شعار سال: کمتراز یک هفته دیگر به محرم مانده است و ستاد ملی مبارزه با کرونا نیز دستورالعمل بهداشتی این ایام را ابلاغ کرده است. روز گذشته رئیس سازمان تبلیغات اسلامی دراین‌باره ضمن تأکید بر رعایت این دستورالعمل‌ها از نکته‌ای سخن گفت که شاید به ذهن بسیاری دیگر از شهروندان نیز خطور کرده باشد: تبعیض در اجرای پروتکل‌های کرونایی.

واقعیت این است که علیرغم تأکید و تبعیت جامعه مذهبی در این زمینه به نظر نمی‌رسد که رعایت این قبیل دستورالعمل‌های بهداشتی در برخی تجمعات دیگر (گاه ناخواسته) وجود داشته باشد. نکته‌ای که مسئولیت آن بیش از مردم بر دوش دولت است.

رئیس سازمان تبلیغات اسلامی در این زمینه به سینما‌ها یا حضور نفس به نفس مردم در مترو به‌خصوص در خطوط خارج شهر اشاره‌کرده است که مسافران زمان زیادی را در فضای بسته واگن‌ها به سر می‌برند. همه ما با این صحنه عجیب در واگن‌های مترو مواجه بوده‌ایم که درحالی‌که صندلی‌های مترو یک‌درمیان ضربدر خورده تا مانع نشستن بر آن‌ها شوند و از این طریق مثلاً فاصله اجتماعی رعایت شود مسافران ِ ایستاده در فاصله‌ای بسیار کم یا بعضاً به هم فشرده بسر می‌برند!

موضوع سفر‌های تفریحی به شمال نیز آشکارتر از آن است که کسی بخواهد آن را یادآوری کند.

ازنظر عقلانی و با یک نگاه نقادانه جای این پرسش هست که رعایت پروتکل‌های کرونایی چرا در محیط‌های مختلف از توجه متناسب و برابر برخوردار نیست. ممکن است گفته شود اشتغال در بازار و اداره را نمی‌توان تعطیل کرد، اما برخی سنت‌های دینی و عرفی را -که ازقضا برخی از آن‌ها مانند عزاداری به شیوه‌های متعارف مستحب است نه واجب- می‌توان محدود یا در صورت لازم حتی تعطیل کرد.

این استدلال درستی است، اما سخن بر سر نقد تصمیمات مدیریتی در این زمینه و اثرگذاری آن‌هاست نه درستی برگزاری عزاداری به شیوه سال‌های قبل.

وقتی اهتمام چندانی در فراهم آوردن استاندارد‌های پیشگیرانه در فضا‌های پرتردد مشاهده نمی‌شود (در رأس آن‌ها خودرو‌های حمل‌ونقل عمومی و مترو) یا برخی تفریحات نا لازم دیگر تعطیل نمی‌شود چگونه می‌توان از اثربخشی تصمیمات ابلاغی ستاد مبارزه با کرونا سخن گفت؟!

یقیناً معنای این سخن بی‌اعتنایی به این تصمیمات و تعطیلی پروتکل‌ها در اجتماعات دیگر تا بسامان شدن شرایط در مترو و اتوبوس نیست، اما مدیریت عقلانی در این زمینه حکم می‌کند که تصمیم گیران در تصمیم و اجرا رعایت همه جوانب را بکنند. به‌خصوص آنکه رعایت یک‌جانبه این پروتکل‌ها چه در سطح روابط فردی و چه در سطح اجتماعی اثر لازم را در پیشگیری از سرایت و گسترش کرونا ندارد.

فرض کنیم بنابر مصالح بهداشتی کلیه اجتماعات عزاداری به‌صورت مطلق ممنوع اعلام شود و احدی حق نداشته باشد در هیچ شکلی از تجمعات مربوط به این سنت دینی شرکت کند. اثر چنین تصمیمی تا زمانی که اوضاع در حمل‌ونقل عمومی یا مسافرت‌ها چنان است که همه شاهد هستیم تا چه حد است؟!

تا زمانی که مردم مجبورند از مترو و اتوبوس به شکل فعلی استفاده کنند یا هیچ محدودیتی در سفر‌های بین‌شهری وجود نداشته باشد سخن گفتن از رعایت پروتکل‌ها در برخی تجمعات دیگر چندان اثربخش نخواهد بود.

شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از سایت خبری تحلیلی الف، تاریخ انتشار: ۲۶ مرداد ۱۳۹۹، کد خبر: ۳۹۹۰۵۲۵۱۱۱، www. alef.ir