اگر به نقشه نفتی غرب تگزاس نگاهی بیندازیم، هزاران نقطه، که هرکدام یک چاه نفت را نشان می‌دهد، قابل رویت است. در کمتر از یک دهه گذشته، شرکت‌های آمریکایی ۱۱۴ هزار چاه را حفر کرده‌اند که بسیاری از آن‌ها حتی با قیمت کمتر از ۳۰ دلار هم سودآور خواهند بود. خواب بد اوپک سال آینده بدتر خواهد شد. چرا که پیش‌بینی می‌شود تولیدکنندگان حوزه نفتی پرمیان در غرب تگزاس، موانع توزیع را برطرف خواهند کرد. این باعث اضافه شدن سه خط لوله و دو میلیون بشکه نفت در روز خواهد شد.

مایک لویا، مدیر اجرایی مجموعه امریکنز فور ویتول گروپ، بزرگترین اتاق بازرگانی تجارت نفت در جهان، گفت: "رشد پرمیان همچنان ادامه خواهد داشت و اوپک نیاز دارد که با این امر سازگار شود".

افزایش تولید انرژی در آمریکا، یکی از بزرگترین چالش‌های تاریخ ۶۰ ساله اوپک را مطرح می‌کند. اگر عربستان و متحدانش برای بالا نگه داشتن قیمت‌ها، تولید نفت را کاهش دهند، نفت شیل رونق خواهد گرفت، که این امر از سهم آن‌ها در بازار می‌کاهد. اما از آنجا که عربستان نسبت به تولیدکنندگان آمریکایی برای پول درآوردن به قیمت‌های بالاتری نیاز دارد، برای اوپک مقرون به صرفه نیست که قیمت‌ها سقوط کند.

بنابراین، این کارتل نفتی میان تولید نامحدود آمریکا و رشد کُند تقاضا گرفتار شده است. اوپک و متحدانش، مانند روسیه، مکزیک و قراقستان، در ششم دسامبر در وین برای بررسی امکان کاهش تولید جلسه می‌گیرند. اوپک خودش به خلق هیولایی که آسایشش را سلب کرده، کمک کرده است. پس از اینکه اوپک در سال ۲۰۱۴ بازار را با نفت اشباع کرد، قیمت‌ها سقوط کرد. این امر تولیدکنندگان شل آمریکا را مجبور کرد که برای سازگاری با قیمت‌های پایین کوچکتر شوند. اما پس از افزایش قیمت‌ها، حفاری نفت هم افزایش یافت. در حال حاضر، رشد حفاری بالا رفته است. در هیوستن، پایتخت نفتی آمریکا، مدیران اجرایی نفت شل، برای توصیف آنچه در راه است، از صفت‌های تفضیلی متفاوتی استفاده می‌کنند. آن‌ها آن را "سونامی" می‌نامند. از عبارت‌هایی مانند "سیلی با ابعاد عظیم" و "یورش عرضه" استفاده می‌شود. در این مبالغه‌ها شک کنید، اما قطعا صنعت نفتی آمریکا، بخصوص در پرمیان، برای بیدار نگه‌داشتن اوپک سروصدای کافی ایجاد کرده است.

همین چند ماه پیش، اجماع این بود که پرمیان و در سطح گسترده‌تر تولید نفت آمریکا، قرار است در تابستان گذشته به سطح بالایی برسد. ممکن است در ماه‌های باقیمانده سال جاری و سال ۲۰۱۹ به دلیل محدودیت‌های مرتبط با خطوط نفتی سطح تولید افزایش نیابد، اما احتمالا در اوایل سال ۲۰۲۰ مجددا افزایش خواهد یافت.

طبق آمار دولت آمریکا ماه آگوست شاهد بیشترین افزایش تولید نفت آمریکا در ۹۸ سال بود. صنعت انرژی آمریکا، در مقایسه با سال گذشته، تقریبا سه میلیون بشکه نفت خام و میعانات نفتی به بازار اضافه کرد. یعنی تقریبا معادل آنچه کویت پمپاژ می‌کند. مجموع تولید به ۱۵.۹ میلیون بشکه در روز رسید که از تولید عربستان یا روسیه هم بیشتر بود. این افزایش به این دلیل است که تاجران نفت تصمیم گرفتند به جای لوله‌ها -که تعدادشان کم است - از قطار برای انتقال نفت استفاده کنند.

علاوه بر این، برای بهبود حمل نقل، خطوط لوله‌های جدیدی در حال احداث است. شرکت‌های پرمیان با آگاهی از این مسئله، چاه‌های جدیدی را حفاری می‌کنند.

به گزارش بلومبرگ، بر اساس اداره اطلاعات انرژی آمریکا، پیش‌بینی می‌شود تا پایان ۲۰۱۹، کل تولید نفت آمریکا- از جمله میعانات گاز طبیعی که در صنعت پتروشیمی به کار می‌‎روند- به ۱۷.۴ میلیون بشکه در روز برسد. در آن صورت، واردات خالص نفت امریکا در دسامبر ۲۰۱۹، به ۳۲۰ هزار بشکه در روز سقوط خواهد کرد که از سال ۱۹۴۹ کمترین مقدار خواهد بود.

مقامات عربستان اذعان می‌کنند که سونامی در راه است. اوپک تخمین می‌زند که در سال آینده برای متعادل کردن بازار و اجتناب از افزایش اقلام نفتی، به پمپاژ ۳۱.۵ میلیون بشکه در روز نیاز خواهد داشت. این یعنی ۱.۴ میلیون بشکه در روز از آنچه اوپک در اکتبر گذشته پمپاژ کرده، کمتر است.

تاکنون تقاضای جهانی برای نفت، نفت خام اضافی آمریکا را جذب کرده و تاثیر بر قیمت‌ها را محدود کرده است. کمتر شدن صادرات نفت ونزوئلا و تا اندازه‌ای ایران، به عربستان و روسیه و تعدادی دیگر، کمک کرده تا تولیدشان را بیشتر کنند، اما نفت شیل آمریکا همچنان به اندازه گذشته برای اوپک دردساز باقی مانده است.

شعارسال، با اندکی تلخیص و اضافات بر گرفته از پایگاه خبری تحلیلی فرارو ، تاریخ انتشار: 30 آبان 1397 ، کدخبر: 381177 ، www.fararu.com