شعار سال: اول- دو روز پیش نامه ی گلایه آمیز تندی از وزیر بهداشت خطاب به رییس سازمان صداوسیما منتشر شد. ظاهرا بهانه اصلی نگارش نامه اظهارات امیرحسین رستمی در برنامه فرمول یک بود و مهمترین و تعجب آور ترین بخش آن این جمله بود: «تردید نفرمایید در صورت عدم کنترل جو موجود، رسما و مستقیما این گله‌مندی را به مقام معظم رهبری تقدیم خواهم کرد.»

دوم- اینکه صداوسیما ضعف های زیادی دارد و نیاز مبرم به تغییر و تحولات، برکسی پوشیده نیست؛ باید بتواند برنامه های خلاقانه و با کیفیت بهتری تولید کند؛ باید فکری به حال هزینه های سرسام آور خود بکند؛ باید در سیستم های نظارت و ارزیابی خود تغییراتی داشته باشد؛ حتما باید در مقوله نیروی انسانی اصلاحات زیادی صورت بگیرد و... اما اینکه نقدهای آبکی و غیرتخصصی به سازمان تبدیل به یک رویه برای افراد مختلف به عنوان پز روشن فکری و همه چیزدانی بشود غیرقابل پذیرش و باور است. این عادت اشتباه باعث می شود که مدیران وتصمیم گیران صداوسیما که برخی از آن ها را هم از نزدیک می شناسم و با کنش آن ها آشنایی دارم به نقدهای درست هم به دید منفی بنگرند و ناخودآگاه راه اصلاح این نهاد بسیار مهم فرهنگی و سنگر اصلی در این جنگ نرم سخت بسته شود. سخن پیرامون این موضوع که چه نوع نقدهایی می تواند برای این سازمان راهگشا باشد مفصل است و مجال خود را می طلبد.

سوم- بر می گردم به بند اول و علت اصلی نگارش این یادداشت. یکی از بزرگترین چالش های سازمان صداوسیما وابستگی شدید بودجه آن به دولت است. سالهای بعد از انقلاب و دوران جنگ، سازمان که ابعادی بسیار کوچکتر از امروز داشت، وظیفه ای مشخص به عنوان عامل تبلیغات دفاع مقدس داشت. رابطه خوب محمد هاشمی، به عنوان مدیرعامل وقت سازمان با برادرش آیت الله هاشمی رفسنجانی رئیس مجلس وقت که بعدا رئیس جمهور شد باعث می شد که از نظر بودجه وضعیت مناسب باشد. در تمام این سالها، دولت های مستقر، با سازمان مهربان بودند و سازمان در مسیر توسعه کمی و کیفی رشد کرد. (البته همین امر موجب فربهی عجیب و غریب سازمان شد)

 دهه ۹۰ همراهی دولت با سازمان هرروز کم رنگ تر و پرحاشیه تر شد به طوری که این سال ها سازمان برای اینکه بتواند فقط حقوق کارمندان خود را بدهد دست به دامان درآمدزایی از راه تبلیغات متنوع و متکثر شد که نارضایتی مخاطبان را به همراه داشت. این وابستگی به دولت موجب عدم استقلال و احتیاط شدید در برخورد با دولت می شود و آقایان دولتی هر زمان که می خواهند با تعویق در پرداخت بودجه ناراحتی خود را از انتقادات و برنامه های چالشی تلویزیون نشان می‌دهند.

در این چند هفته که همه کشور درگیر ویروس کرونا شده است الحق صداوسیما هم سعی کرده است وظیفه خود را به خوبی انجام دهد. از تغییرات زیادی که در باکس های خبری خود داده است تا تغییرات گسترده در کنداکتور. هر روز چندین گفتگوی مستقیم و غیر مستقیم با مسیولان ذیربط دارد؛ اقدامات دولت را به خوبی پوشش می دهد؛گزارش های مردمی زیادی تهیه می کند و وظیفه قدردانی از کادر درمان را هم بر عهده دارد. فراموش نکنیم این روزها رسانه های مقیم لندن، آمریکا، عربستان و… از بستر کرونا هم مانند هر موضوع دیگری استفاده می کنند تا به ایجاد و القاء بدبینی، سوء مدیریت، و ناامیدی بپردازند. این رسانه ها هر اقدام منفی را در بالاترین حجم بازتاب می دهند و هر اقدام مثبت را در کمترین مقدار آن و هر صدای نامعلوم و فیکی را به تولید محتوا تبدیل می کنند. حال در این وضعیت و در حالی که انتقادات جدی و مهمی به نحوه مدیریت بحران توسط نهادهای دیگر مانند دولت وجود دارد آقای وزیر بهداشت صداوسیما را تهدید به شکایت به رهبری می کند. ما از تمام ماجرا خبر نداریم اما بی شک فشارهای شدید این روزهای وزیر که به جای رئیس جمهور فرماندهی مقابله با کرونا را بر عهده دارد بر نگارش این نامه بی تاثیر نبوده است.

در ماجرای امیرحسین رستمی ساده ترین و اشتباه ترین اقدام قطع برنامه بود و در مورد اقدامات صحیح تر این چند روز زیاد نوشته اند.

 در این روزهای سخت همه ارکان حاکمیت علاوه بر هماهنگی و همراهی بیشتر از پیش با یکدیگر باید از تمام ظرفیت خود استفاده کنند تا با یاری خداوند شاهد بازگشت به شرایط معمول باشیم.

امیر رضا بشیری- دانشجوی ارشد مدیریت رسانه

منبع؛ فضای مجازی