محمد قوچانی روزنامه نگار پیشکسوت کشور، بعد از برقراری مراسم دیدار با رئیس جمهور از بعضی از حاشیههای ایجاد شده، ابراز گلایه نموده است. نکته جالب اینکه، دغدغه بخشی از جامعه خبری این آب و خاک، اصلا صحبتها و حاشیههای این مراسم نبوده و نیست، گلایه از شیوه و شاخصهای دعوت است. سوال این است که چرا اصلا محمد قوچانی دعوت شده است؟ اگر عدالت جناحی مطرح بوده، چرا از جنس محمدقوچانی به تعداد دعوت شده است؟ بخشی از اهالی رسانه این شیوه دعوت میلی و سلیقهای و دیدار گزینشی رئیس جمهور با اهالی رسانه را مصداق نوعی لکه در کارنامه نهاد ریاست جمهوری، خصوصا روابط عمومی نهاد میبینند.
شعار سال: مدیر مسئول «آگاهی نو» درباره حواشی مرتبط با سخنانش در دیدار اهالی رسانه با رئیسی نوشت: بی تردید تحریف کنندگان را نمیبخشم که عجولانه با یک برش فیلم بر کارنامه بیست و پنج ساله من رقم بطلان میکشند. وای اگر از پس امروز بود فردایی…
محمد قوچانی در صفحه اینستاگرام خود نوشت:
بی انصافی و بی نزاکتی سیاسی در فضای مجازی به حدی رسیده است که روز روشن جلسهای که بیش از پنجاه نفر در آن حاضر بودند را تحریف میکنند:
۱. من قبل از انتخابات در جلسه روزنامهنگاران با آقای رییسی شرکت نکردم، چون مخالف حمایت از نامزد اصولگرا بودم و تمام تلاشم را برای رقابت با ایشان بکار بردم در همین جلسه هم دوبار گفتم من به شما رای نداده ام. اما اکنون ایشان رئیس جمهورند و همان طور که احزاب اصلاح طلب نتیجه انتخابات را عملا به رسمیت شناختهاند به عنوان یک شهروند اصلاح طلب و منتقد به جلسهای که دعوت شدهام، رفتهام و حرفم را زدهام.
۲. من از سرمایه «سیاسی» آقای رییسی حرف زدم و نه سرمایه مردمی و در جلسه هم این مفهوم را دقیق توضیح دادم که هر رئیس جمهوری در انتخابات کم و بیش رای میآورد، اما سرمایه سیاسی یعنی حکومت از شما حمایت میکند و به شما اعتماد دارد و پشت شماست. به هماهنگی قوا و عدم تخریب صدا و سیما اشاره کردم و حتی اشاره ام به حضور مدیر کیهان در جلسه از همین رو بود که قبلا در این جلسات نمیآمد. این چه ربطی به سرمایه اجتماعی دارد؟ گفتم انتخابات گذشته رقابتی نبود و شما که خود گفتید از رد صلاحیتها متاسفید باید این را پیگیری کنید.
۳. همه محورهای من انتقادی بود: مشکل معیشتی مردم، بحران نظام انتخاباتی از سال هشتاد و هشت، حمایت از تجاوز روسیه به اوکراین، مساله ورزشگاه مشهد، شکافهای اجتماعی، حتی به رفتارهای آقای علمالهدی اشاره کردم.
۴. دادن کتاب و مجله به آقای رییسی هم بعید میدانم کار بدی باشد
۵. عکس گرفتن با آقای شریعتمداری هم به پیشنهاد دو میهمان دیگر بود که نمیشناختم و عیبی هم نمیدیدم، چون عکس گرفتن با هیچ کس به معنای تایید او نیست؛ و پس از بیست و پنج سال سردبیری فکر میکردم تمایز میان ما دو نفر روشن است و یک عکس باعث همفکری نمیشود. فیلم کامل و متن کامل و دهها شاهد وجود دارد.
اما من بی تردید تحریف کنندگان را نمیبخشم که عجولانه با یک برش فیلم بر کارنامه بیست و پنج ساله من رقم بطلان میکشند. وای اگر از پس امروز بود فردایی…
شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از خبرگزاری خبرآنلاین، تاریخ انتشار:۲۵ فروردین ۱۴۰۱، کدخبر:۱۶۲۱۸۱۳، www.khabaronline.ir