همه ایرانیانی که دل درگرو آبادانی و پیشرفت این سرزمین کهنسال و شهروندان آن دارند نیک میدانند نباید در باد روزگاران سپریشده خوابید و پیدرپی بر خود بالید که ما چنین بودیم و چنان. ایران همانند همه سرزمینها و ایرانیان همانند همه شهروندان سرزمینهای دیگر اگر دیر بجنبد در دنیای پر از دگرگونیهای پرشتاب و ناشناس و شگفتانگیز جای خود را به سرزمینهای نیرومند برخاسته از خاکستر پسماندگی پیشین خواهند داد و نام و یادشان تنها با شاید اندکی اندوه برده شود.

شعار سال: در این دنیای لبریز از هماورد جویی در زمین کار و برنامهریزی و پیشرفت، شوربختانه ایران گامهای آهسته برمیدارد، درجا میزند و برتریهایش را نیز از دست میدهد و این را باید با چشمهای بازدید و کاری کرد. ایران روزگاری با گامهایی بلند در برداشت نفت از بیابانها و دشتها و دریاهای خود در خاورمیانه و در دنیا پیش تاز بود و اندازه بزرگی در کیک تولید و صادرات نفت در اوپک و در دنیا داشت. این اندازه اما این روزها آبرفته است و نبود نفت ایران در بازارهای جهانی دیگر دنیا را تکان نمیدهد بلکه یک تلنگر کوچک به بازار نفت میآید. روزگاری ایران در دهه 1340 راه را برای پتروشیمی و فرآوردههای آن باز کرد که کشوری مثل کره جنوبی در خواب همچنین چیزی را نمیدید. این روزها ناباورانه اما میبینیم ارزش صادرات فرآوردههای پتروشیمی کره جنوبی که از ایران نفت وارد میکند از ایران فراتر رفته و در برابر صادرات 12میلیارد دلاری ایران 40 میلیارد دلار صادرات دارد. روزگاری میاندیشیدیم ایران یکهتاز تولید و صادرات آلومینیوم میشود اما باور نکردیم بحرین این مقام را از ایران میگیرد. ایرانیان هماره در باد روزگار سپریشده خوابیده بوده و هستند که ایران چهارراه آمدوشد نفت و گاز و کالا از خاور دنیا به باختر گیتی است اما اکنون با چشمهای خیره به ترکیه میبینیم که این کشور به دروازه دادوستد نفت و گاز آسیای میانه و اروپا شده است.
مدیران دولتهای ایران در همه نیم سده سپریشده به بندر راهبردی چابهار ا چون فرزندی ناتنی نگاه کرده و چشمهایشان را برتریهای این بندر بستند و به این آرزو دلخوش کردندکه هرگاه روزش رسید این جواهر کمیاب را بر انگشت خواهند کرد اما شوربختانه ندیدند که بندرگوادر در همسایگی ایران با آزمندی و دوراندیشی چینیها همچون باد و برق از گلولای بیرون کشیده شد و به بالاآمده است و میرود که چابهار را در دور بیهوده بیندازد و بیبار برگرداند. ازایندست برتریهای بربادرفته ایران میتوان بازهم فهرست کرد و نوشت اما مراد از این نوشته یادآوری کوتاه دراینباره و نوشتن درباره آینده است. بهانه نوشتن نیز گلایه و ابراز نگرانی یکی از صادرکنندگان فرش دستباف ایران و یادآوری اندوهگینانه این بازرگان درباره نابود شدن صادرات فرش دستباف ایران است.
سید رضی حاجآقا میری، رئیس کمیسیون صادرات اتاق بازرگانی تهران در گفتوگو باایلنا گفته است : "همواره مهمترین بازار صادراتی فرش ایرانی ایالاتمتحده بوده است. در سالهای بعد از انقلاب به سبب اعمال تحریمها در سالهای مختلف این بازار دیگر وابستگی خود را بهطور کامل به ایران ازدستداده و رقبای دیگری جای ما را پرکردهاند. جمهوری اسلامی "فرصتها" را ازدستداده و دیگر قادر نخواهد بود در بازارهای جهانی فرش موقعیت چشمگیر پیش از انقلاب و دهههای ۶۰ و ۷۰ شمسی را کسب کند.غیبت ایران در بازار فرش آمریکا باعث شده که هندیها و پاکستانیها با کپیبرداری از نقشهای ایرانی "جای ایران را پر کنند .سهم آمریکا از ۴۰۰ میلیون دلار صادرات فرش ایران در سال گذشته ۱۳۰ میلیون دلار بوده، که دیگر عملاً امسال ما آن را نداریم. صادرات فرش ایرانی به آلمان که قطب صادرات فرش ما حساب میشود نیز امروز مرده است" .این داستان غمانگیز پیشازاین برای خاویار ، پسته و کشمش نیز رخداده بود و به نظر میرسد اگر نجنبیم همه برتریهای ایران حتی نیروی انسانی بالنده خواه و پیشرفت جوی این سرزمین از یاد و نام گیتی پاک خواهد شد.
شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از سایت خبری ساعت 24،تاریخ انتشار 26 آبان 97، کدخبر: 403034، www.saat24.news