شعار سال: اصلا کاری ندارم که قدما گفته اند گریه روز خوش، و البته این روزها روز خوش پرستاران نیست که جناب معاون وسط دعوا نرخ تعیین کند و شرح وظیفه بتراشد!

کاری هم ندارم که این بخشنامه به هر دلیل و نیتی که صادر شده است غیر کارشناسی و ناپخته و مضر به حال بیمار و پرستار هر دو می باشد و چنین ایده ناصوابی در حد یک شعار و گزارش اداری بیش نخواهد بود.

کاری هم ندارم که متن و املای این بخشنامه اداری تحقیر یک حرفه آکادمیک و علمی و تخصصی است و نشانه ای از تفکری خطرناک است که هنوز نقشی بیشتر از یک آمپول زن برای پرستاری قائل نیست!

کاری هم ندارم که این بخشنامه آشکارا نشانه های تناقض و موازی کاری های سازمانی را در وزارت بهداشت به نمایش می گذارد که از یکطرف آدم و عالم در این وزارتخانه از کمبود نیروی پرستاری می نالند و از مراقبت های بر زمین مانده پرستاری و خروج نیروهای پرستاری از صحنه بخاطر ابتلا به کووید هیاهو و هوار می کنند اما اینچنین بی محابا برای پرستاران خسته و زخمی و جان به لب رسیده وظیفه و مسئولیت می تراشند آن هم بی وجه و خارج از عرف و قاعده.

کاری هم به این موضوع ندارم که در این واویلای کرونا و کمبود این بخشنامه چه حجمی از خشم و عصبانیت و سرخوردگی حرفه ای و تنش های سازمانی را در بدنه جامعه پرستاری تزریق و توزیع نموده است!اصلا چشمم را هم بر این مصیبت می بندم که در حال حاضر مراکز درمانی با یک سوم جمعیت پرستاری استاندارد در حال ایفای وظیفه هستند و بسیاری از خدمات پرستاری یا به مددجویان ارائه نمی شود یا با کیفیت مطمئن و موثر ارائه نمی شود و معلوم نیست که با افتادن شرح وظیفه های جدید که البته کم هم نیستند بر دوش پرستاران چه مقدار خدمات پرستاری افت کیفیت و کمیت خواهد یافت!اصلا کاری هم ندارم که وقتی همین مسئولین و مدیران اقدام به حذف بیماربر و کمک بهیار در بیمارستان ها کردند چقدر پرستاران این حذف کردن ها را مضر به حال نظام سلامت و سلامت همگانی دانستند اما کسی گوشش برای شنیدن حرف حق بدهکار نبود!

اصلا هیچ وقت هم به مخیله ام خطور نمی کند که شاید این هم پیچاپیچی از سوی برخی مدیران ذینفع برای بکارگیری کمک پرستاران بینوایی باشد که با وعده بکارگیری و شغل سرکیسه شدند و حاجی حاجی مکه!

اصلا می خواهم بی خیال بخشنامه و صادر کننده و منافع و مضار و چرایی و چونی آن شوم اما بعنوان یک پرستار می خواهم بپرسم معاونت محترم مراقبت پرستاری وزیر بهداشت دقیقا در کجای این پروسه ایستاده است؟

مگر آقای جانبابایی معاون درمان وزیر بهداشت نیست؟ مگر آقای رئیسی معاون بهداشت وزیر نیست؟

مگر نه این است که همه مقدرات بخش درمان توسط معاون درمان و مُهِماتِ بخش بهداشت توسط معاون بهداشتی وزارتخانه انجام می شود؟ مگر خانم حضرتی معاون پرستاری و یا به تعبیر خودشان معاون مراقبت پرستاری وزیر بهداشت نیست؟

پس چرا تصمیم گیری ها در حوزه معاونت پرستاری توسط معاونت دیگری انجام می شود؟ مگر نباید به همین اعتبار، همه امور و ایده ها در مورد حرفه پرستاری از طریق معاونت پرستاری سیاستگذاری، نیازسنجی، برنامه ریزی، ابلاغ و اجرا شود؟

چرا معاون پرستاری وزیر بهداشت هیچ نقش و نامی در مورد امور مرتبط با پرستاری چه خوب و چه بد ندارد؟ آیا خنده دار نیست که معاون درمان وزارتخانه در مورد نحوه فعالیت های پژوهشی اعضای هیئت علمی بخشنامه صادر کند؟معاون پژوهشی این امر را تاب می آورد؟

سوال این است که مگر معاونت های وزارت بهداشت درجه یک و دو دارند؟ دوستان پرستار از من می‌پرسند شاید معاون پرستاری معاونت معاون درمان است و معاون وزیر نیست؟

بعنوان عضو کوچکی از جامعه بزرگ پرستار برایم سوال است که حیطه و حدود مسئولیت های معاون پرستاری وزارت بهداشت چیست؟ کدام حوزه شغلی و حرفه ای پرستاران را مدیریت می کند این معاونت پرستاری؟ وقتی که ساده ترین آیین نامه های اختصاصی حرفه پرستاری با امضای معاون دیگری از وزیر بهداشت و درمان صادر می شوند در حالی که وزیر معاون پرستاری دارد حقیقتن هم خنده دار است و هم حزن انگیز! پس چه لزومی به وجود معاونت مراقبت پرستاری هست وقتی که یک آقای پزشک بدون توجه به رفتار و رویه های حرفه ای و فقط بر اساس تشخیص خود برای پرستاری شرح وظیفه می تراشد آن هم در نازل ترین سطح خدمات؟ پرستاران حق دارند که وزارت بهداشت را وزارت پزشکان بنامند وقتی که با وجود معاونت پرستاری یک معاونت دیگر که پزشک است سیاست های حرفه ای و شغلی پرستاران را تعیین و تامین می کند!
معاونت تشریفاتی چه دردی از پرستاران را دوا می کند؟ این شیر بی یال و دم و اشکم به چه کار ما می آید؟ سوال جامعه پرستاری این است که لزوم و وجوب معاونت پرستاری برای چه امری است؟

فقط خواسته اند دلخوش کنکی برای جامعه پرستاری درست کنند؟ یعنی کسی نیست این موازی کاری و عاطل و باطلی معاونت پرستاری وزیر بهداشت را اصلاح کند؟

مگر نه این است که می بایست به اعتبار معاونت پرستاری وزرارتخانه، در دانشگاه ها هم معاونت پرستاری تشکیل و مستقیما زیر نظر ریاست دانشگاه های علوم پزشکی باشد؟ پس کو؟ چرا معاونت پرستاری یک پروسه ابتر و بی ادامه است؟

جایگاه مدیران پرستاری دانشگاه ها کجاست؟ غیر از این است که در بهترین حالت مدیران پرستاری دانشگاه ها احدی از کارمندان مدیر درمان دانشگاه ها هستند! نه حتا کارمند معاون درمان!

مگر نه این است که در سایه همین انفعال معاونت مراقبت پرستاری وزارتخانه مدیران پرستاری دانشگاه ها مسلوب الاراده و منکوب الاختیار هستند. سری به دفاتر مدیران پرستاری دانشگاه ها زده اید؟

اتاق ها و مبلمان و تجهیزات اداری مدیر خدمات پرستاری دانشگاه ها را با مدیر خدمات عمومی همان دانشگاه مقایسه کنید تا تفاوت این معاونت با آن معاونت را متوجه شوید؟

با همین قیاس نگاه کنید به جایگاه مدیران پرستاری بیمارستان ها که در بیشتر موارد تا تا حد امربَرِ ریاست بیمارستان تنزل داده شده اند؟!

حرمت امام زاده با متولی است، وقتی که معاون پرستاری بی خیال اتفاقات حوزه پرستاری است و در قبال بی احترامی و دست اندازی دیگر معاونین به جایگاه معاون پرستاری واکنش درخور و مناسب نشان نمی دهد پر واضح است که وضعیت پرستاری همین است که شاهد آن هستیم.

وقتی که با وجود معاونت پرستاری ابلاغ شرح وظایف تحقیر کننده پرستاران توسط یک معاونت دیگر ابلاغ می شود، باید به پرستاران حق بدهیم که عصبانی و آشفته باشند.حتا اگر قرار است برنامه و مطلبی ولو اشتباه، ولو مضر و نامناسب در حوزه پرستاری تصمیم گیری شود عقل و علم و رویه سازمانی حکم می کند که این مورد از طریق معاونت پرستاری ایجاد و اعلام گردد، قطعا پذیرش آن بیشتر و حواشی آن کمتر خواهد بود.

شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از پایگاه خبری سلامت نیوز، تاریخ انتشار: 19 آذر1399، کد خبر: 304147،  www.salamatnews.com