شعار سال: مصطفی بلورچی در یادداشتی نوشت:

داره بارون میباره و من مثل بچه گی هام پشت پنجره میخکوب قطرات رقصان بارونم که یکباره این افکار وارونه ذهنم رو سر و ته می‌کنه:
شاید اکثر ایرانیان با شنیدن نام رشت خاطراتی زیبا و فراموش نشدنی به ذهن آورند. شهری مهمان نواز با غذا‌های لذیذ و خوش مزه و البته شهری خوش منظره اگر که گردشگران خوش شانس باشند و رقص باران‌های نقره اش را هم دیده باشند و آنگاه لحظاتی به یادماندی‌تر از رشت سوغات برده اند.
رشتی که رشتوندانش نیز به آن تعصب خاصی دارند و در هر کوی و برزن از بافت‌های ریشه دار و اصیلش تا محلات نوسازتر به رشت عشق می‌ورزند و نام و اوازه رشت در ایران و جهان غرورشان را برمی انگیزد.
تا اینجا همه چیز خوب و گل وبلبل است. خاطره انگیز و رویایی. اما وارونه! چرا وارونه؟
به واقع رشت در کدام نقطه از گفته‌ها و شنیده‌ها قرار دارد؟ رشتی که از دور اینچنین زیباست پس چرا نتوانسته در خور شهروندانش شهری آراسته با خیابان‌ها و پیاده رو‌ها و اسفالت‌های استاندارد داشته باشد.
رشتی که شهروندانش از حداقل‌های یک سیستم حمل و نقل عمومی مناسب محرومند. از اتوبوس‌های کافی در مسیر‌های اصلی گرفته تا خطوط ایمن و استاندارد دوچرخه سواری. اما وارونگی حمل و نقل پاک نیز در این شهر قابل تامل است. شاید مثالی عینی منظورم را عیان‌تر کند. چندی پیش در یکی از میادین اصلی و پرتردد شهر دیدم که روی بیلبوردی حک شده بود: (رشت شهر دوچرخه)! یا چیزی شبیه به این! یا بدتر از این! از خودم پرسیدم این یک شوخی بود یا یک چشم انداز ۲۰ ساله! و جالب‌تر این که این جمله قصار را یکی از نهاد‌های متولی شهرداری نوشته بود!

وارونگی سرسبزی! رشتی که در مرکز بهشت سرسبز منطقه خاورمیانه جای گرفته، اما فارغ از طبیعت شهری اش، برهوتی از فضای سبز است.

وارونگی خلاقیت! رشتی که آوازه نخبگانش گوش جهان را پُر کرده، اما از ساده‌ترین و کاربردی‌ترین ایده‌ها برای رفع معضلاتش نتوانسته بهره ببرد و با این وجود رشت شهر خلاق یونسکوست. بی شک خلاقیت‌های شهروندی آن هم در این شهر نخبه پرور بسیار است، اما تدبیر و تلاش برای شناخت و پرورش آن‌ها بسیار اندک.

وارونگی زیست محیطی! رشت به شهری خوش آب و هوا برای ایرانیان و گردشگرانِ آخر هفته از شهر‌های دور و نزدیک شُهره است. اما حال و هوای زَرین‌ترین و گوهرترین رودخانه‌های چند دهه گذشته ایران در رشت چگونه است؟ رودخانه‌هایی که رکورد‌های آلودگی در جهان را جابجا کرده اند. معضل پسماند و زباله رشت و سراوان تا کی باید اسفناک‌تر از سال قبل باشد؟ این همان شهر خوش آب و هواست؟

شاید آن چه زخم‌های این وارونگی‌ها را عمیق‌تر می‌کند، حرف‌های وارونه‌تر است. مدیران شهری‌ای که یکی پس از دیگری از دستاورد‌ها و عملکرد‌های مثمرثمرشان سخن می‌گویند و این وارونگی‌ها را عادی جلوه می‌دهند.

برای توجیه این وارونگی‌ها نیاز به مثال‌های خارجی ای، چون وین و لندن و پاریس و نیویورک و دبی نیست. بسیاری از شهر‌ها و کلانشهر‌های ایران از بزرگشهر رشت پیش ترند. پس مشکل کجاست؟ یا بهتر است به مانند قبل دوباره بگویم: (از کی بپرسم)؟

رشت عزیزم… با همه این اوصاف هر بار که بارون میباره، من پشت پنجره میخکوب قطرات رقصان بارونم… ببار‌ای بارون. وارونه ببار!

شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا، تاریخ انتشار: ۱۶ خرداد ۱۴۰۰، کد خبر: ۶۲۵۴۲۸، www.diyarmirza.ir