در ابتدای این مراسم، ناصر نادری از داوران این جشنواره که اجرای مراسم را نیز برعهده داشت در سخنانی با بیان اینکه این جایزه را می‌توان نماد یک حرکت متعهدانه مردمی به شمار آورد گفت: خوشحالیم نام شهید غنی‌پور در جریان فرهنگی کشور ما جاری است و ادبیات داستانی ما نمادی چون او را به دست آورده که می‌تواند مظهر ادبیات اخلاقی و انسانی باشد والبته امیدواریم که نویسندگان بیدار ما پرچمدار آن باقی بمانند.

در ادامه و به منظور تجلیل از هادی علی اکبری، بنیانگذار کتابخانه مسجد جواد الائمه(ع)، فیلمی کوتاه از خاطرات او در شکل‌دادن به این کتابخانه پخش شد و پس از آن محمد تخت‌کیشیان به منظور تجلیل از علی‌اکبری به سخنرانی پرداخت.

وی با اشاره به خاطره آشنایی خود با هادی علی‌اکبری در سال ۵۲ گفت: اولین کتابی که هادی به من برای مطالعه داد کتابی از صمد بهرنگی بود. آن را در زیر پیراهنش مخفی کرده بود و در جریان ملاقاتی که با سعید فلاح‌پور داشتیم آن را مخفیانه برای مطالعه به من داد.

وی ادامه داد: من هادی را معجره دوران جوانی‌ام می‌دانم چون نگرش و باورها و افکارم را تغییر داد و متحولم کرد. کتابخانه‌ای که او در مسجد تاسیس کرد ابتدا یک قفسه کوچک دو سه متری بود تا اینکه یک سال بعد به طبقه دوم مسجد رفت و مستقل شد.

تخت‌کشیان افزود: هادی همه ما را به خدا دعوت می‌کرد نه به خودش. مردم‌دار بود و با کسی سر جنگ نداشت الا با نفسش. ما از بودن در کنارش یاد گرفتیم که هم شاگردی کنیم و هم معلمی. یاد گرفتیم که هر کسی در هر سنی می‌تواند معلم ما باشد.

در ادامه و برای تجلیل از حاج حسین معینی از بنیانگذاران و خادمان مسجد نیز از علی سلطان محمدی از عکاسان خبری پیسکسوت حاضر در مجلس برای دقایقی به صحبت پرداخت.

وی در ادامه به ذکر خاطره‌ای از فرزند شهید حسین معینی پرداخت و گفت: شهید عباس معینی ظهر عاشورای سال ۵۹ به شهادت رسید و قرار بود برای نخستین‌بار مسجد ما میزبان تشییع پیکر شهیدی شود. پدر او هم در مراسم بود و بی‌قراری خاصی در فضا موج می‌زد. نمی‌دانم چرا حضور پیکر به تاخیر افتاد اما وقت اذان شد و مرحوم حاج‌آقای مطلبی نماز را برپا کرد. در میانه نماز بود که پیکر هم رسید. غوغایی شد و شوری به پا شد. حاج حسین اما آرام مردم را به آرامش دعوت کرد و گفت اینها امانت‌های خداوند هستند و به نزدش باز می‌گردند.

سخنرانی دیگر این مراسم مصطفی خرامان از نویسندگان کشور بود که به موضوع تالیف و ترجمه اشاره کرد و گفت: اگر جشنواره شهید غنی‌پور به مساله ترجمه توجهی ندارد به خاطر بی‌اهمیت بودن کار ترجمه نیست اما ما به عنوان یک ان‌جی اوی مسجدی، معتقدیم که حرکتمان باید بر این مسیر باشد که به سراغ ترجمه نرویم.

وی افزود: همه می‌دانند اهمیت ادبیات در چیست. ادبیات ابزار گفتن حقیقت است از راه بازی با زبان. ادبیات به ما امکان می‌دهد با آدم‌هایی ارتباط برقرار کنیم که نمی‌بینیمشان. لذا تالیف است که حقیقت جامعه ما را بازگو می‌کند و اگر به آن اهمیت ندهیم مشخص نیست که وضعیت ما به کدام سو می‌رود.

خرامان افزود: قبول دارم که وضعیت تالیف با ترجمه قابل مقایسه نیست به ویژه اینکه ترجمه‌ها از میان برترین آثار تالیفی غرب انتخاب می‌شود و برخی می‌خواهند آن را با همه تالیفات داخلی مقایسه کنند. از سوی دیگر موجب تاسف ما نیز هست که ناشران ما برای ترجمه با همدیگر وارد مسابقه شده‌اند و به تالیف اهمیت زیادی نمی‌دهند. به همین خاطر بر این باوریم که باید برای حمایت از تالیف یک متولی در کشور تعریف کرد که امیدوارم این جشنواره این نقش را ایفا کند.

در پایان این مراسم محمد ناصری دبیر این جایزه نیز دقایقی کوتاه برای تشکر از حاضران به پشت تریبون آمد و در نهایت نیز جوایز آثار برگزیده در اختیار صاحبان آن قرار گرفت.