شعار سال: سرهنگ محمود بیاتی، بازیکن، کاپیتان و مربی سابق استقلال و سرمربی سابق تیم ملی در سن 94 سالگی ( روز جمعه 11 آذرماه 1401) در آمریکا درگذشت. بیاتی متولد 1307 (دوم فروردین) خیابان بهار در حوالی ورزشگاه امجدیه تهران بود . محمود بیاتی در کسوت مربی گری، دو دوره هدایت تیم ملی را برعهده داشت. بزرگترین افتخار بیاتی همراهی و قهرمانی با تیم فوتبال ایران در جام ملت های آسیا در سال 1968 در تهران بود. همچنین حضور تیم ملی به المپیک مونیخ 1972 با هدایت وی حاصل گردیده بود.
آشنایی بیشتر با مرحوم محمود بیاتی :
زندگی حرفهای محمود بیاتی (متولد سال ۱۳۰۷- درگذشته 1401) را میتوان در سه دوره بازیکن بودن، مربی باشگاهی و سرمربی تیم ملی دنباله گیری نمود.
وی در دوران تحصیل در دبیرستان، کاپیتان تیم آموزشگاههای تهران بود و از همانجا به عضویت تیم جوانان تهران درآمد. در سال ۱۳۲۹ در جریان سفر تیم ملی ترکیه به ایران با ترکیب تیم ملی بزرگسالان برای اولین بار بازی ملی انجام داد. محمود بیاتی یک هافبک میانی در ترکیب آبیپوشان پایتخت بود. بیاتی پیراهن تیم ملی را تا سال ۱۳۳۷ به مدت هشت سال بهطور مستمر بر تن داشت.
بیاتی، بواسطه حضور در تیم پاس وارد حوزه نظامی شد و تحصیلات دانشکده افسری را طی نمود. مربیانی، چون حشمت مهاجرانی و حسن حبیبی که در دهههای ۱۳۵۰ و ۱۳۶۰ روی نیمکت ملی نشستند از این امتیاز بهرهمند بودند. بعد خداحافظی از فوتبال در نقش بازیکن، محمود بیاتی مربیگری را آغاز کرد و بدلیل داشتن بیان بسیار قوی ، بازیکنان را اداره میکرد و در تیم باشگاهش به کار پرداخت. سه سال تاج سابق را هدایت کرد و سپس در فروردین سال ۱۳۴۷ سرمربی تیم ملی شد.
محمود بیاتی یکی از مربیان تاریخ تیم ملی فوتبال ایران است که رهبری این تیم را در دو دوره برعهده داشت و هر بار دستیار اول او در راه اداره تیم ملی فوتبال، محمد بیاتی برادرش بود. محمود بیاتی، احمد بیاتی و محمد بیاتی یکی از چند برادر معروف در تاریخ فوتبال ایران هستند و تنها برادرانی که در تاریخ فوتبال ایران همزمان با هم اداره تیم ملی فوتبال را برعهده گرفتند برادران معروف بیاتی بودند.
*** دور اول موفقیت محمود بیاتی: در اردیبهشت سال ۱۳۴۷، مسابقات چهارمین دوره جام ملتهای آسیا به میزبانی ایران برگزار شد. در این دوره از رقابتها تیم ملی فوتبال ایران در بین پنج تیم شرکت کننده (ایران، برمه، اسرائیل، تایوان و هنگ کنگ) به عنوان قهرمانی رسید. در دیدار پایانی آن مسابقات در ورزشگاه امجدیه ایران در یک بازی تاریخی اسرائیل را دو بر یک شکست داد تا روزنامهها تیتر بزنند: شبی که تهران نخوابید.از ستارههای تیم ملی ایران در جام ملتهای 1968 که نخستین قهرمانی ایران رقم خورد میتوان به پرویز قلیچخانی، همایون بهزادی، علی جباری، حسین کلانی، غلامحسین فرزامی و اصغر شرفی اشاره کرد.
تیمی که جام را با دودستگی ناشی از مشکلات سرمربی قبلی تیم ملی یعنی حسین فکری با فدراسیون و چنددستگی در رختکن آغاز کرد اما با مدیریت محمود بیاتی در نهایت اسرائیل را برد و برای اولین بار بر بام آسیا ایستاد.بیاتی در مصاحبه با کیهان ورزشی کرد، حسین فکری هم در قهرمانی ما نقش داشته. آن موقع سازمان تربیت بدنی با محمود فکری اختلاف شدید داشتند؛ لذا به محمود بیاتی گفتند این مصاحبه را تکذیب کن. محمود بیاتی گفت، چرا تکذیب کنم؟ من تازه آمدهام سرمربی تیم شدهام و قهرمان شدیم پس مربی قبلی هم در این موفقیت نقش داشت.» بعد از این رقابتها ، محمود بیاتی به خاطر درگیری با مشکلات کاری( برخی معتقدند ، اختلاف با سازمان تربیت بدنی) از مسوولیت خود استعفا داد و جای خود را به رایکوف سپرد.
اصغر شرفی بازیکن تیم ملی در این باره می گوید که،«محمود بیاتی قهرمان شد و از سرمربیگری تیم بَرَش داشتند. هیچ جای دنیا چنین اتفاقی نیفتاده بود. در هیچ جای دنیا مربی تیم ملیای را که قهرمان شده عوض نمیکنند. آن موقع به جای اینکه به محمود بیاتی پاداش بدهند ولش کردند. ما رفتیم پشت ایشان ایستادیم ولی خودش قبول نکرد. ایشان به خاطر رفاقت و مرام اصلاً ول کرد و رفت. این شکلی بود رفتار و کردار و اعتقاداتش.»
*** دور دوم مربیگری بیاتی: بعد از قهرمانی تیم ملی در جام ملتهای ۱۹۷۲ و صعود به المپیک ۱۹۷۲، مسوولان وقت فدراسیون مرتکب اشتباهی بزرگ شدند و بی اعتنا به عوامل دخیل در صعود و قهرمانی از وجود محمود بیاتی به جای پرویز دهداری و محمد رنجبر در تیم ملی بهره بردند. استفاده از بیاتی در دور دوم منطقی نبود. تیم ملی در دوران دوم مربیگری بیاتی نتایج خوبی به دست نیاورد و در مسابقات مقدماتی جام جهانی ۱۹۷۴ آلمان هم حذف شد و موفق نشد حضور در جام جهانی را تجربه کند. چهار سال بعد حشمت مهاجرانی ماموریت نیمهتمام او را کامل کرد و نخستین حضور ایران در جام جهانی رقم خورد.
اصغر شرفی در پاسخ به این سوال که چرا مرحوم بیاتی در این سالها کمرنگ شده بود و در مورد فوتبال اظهارنظری نمیکرد توضیح داد: «مریض بود. بیاتی همسن و سال دهداری و اینها بود. شما ببینید دهداری چند سال است فوت شده؟ خیلی وقت است. منتها توی آمریکا مراقبت خوبی از ایشان میشد. یک بار در سیزدهبهدر نمیدانم چه سالی محمود بیاتی افتاد روی زمین. همان موقع با هلیکوپتر منتقل شد بیمارستان.
چه کسی ایشان را نجات داد؟ دکتر رهنوردی. این دو نفر اصلاً با هم دشمن بودند ولی دکتر رهنوردی ایشان را به زندگی برگرداند. اگر ایشان در آمریکا نبود همان موقع به رحمت خدا میرفت. منتها آنجا فوری سوار هلیکوپتر کردند و نجات پیدا کرد. ایشان خیلی سالم نبود و در همان موقع برادرش برای او سنگ تمام گذاشت».
اختصاصی پایگاه تحلیلی خبری شعار سال،برگرفته از منابع گوناگون