به باور نگارنده آزمون های استخدامی در این چند سال(منظور تنها دولت کنونی نیست) تنها و تنها با هدف پر کردن منحنی های آمارِ اشتغال زایی صورت می گیرد.هرچند با زایشِ این نوع اشتغال تأثیر چندانی در تغییر این منحنی دیده نمی شود اما به هر حال،امثال این آزمون ها برای سرگرمی عده ای با رقم 387هزار نفر ترفند بدی نیست.چه اینکه با احتساب والدین و اقوام و آشنایان این 387هزار نفر حدود چند ملیون نفر بطور مستقیم و غیرمستقیم ،خواسته یا ناخواسته درگیر آزمون فوق می باشند.این هم نوعی علاج موقتی و به قولی وصله پینه ای است که در بحران های اشتغال زایی برای کم کردن هجمه اعتراضاتِ جویندگان کار،از آن بهره گرفته می شود.
امرور اجمالی در دفترچه ی آزمون استخدامی ما را به این باور می رساند که از همین تعداد افراد منتخب در این آزمون ،تعدا قابل توجهی دارای سهمیه های گوناگون و امتیازات خاص می باشند که شانس این افراد در موفقیت در این آزمون چه بسا بیش تر از افراد عادی و بدون سهمیه است.
بماند که ارگان های مربوطه در برگزاری این آزمون مبلغ هنگفتی از برگزاری این آزمون دریافت خواهند کرد که با حسابی سرانگشتی می توان نتیجه گرفت که درآمد حاصل از این استخدام حدود یک سوم بودجه آموزش و پرورش در سال 96 می باشد.البته قصد ما در این نوشتار پرداختن به این موضوع نیست.
الغرض اینکه سعدی عزیز فرموده است :
به راه بادیه رفتن به از نشستن باطل وگر مراد نیابم به قدر وسع بکوشم
در اینجا ضمن تأیید کلام زیبای جناب سعدی و آرزوی موفقیت و پیروزی برای عزیزانی که قصد شرکت در این آزمون را دارند؛متذکر می شویم که به راه بادیه رفتن بِه ازشرکت در آزمونهای استخدامیِ اینچنینی می باشد.از طرفی همانطور که متذکر شدیم در حالت خوش بینانه حدود 5درصدِ افراد شرکت کننده شانس موفق شدن در این آزمون را دارا می باشند و 95دصد باقی مانده،تنها دستاوردشان از این آزمون،آشنایی با سوالات آزمون و محک زدن اطلاعات عمومی خود می باشد.
شعارسال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از کانال خبری جامعه شناسی، تاریخ انتشار: 1396، کدخبر: - ، @IranSociology