شعارسال: این سبک و روش دادکان است، او وقتی پست و سمتی داشته باشد همه چیز خوب است ولی وقتی بیرون گود باشد همه چیز افتضاح می شود، وقتی محسن صفایی فراهانی، بنیان فوتبال نوین ایران را می ریخت، محمد دادکان شبانه روز در رسانه ها به او حمله می کرد، آنقدر حمله کرد و هجو گفت که بالاخره صفایی فراهانی به خاطر اینکه ذهن مردم مشوش نشود او را به فدراسیون آورد، وقتی هم که صفایی فراهانی از فدراسیون رفت در نامه ای نوشت که فدراسیون را به نامادریش می سپارد، آن روزها همه می دانستند منظور از نامادری کیست؟!
 
محمد دادکان رئیس فدراسیونی شد که بنیانش را صفایی فراهانی گذاشته بود، او که امروز ادعا می کند رئیس موفقی بوده، نمی گوید روی میراث محسن صفایی فراهانی سوار شد و در فدراسیونی ریاست کرد که همه امورش تحت روال بود، اگر پولی آمد به واسطه بنایی بود که صفایی ساخت و اگر موفقیتی حاصل شد به دلیل بنیان درستی بود که صفایی بنا کرد.
 
رفتن دادکان از فدراسیون هم حکایت جالبی است، او جزو مدیرانی است که موقع رفتنش بنای ایجاد شده را نابود کرد، چنان رفت که فدراسیون فوتبال ایران تعلیق شد و مدتها طول کشید تا باردیگر سرپا شود و بازهم اگر صفایی فراهانی ورود نمی کرد چه بسا سال ها فوتبال ایران عقب می افتاد.
 
این چند روز و این چند سال، دادکان که در تخیلاتش خود را وزیر بالقوه ورزش می دید! تصمیم گرفت آنقدر به دولت و وزارت ورزش حمله کند که شاید به روش حمله به صفایی فراهانی و عاقبت آن حملات، پستی بگیرد، ولی نشد که نشد، کسی که در این دولت هم در وزارت صمت پست گرفت، هم در وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی، هرگاه فرصت پیدا کرد به دولت و رئیس جمهور و وزرای دولت حمله کرد و یکبار هم نگفت اگر با دولتی این همه مشکل دارد چرا داخل آن پست و سمت دارد؟ یک دیدار ساده نوروزی با رئیس جمهور رفت و شایعه شد قرار است وزیر ورزش شود آن هم در دیداری که او به رئیس جمهور سلام داده و رئیس جمهور به او عید را تبریک گفته بود!

محمد دادکان در حملاتش به این فکر نمی کند که چقدر حرف هایش منطق دارد، همین امروز در تلویزیون گفت: "قبلا برای تعیین رئیس فدراسیون دو باشگاه رای می‌دادند. در واقع قهرمان لیگ برتر و جام حذفی رای می دادند اما الان 34 باشگاه رای می دهند. نماینده های ریاست جمهوری هم در جلسات بودند. الان نماینده باشگاه ها می گویند به ما فشار آوردند که به فلان نفر رای بدهند و اگر رای ندهند بودجه نمی‌دهند. خلاف شده است که از دو باشگاه به 34 باشگاه رسیده است." او یا به خاطر کهولت سن دچار فراموشی شده یا حتی نخواست به این فکر کند که امور فوتبال حرفه ای را باشگاه ها انجام می دهند و چگونه می شود باشگاه ها زحمت بکشند، کار کنند ولی هیئت های فوتبال رئیس را انتخاب کنند؟ دادکان یا نمی داند یا خودش را به ندانستن زده که وزارت ورزش و جوانان تنها مالک دو باشگاه است نه 34 باشگاه که اتفاقا نه وزارت ورزش و نه هیچ نهاد دولتی دیگری نمی توانند به باشگاه های حرفه ای مطابق قانون بودجه ای پرداخت کنند ولی به هیئت ها می توانند! و اگر تصور می کند که وزارت ورزش و جوانان می تواند از طریق تحت فشار قرار دادن بودجه ای باشگاه ها، در انتخابات فدراسیون فوتبال اثرگذار باشد یا قانون نمی داند یا منطق سرش نمی شود! کما اینکه از طریق هیئت ها هم نمی تواند چرا که انتخاب آنها زیر نظر فدراسیون است و وزارت ورزش اساسا هیچ نقشی در این خصوص ندارد.
 
اما اگر دادکان می خواهد بداند چرا افرادی که مثل صفایی فراهانی بتوانند فوتبال را متحول کنند وارد انتخابات نمی شوند فقط در آینه به خودش نگاه کند، ببیند با اظهارنظرهای غیرکارشناسی و بغض آلود چه بر سر ورزش آورده؟ افراد توانمند حاضر نمی شوند بیایند و فوتبال را درست کنند چرا که افرادی مثل دادکان در تلویزیون و رسانه ها به آبروی آنها چوب حراج می زنند و حیثیت آنها را برباد می دهند و این ظلمی است که امثال دادکان به این فوتبال می کنند حتی بزرگتر از ظلم تعلیق فوتبال در دهه 80!
 
 
شعار سال،با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته  از خبرگزاری   برنا ،تاریخ انتشار:    25 بهمن    1398،کدخبر:  964275  ،www.borna.news