شعار سال: این سوال پیش می آید که چرا در کشور ما برنامه‌ریزی امری مهجور، غیر ضروری و دست و پاگیر تلقی می‌شود؟ چرا ما شاهد تفاوت فاحشی مابین برنامه و واقعیت هستیم؟ و تاخیرات زیاد، اتلاف هزینه‌ها، کیفیت بد و نقصهای فراوان، از مشکلات اساسی و همیشگی در انجام پروژه ها و طرح ها در کشور ما است. جدا از معضلات و مشکلاتی نظیر فساد، رشوه خواری، اختلاس، ساختارهای فشل دولتی و مدیران ناتوان کارنابلد، مشکل عمده دیگری راجع به ضرورت، نیاز و مفهوم برنامه ریزی در بین مدیران ما وجود دارد که در این نوشته به آنها پرداخته و مروری بر دیدگاه های مدیران ژاپنی نیز خواهم داشت.

در درجه اول، معمولا مدیران ما ارزش چندانی برای برنامه ریزی و زمانبندی قایل نیستند و آنرا امری زائد، هزینه بر و بی فایده می پندارند. در ایران من در بخش برنامه ریزی یک شرکت خصوصی فعال در پروژه‌های نفت و گاز پارس جنوبی ( به مدت ۷ سال) و یک شرکت خودرو سازی ( حدود ۲ سال) مشغول بکار بودم.

با وجود اینکه واحد برنامه ریزی در چارت سازمانی همطراز سایر واحدها نظیر مهندسی و خرید قرار گرفته است، ولی در عمل حکم «زینت الچارت» را داشته و نه از قدرتی برخوردار است و نه کسی به توصیه ها و گزارش های آن اعتنایی میکند!!!

بخاطر می آورم که مدیر برنامه‌ریزی شرکت خودروسازی، مهندس بسیار توانمند و پرتلاشی بود که گزارشات دقیق ، جامع و منظمی از میزان انحرافات تولید، خرابی قطعات و ماشین آلات ، درصد بهره وری منابع،... تهیه و ارسال میکرد.

تصورش را نمی توانید بکنید که بجای اینکه او را بابت تهیه این گزارشات دقیق و جامع تشویق کرده و ارتقای مقام ببخشند، در نهایت او را از کار معلق کرده و با عنوان منتظر الخدمت در تحقیر او از کاری فروگذار نکردند!!!!!! ( چون مدیریت شرکت از گزارشهای دقیق عملکرد که با عدد و رقم و بسیار روشن نشان دهنده عدم توانمندی و بی لیاقتی او بود، وحشت بسیار داشت )

همچنین بخاطر دارم که در پروژه های نفتی، برنامه ریزی و پیشرفت پروژه ها بر اساس مدل «حرکت انفجاری و خواب عمیق» پس از آن بود‌!! یعنی زمانیکه تاخیرهای پروژه از حد می‌گذشت و صدای فحش و ناسزای کارفرما در می‌آمد ، سریعا جلسات مدیریتی تشکیل می گردید و بصورت انفجاری و سریع تصمیم ها گرفته شده و کارها با سرعتی باورنکردنی بجلو میرفت( که عمدتا هم ناقص و بی برنامه بودند و طبعا باعث اتلاف منابع و کاهش کیفیت کار می شدند ).

وظیفه ما در بخش برنامه ریزی این بود که میزان تحمل کارفرما را در تاخیرها سنجیده و تا حد امکان با وعده و وعید و گزارشات رنگارنگ، تمام پول پروژه را جلو جلو از کارفرما بگیریم !! ( این پولها بجای اینکه برای پیشرفت کارهای پروژه هزینه بشود، عمدتا سر از بازار بورس و بازار خرید و فروش دلار می آورد !!) / اقتصاد به زبان ساده- دکتر حسین تهرانی

 

شعارسال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از سایت عصر اسلام، تاریخ انتشار:13تیر 1399، کد خبر: ۱۷۷۳۸ ، http://www.asrislam.com