شعارسال: علی اسفندیاری متخلص به نیما یوشیج در دهکده یوش در مازندران به دنیا آمد. در ۱۲ سالگی به همراه خانواده به تهران رفت و پس از مدتی زبان فرانسه و عربی را فرا گرفت. او به تشویق استادش نظام وفا سرودن شعر را آغاز کرد و بر اثر آشنایی با زبان و ادبیات فرانسه، راهی تازه در برابرش آشکار شد.

مطالعات و تحقیقات او در این زمینه به ثمر نشست و او سبکی تازه را در شعر در پیش گرفت. رویدادهای اجتماعی سال‏های ۱۳۰۰ و ۱۳۰۱ش، نیما را به کناره‏گیری از مردم و زندگی در میان جنگل‏ها دامان طبیعت و هوای آزاد کشاند و آنجا بود که منظومه افسانه را سرود. این منظومه، به عنوان مهم‏ترین اثر نیما، حد فاصلی است بین دنیای شعر قدیم و دنیایی که نیما بعدها در شعر به وجود آورد؛ و می‏توان آن را نقطه عطف و مقدمه و آغازی برای شعر فارسی معاصر دانست.

در شعر نیما وزن و قافیه در همه جا به تناسب به کار گرفته شده است. شعر آزاد نیمایی، تفاوت‏های آشکاری با شعر سنّتی داشته، از لحاظ عاطفی، بیشتر جنبه اجتماعی و انسانی دارد. او از لحاظ زبان، هر کلمه‏ای را در شعر نو به کار می‏بُرد با این شرط که با کلمات مجاور، مهجور، بیگانه و ناسازگار نباشد. از نیما یوشیج به غیر از مجموعه اشعار، آثار دیگری نیز به چاپ رسیده که داستان‏ها، اشعار و قصه برای کودکان، یادداشت‏ها و نامه‏ها و آثار تحقیقی از آن جمله‏اند. اما مهم‏ترین اثر این شاعر نوپرداز ایرانی، افسانه نام دارد. نیما سرانجام در سال ۱۳۳۸ ش در ۶۴ سالگی در تهران درگذشت و در امامزاده عبداللَّه تهران دفن شد. سی‏ وچهار سال بعد در دی ماه ۱۳۷۲، با تلاش مردم نور و یوش، پیکر نیما از محل دفن به زادگاهش در یوش منتقل گردید.

سایت شعارسال، با اندکی اضافات و تلخیص برگرفته از سایت مفدا، تاریخ انتشار: 21آبان1396 ، کدخبر: 36525 : www.mefda.ir