شعار سال: یکی از موضوعات داغی که در این کارگاه مطرح شد، این بود که فراستی گفت: سینمای ما هنوز سینما نیست، ما فیلم داریم اما سینما نداریم، سینما یک هنر تکنولوژیک جدی صنعتی است اما سینمای ما هنوز فرماسیون صنعتی نگرفته و هر چه جلوتر می‌رویم، بیشتر به عقب برمی گردیم. وی ادامه داد: فیلم خوبمان می توانست از پلیتیک اجتماعی در بیاید و از نظر من جنگ تنها نمونه پلیتیک اجتماعی بود که همان را هم دیگر نداریم، فیلم های جنگی الان را ببینید، هیچ چیز نیستند یا به کل غلط و پرت و پلا هستند. در طرف مقابل به جای آن فیلم ها چه چیزی آمده؟ «هزارپا» و «مطرب» با 20 و 25 میلیارد تومان فروش! فکر می کنید این ها محصول چیست؟
یکی از حاضران به این سوال این گونه پاسخ دادکه «اگر آزادی های اجتماعی بیشتر باشد، فیلم هایی از دل اجتماع بیرون می آید که خیلی بهتر هستند، مثلا در دهه 70 و 80 فیلم های دغدغه مند و کمدی های خوبی ساخته می شد، اما امروز به دلیل فشارهای زیاد، جامعه دچار بحران زدگی هایی شده که «مطرب» ها و «هزارپا»ها، کاسبی شان خوب شده، شما با این تحلیل موافق هستید؟ وقتی جلوی پای فیلم سازهایی مثل سعید سهیلی سنگ می اندازند، از گشت ارشاد یک به گشت ارشاد دو می رسد». فراستی در پاسخ به این اظهارنظر گفت: این اوضاع را می توانیم گردن دولت، وضعیت و همه چیز بیندازیم، اما با این استدلال آشغال سازها را تطهیر می کنیم، ابدا به آن ها حق نمی دهم، چطور می شود آدمی که خودش را اهل هنر می داند و لغت هنرمند را برای خودش به کار می برد، که به نظر من هیچ ربطی به هنرمند ندارد، فقط مسئله اش پول است، این چه ربطی به حکومت دارد؟ این کار، سوءاستفاده از وضعیت موجود است.  وی تصریح کرد: یک اشتباه اساسی ما، ایجاد سینمای دولتی بود، سینمای دولتی، آدمی را خلق کرده که از همه طلبکار است و دستش در جیب خودش نمی رود، دستش در جیب دولت و در واقع ملت است، رانت خوار بار آمده و مخاطب برایش فقط همان گیشه است.
آقایان در هر شرایطی به فکر جیب شان هستند
این منتقد سینما گفت: در 10 سال اخیر، آقایان همین گونه هستند، این ها در هر شرایطی به فکر جیب شان هستند و این دیگر ربطی به شرایط کشور و دولت ندارد، این ها نه دلشان برای مملکت شان می سوزد، نه برای مخاطب شان و نه برای اثر خودشان، این ها فقط جیب می خواهند، وگرنه معلوم است که باز شدن فضاهای سیاسی و اجتماعی، می توانند یک قدم ما را به جلو ببرند.
مخاطب های «مطرب» لمپن هستند
وی تاکید کرد: من گفتم مخاطب های فیلم مطرب لمپن هستند، درست هم گفتم، تماشاگری که برود و این فیلم را ببیند، از نظر من این فرد مخاطب آن فیلم نیست. از نگاه من آن فردی که سه بار برای دیدن این فیلم می رود و پشت سر آن هم می رود آن فیلم مزخرف دیگر را می بیند، این شخص قطعا مسئله لمپنیسم قضیه است، یعنی از نظر فرهنگی به لمپن تبدیل شده است.
اسپانسرسالاری سینما پولشوها هستند
فراستی، تنها راه حل برای جلوگیری از ساخت چنین فیلم‌هایی را ندیدن این فیلم ها دانست و گفت: اگر سینمای ما صنعتی می شد، این آشغال هایی که بالای 20 میلیارد می فروشند در آن رشد نمی کردند، ما حتما استودیوی فیلم سازی می خواهیم، مکانیسم الان سینما، مکانیسم اسپانسرسالاری است و این اسپانسرها، پولشوها هستند، «ما همه با هم هستیم» را چه کسی ساخته؟ با چه پولی ساخته شده؟ با پول استودیویی؟ به طور طبیعی؟ یا با یک پول کثیف و آلوده؟ این منتقد سینما همچنین بیان کرد: من حب و بغض و دشمنی با آدمی ندارم، اما این رویکرد را با آثار مبتذل دارم و با صاحبان این آثار که مصر هستند این کارها را بسازند هم تعارف ندارم.
باید بگردم و 2 آدم پیدا کنم
وی در پاسخ به انتقادی درباره «سازش کاری برنامه هفت دوره فراستی و حذف سعید قطبی زاده و کامیار محسنین» نیز گفت: وقتی به سینمای ایران می رسیم و مقابل یک فیلم مبتذل قرار می گیریم، دوستان جا می زنند و من باید کسانی را که جا نمی زنند انتخاب کنم. برخی دوستان بیست سال روی مواضع نقد ایستاده اند و در کنار من بوده اند که یکی از آن ها از اسامی است که گفتید اما الان کاسب شده اند، طرفدار «ما همه با هم هستیم» و غیره شده، حالا من باید دوباره بگردم و دو تا آدم پیدا کنم که خودشان باشند. فراستی در ادامه از علاقه اش به برنامه «کتاب باز» گفت و ادامه داد: دلیل علاقه ام این است که در «کتاب باز»، کتاب هایی را که دوست دارم معرفی می کنم، در حالی که در برنامه «هفت» باید فیلم هایی را که دوست ندارم بزنم و نقد کنم.
امیدی به جشنواره امسال ندارم
در بخش دیگری از این گپ و گفت ها، بحث به جشنواره فجر 98 رسید و فراستی با اشاره به این که در سال گذشته آثار نیما جاویدی و سعید روستایی را دوست داشته است، گفت: سال قبل فقط «سرخپوست» و «متری شیش و نیم» را داشتیم، امسال امید ندارم که چیزی داشته باشیم و معتقدم که این دو اثر هم محصول سینمای ایران نیستند، بلکه محصول دو آدم هستند و متاسفانه امیدوار نیستم که فیلم بعدی سازنده «سرخپوست» و «متری شیش و نیم» به این خوبی باشد و این خیلی بد است که امیدوار نیستم. وی ادامه داد: دوستان ما به یک جهانک و سینمای کوچک نرسیده اند که خودشان را در آن بیابند و زیست داشته باشند، بدبختانه در این سینما چیزهای خوب، تصادفی و چیزهای بد، قاعده است، متاسفانه ما در آن شرایط نیستیم که یک فیلم ساز جوان مثل حاتمی کیا و مجیدی، دو تا اثر خوب را پشت سر هم بسازد، اما اگر داشته باشد، من  ازاولین فیلم شان هم دفاع می کنم، همان طور که اولین کسی بودم که درباره سرخپوست، با ذوق این کار را کردم و وقتی هنوز هیچ کس حرف نزده بود من گفتم که این فیلم خوب است. حالا هم امیدوارم فیلم های بعدی جاویدی و روستایی فیلم های بهتری باشند یا حداقل در همین حد باشند،من حتما می بینم و دفاع می کنم.

شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از روزنامه خراسان رضوی، تاریخ انتشار -، شماره: 231069