دقایقی پرواز به آنجا رسیدم اما روستا در میان ارتفاعات منطقه بود. هر چه آنجا را بررسی کردم جایی برای فرود نبود به همین دلیل پس از چند دقیقه تصمیم گرفتم روی سقف یک مدرسه که فکر می کردم تحملش از سایر ساختمان ها بیشتر است بنشینم. روستا در شیب 40 درجه ساخته شده بود به همین دلیل نشستن کاری بسیار سخت و تقریبا غیرممکن بود. بالاخره با توجه به اینکه سیم‌ها و دکل برق دراطراف محل زیاد بود روی دیواره و سقف مدرسه فرود آمدیم و دو زن باردار که درآستانه وضع حمل بودند را به بیمارستان منتقل کردیم.

*خاطراتی از امدادرسانی در ارتفاع دارید؟

سه سال قبل به ما اعلام کردند که دوکوهنورد در ارتفاعات دماوند مفقود شده اند. پس از اعزام به منطقه و شناسایی آن محل متوجه شدیم کوهنوردان درارتفاع 4 هزار و 200متری گرفتار شده اند. تصمیم خود را گرفتم که به این ارتفاع پرواز کرده و آنها را نجات دهم. بالاخره قبل از غروب آفتاب به آنجا رسیدم اما به هیچ وجه امکان فرود وجود نداشت به همین خاطر تا نزدیک آنها ارتفاع را کم کرده وبا استفاده از وینچ توانستم آن دو نفر را به داخل بالگرد آورده و نجات دهم. اگر ساعتی دیرتر می رسیدیم آنها جانشان را از دست داده بودند.

*شیرین ترین خاطره شما دراین دوران چیست؟

شیرین ترین خاطره من از دوران فعالیت در امداد و نجات، نجات دادن جان انسانها است. وقتی یک نفر را که در یک قدمی مرگ قراردارد نجات می دهی بسیار برایت شیرین و لذت بخش است. فکر می کنم همین که افراد درمعرض خطر از تو راضی باشند و رعایت کنند برایت کافی باشد.

با اندكي تلخيص و اضافات برگرفته از خبرگزاری ميزان، تاریخ انتشار: 20 ارديبهشت 1395، کد مطلب: 171191:www.mizanonline.ir