شعار سال: AFC (فدراسیون فوتبال آسیا) میزبانی مسابقات فوتبالش را به ایران نداد. در داخل هم شروع کردند به داد و قال که ایهاالناس! چقدر دارند علیه ما توطئه می‌کنند! چقدر کشور‌های عربی در AFC نفوذ دارند! چقدر ما مظلومیم! چقدر مافیای فوتبال با ما دشمنی دارد! چقدر دنیا بی شعور است!

عده‌ای هم شروع کردند به تسویه حساب‌های سیاسی داخلی که اگر میزبانی را به ما نمی‌دهند تقصیر فلان مسوول است و گناه بی سوادی بهمان مقام در عرصه دیپلماسی ورزشی!

حالا نامه دبیرکل AFC به ایران رسیده که در آن خیلی شفاف و محترمانه - و البته تلخ برای ما - توضیح داده است که چرا میزبانی مسابقات فوتبال را به ایران نمی‌دهند.

متن کامل نامه را بخوانید:

آقای عزیز

با اشاره به موارد فوق، ما از ابراز علاقه فدراسیون شما برای میزبانی مسابقات متمرکز در مرحله گروهی لیگ قهرمانان آسیا ۲۰۲۱ و مسابقات مقدماتی جام جهانی قطر ۲۰۲۲ TM و جام ملت‌های آسیا چین ۲۰۲۳- مسابقات مقدماتی مشترک مرحله ۲، مسابقات مرحله انتخابی فوتسال آسیا ۲۰۲۲ و مسابقات جام ملت‌های آسیایی زیر ۲۳ سال در سال ۲۰۲۲ و ۲۰۲۴آگاهی یافتیم.

با این وجود، همانطور که مطلع هستید، مسابقات و رقابت‌های فوق الذکر دارای جایگاه جهانی است که ذینفعان مختلف از چندین کشور را شامل می‌شود و با تحریم‌های بین المللی فعلی که جمهوری اسلامی ایران (IR Iran) را تحت تاثیر قرار داده ما چالش‌ها و محدودیت‌های قابل توجهی را در برگزاری و انجام موفق مسابقات مربوطه در ایران برای AFC و ذینفعان مان پیش بینی می‌کنیم.

برای این منظور، ما می‌خواهیم با استفاده از این فرصت برخی از نگرانی‌های خود را در مورد هماهنگی‌های لجستیکی، تجاری و مالی به توجه شما برسانیم. لطفا توجه داشته باشید که موارد ذیل قفط نمونه‌هایی هستند و جامع و کامل نیستند.

 

* محدودیت در حمل و نقل کالا، از مقر AFC یا از طرف شرکت‌های بازرگانی همکار AFC، شرکت‌های وابسته بازرگانی، تیم‌های شرکت کننده و ارائه دهندگان خدمات تعیین شده به ایران یا از قلمرو ایران، به دلیل قوانین ملی قابل اجرا و تحریم‌های بین المللی که بر معاملات مربوط به ج. ا. ایران تأثیر می‌گذارند.

* محدودیت در نقل و انتقالات که هماهنگی‌های لجستیکی (به عنوان مثال اقامت و حمل و نقل داخلی) برای AFC شرکای دارای حقوق بازرگانی AFC شرکت‌های وابسته تجاری، تیم‌های شرکت کننده و ارائه دهندگان خدمات تعیین شده در قلمرو ج. ا. ایران، به دلیل عدم توانایی طرف‌های مربوطه در انجام هر گونه معاملات مالی با توجه به تحریم‌های بین المللی که بر معاملات مالی تاثیر گذار هستند.

چالش‌های بازرگانی

* محدودیت در توانایی AFC، شرکای دارای حقوق بازرگانی کنفدراسیون و شرکت‌های وابسته تجاری در استفاده کامل از حقوق تجاری برای هر مسابقه یا رقابت به دلیل قوانین ملی قابل اجرا و تحریم‌های بین المللی که بر معاملات یا نقل و انتقالاتی که ج. ا. ایران در آن دخیل است، تأثیر می‌گذارد.

* عدم توانایی AFC در تعیین (تلویزیون پخش کننده میزبان با اعطای حقوق رسانه به طور مستقیم به یک شریک بخش کننده در قلمرو ج. ا. ایران به دلیل عدم توانایی در اعطای حقوق و انجام تعهدات ناشی از هر گونه توافق نامه مربوطه با توجه به تحریم‌های بین المللی که معاملات یا نقل و انتقالات مربوط به ایران را تحت تاثیر قرار می‌دهند.

* محدودیت در نقل و انتقالات که هماهنگی‌های تحویل در محل را برای AFC شرکای دارای حقوق تجاری کنفدراسیون و شرکای تجاری وابسته به دلیل عدم توانایی طرف‌های مربوطه و با ارائه دهندگان خدمات تعیین شده برای انجام هر گونه خدمات و یا معاملات در رابطه با ایران از منظر تحریم‌های بین المللی که ایران را تحت تأثیر قرار می‌دهد را شامل می‌شود.

چالش‌های مالی

* عدم توانایی AFC، شرکای دارای حقوق بازرگانی AFC، وابسته تجاری، تیم‌های شرکت کننده و ارائه دهندگان خدمات تعیین شده برای انجام هرگونه نقل و انتقال مالی، مستقیم یا غیر مستقیم به نفع هر شخص با نهادی در ایران.

* محدودیت‌های فعالیت‌های درآمدزایی AFC، برای شرکای دارای حقوق تجاری AFC و شرکت‌های وابسته تجاری و سایر ارائه دهندگان خدمات.

سایر چالش‌ها

عدم توانایی AFC برای انعقاد هرگونه توافق نامه قراردادی با یا به نفع هر شخص یا نهادی در ایران یا از طریق ایران (شامل فدراسیون‌ها ج. ا. ا) برای میزبانی هر مسابقه یا رقابت به دلیل عدم توانایی اعطای حقوق و انجام تعهدات ناشی از چنین توافقاتی با توجه به تحریم‌های بین المللی که معاملات یا نقل و انتقالات مربوط به ایران را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

با توجه به مطالب فوق شما متوجه خواهید شد که درجه‌ای از خطر برای AFC وجود دارد و ما می‌خواهیم تاکید کنیم که حل این موارد از اهمیت فوق العاده‌ای برخوردار است تا AFC بتواند با موفقیت برگزاری و انجام مسابقات و رقابت‌های مربوطه را در قلمرو ایران را بررسی و در نظر بگیرد. در حالی که ما ابراز علاقه مندی فدراسیون فوتبال جمهوری اسلامی ایران را به خصوص در شرایط بی سابقه‌ای که با بیماری همه گیر کووید-۱۹ احاطه شده، تحسین می‌کنیم.

ما اطمینان داریم که شما موانع و چالش‌های پیش روی را، با توجه به شرایط موجود، درک خواهید کرد. در عین حال، لطفا هر راه حل یا پیشنهادی که امیدی به یافتن روشی برای برطرف کردن این مسائل وجود دارد را به ما ارائه دهید. با تشکر از فدراسیون شما، منتظر حمایت و مشارکت مداوم شما هستیم.

ارادتمند شما
داتو ویند سور جان
دبیر کل AFC

این نامه، هر چند درباره فوتبال و میزبانی مسابقات است، اما اگر نیک در آن بنگریم، درباره وضعیت کلی کشور و جایگاه آن در مناسبات جهانی است.

خلاصه نامه دبیر کل AFC این است: ایران کشوری متعارف نیست چرا که عملاً از جامعه جهانی منفک شده است؛ نه می‌توانیم تراکنش مالی متعارف داشته باشیم، نه تبادلات لجستیکی لازم را انجام دهیم، نه قرارداد‌های مورد نیاز را منعقد کنیم و ... پس چرا باید به سری که درد نمی‌کند دستمال ببندیم و از بین این همه کشور که همه شرایط و زیرساخت‌ها و بدیهیات را دارند، میزبانی را بدهیم به شما؟!

در نامه دبیر کل آمده است که کار کردن با چنین کشوری، با این حجم از محدودیت‌ها و چالش ها، برای AFC خطرناک است. حال به این اندیشه کنید که وقتی حضور چند روزه در ایران برای انجام چند مسابقه این قدر می‌تواند برای AFC چالش برانگیز و به قول دبیر کل خطرناک باشد، چنین وضعیت قفل شده‌ای چقدر برای ایران و مردم ایران مسموم و خطرناک است! آنقدر ناگوار که نه فقط ایرانی‌ها را از میزبانی مسابقات که از حقوق اولیه‌ای مانند تجارت، توسعه، همکاری‌های بین المللی، سفر و ... محروم می‌کند یا به شدت محدودشان می‌سازد. گو این که ایران کشوری است جدای از کل دنیا که روز به روز هم فاصله اش با سایر بخش‌های جهان بیشتر می‌شود!

در واقع درست به همین دلایلی که دبیر کل AFC نوشته است، بقیه جهان و از جمله شرکت‌های خارجی و بین المللی هم ترجیح می‌دهند عطای تعامل پردردسر با ایران را به لقایش ببخشند و ایران را از لیست همکاری‌ها و معاملات شان کاملاً کنار بگذارند.

مسابقات آسیایی فوتبال در ایران برگزار بشود یا نشود، تاثیری در معیشت ایرانیان نخواهد داشت، ولی علل عدم برگزاری این مسابقات، دقیقاً همان چیز‌هایی هستند که دمار از روزگار مردم ایران در آورده اند و یکی از ثروتمندترین ملت‌های جهان را به یکی از محروم‌ترین‌های دنیا تبدیل کرده اند.

تا زمانی که "توسعه" گفتمان غالب در ایران نشود و همه تصمیمات سیاسی و اقتصادی و ... در چارچوب گفتمان توسعه اتخاذ نشود و هر فعل و ترک فعلی، با این سوال همراه نشود که آیا به نفع توسعه هست یا خیر، اوضاع مان همین خواهد بود که هست و ایران مانند جزیره‌ای دور افتاده از سرزمین اصلی دنیا خواهد بود که روز به روز هم فاصله اش بیشتر می‌شود.

این حق مردم ایران نیست که بدیهی‌ترین مواهب دنیا برایشان به آرزو‌هایی محال تبدیل شود.
پایان دادن به "تحریم‌هایی که ایران را به طرز قابل توجهی دچار عقب ماندگی کرده است" وظیفه تاریخی مسوولان ایرانی است.

شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از عصر ایران، تاریخ انتشار ۲۶ اسفند ۱۳۹۹، کد خبر: ۷۷۵۵۸۹، www.asriran.com.