شعار سال: هنگام طلوع خورشید، زمین‌های مه آلود اطراف روستای گویر پر از مردان و زنانی شده است که بعد از باران‌های شب گذشته در حال کاشت ذرت هستند.

بعد از چندین سال خشکسالی این باران امیدها را برای کشاورزان شرق گوآتمالا برگردانده است که بتوانند به امرار و معاش بپردازند.

اما استبان گوتیرز کشاورز ۳۰ ساله نظر دیگری دارد، او با بدهی‌های فلج‌کننده‌ای روبرو شده و حاضر است برای مهاجرت به ایالات متحده آمریکا جانش را به خطر بیاندازد. او در این رابطه گفت: «سه سال است که کودکان من گرسنه به تخت خواب می‌روند، دیگر تولیداتمانبه مشکل برخورده و مزارع قهوه هم درآمدشان را به روزی چهار دلال کاهش داده است.»

در حالی که با اضطراب با بسته ذرت‌هایش بازی می‌کرد، ادامه داد: «امیدواریم فصل برداشت خوب باشد اما تا آن زمان فقط ۴۶ کیلوگرم ذرت داریم که فقط برای یک نفر کافی است. باید یک راه به شمال پیدا کنم وگرنه فرزندانم با درد بیشتری روبرو می‌شوند.»

روایت فرار از خشکسالی
آمریکای مرکزی یکی از خطرناک‌ترین مناطق جهان حساب می‌شود، جایی که خشونت، فقر و فساد میلیون‌ها نفر را مجبور کرده است تا خانه‌هایشان ترک کنند و به دنبال امنیت باشند. اما حالا وضعیت خطرناک‌تر هم شده است، دیگر بحران جهانی اقلیم (تغییراقلیم)، خشکسالی، قحطی و جنگ برای به دست آوردن منابع طبیعی به عنوان عوامل اصلی مهاجرت شناخته می‌شود.

کاموتام یک مجموعه از جوامع روستایی است که در بخش شرقی شهر چیکویمولا در گوآتمالا قرار دارد. این منطقه به عنوان قسمت خشک آمریکای مرکزی شناخته می‌شود.

براساس تئوری‌ها از اواخر آوریل تا اکتبر در این منطقه باران می‌بارد و در دو دوره زمانی کوتاه بین جولای و اوت هوا خشک‌تر است. اما در یک دهه‌ اخیر این منطقه با خشکسالی‌های شدیدی روبرو شده و باران‌ها به دلیل اقلیم گرم و خشک به عقب افتاده‌اند.

ادوین کاستلانوس، استاد اقلیم شناسی دانشگاه گوآتمالا در این رابطه توضیح داد: «در شش سال اخیر، کمبود باران بزرگترین مشکل ما بوده است، باعث می‌شود محصولات تولید نشوند و قحطی گسترش پیدا کند.»

اابته آنها بعد از یک دهه بارندگی‌های غیرمعمول و طولانی و سیلاب‌های خطرناک با این شرایط روبرو شده‌اند.

کاستلانوس در این رابطه توضیح داد: «سال‌های معمولی قابل پیشبینی به اتفاقی نادر تبدیل شده‌اند.»

اما پیامد این خشکسالی هم مرگبار بوده است، آمار موسسه غذا و کشاورزی سازمان ملل یا فائو نشان می‌دهد که در خشکسالی ۲۰۱۸، از هر ۱۰ نفر ۱ نفر به شکل مستقیم آسیب دیدند و ۸۴۰هزار گوآتمالایی با کمبود غذا مواجه شدند. در نتیجه، این کشور با آمار رکوردشکنانه‌ای مهاجرت روبرو شده است؛ از اکتبر سال ۲۰۱۸ بیش از ۱۶۷ هزار گوآتمالایی در مرز آمریکا بازداشت شدند، در سال ۲۰۱۶ این آمار ۲۶هزار نفر بود.

درآمد بخشی از کسانی که مهاجرت نکرده‌اند هم از مهاجران خارج از کشور تامین می‌شود، مخصوصا در بخش روستایی.

دومیلیون نفر غذا می‌خواهند!
با وحود باران‌هایی که مدت اخیر بازگشتند، پدیده ال‌نینو بازگشته و تصویر سال ۲۰۱۹ وحشتناک است؛ به گفته ریکاردو راپالو رییس بخش امنیت غذایی فائو نزدیک به دو میلیون نفر در این بخش از گوآتمالا به کمک اضطراری غذا نیاز دارند.

او در این باره گفت: « بدون شک تغییرات اقلیمی و زیست‌محیطی روی امنیت غذایی تاثیر می‌گذارد. شرایط برای کسانی که به کشاورزی وابستگی مالی دارند سخت‎‌تر هم هست، آنها بسیار آسیب‌پذیر هستند.»

البته تصمیمات سیاسی هم در به وجود آمدن این اوضاع پراهمیت هستند، جنگل‌ها خود را با تغییراقلیم وفق می‌دهند اما در ۴۰ سال گذشته گوآتمالا ۴۰درصد جنگل‌های خود را از دست داده است.

کاستلانوس در این باره توضیح داد: «ما بخش زیادی از آب‌هایمان را به خاطر سوءمدیریت از دست می‌دهیم، ما برای تغییراقلیم آماده نیستیم.»

ماجرای زندگی یک کشاورز؛ بدون آب
گوتیرز در یک خانه نیمه‌خالی به همراه همسرش آواروس و پنج کودکش زندگی می‌کند.

سن همه فرزندان آنها کم است، برای صبحانه هر روز هرکدامشان یک نصف قارچ می‌خورند. در مدرسه آنها گاهی نودل می‌خورند و در شام هم آنها نان ذرت می‌خورند، اما هیچ دانه ذرتی در این نان‌ها وجود ندارد چونکه خشکسالی تمام محصولات پارسال را نابود کرده است.

چند ماه پیش مرغ‌های خانواده به دلیل یک بیماری عجیب مردند، پس دیگر هیچ تخم مرغ، گوشت و لبنیاتی هم در سفره این خانواده وجود ندارد. افراد بزرگسال این خانواده هم روزانه یک یا دو بار غذا می‌خورند.

گوآتمالا از لحاظ میزان سوء تغذیه رتبه شش را در جهان دارد، ۴۷ درصد کودکان این شهر از نبود غذا رنج می‌برند و در جوامع بومی این کشور این میزان به بالای ۶۰درصد هم می‌رسد.

مهاجرت با طعم مرگ یا گرسنگی؟ انتخاب کنید
آواروس وقتی ۱۳ ساله بود بچه‌دار شد و همه فرزندانش اکنون با سوءتغذیه روبرو شده‌اند. او گفت:‌ «ما ناامیدیم، نه پول و نه غذایی وجود دارد.»

خواهرزاده او وقتی فقط سه ماه داشت جان خود را از دست داد چراکه مادرش قادر نبود شیرش را تامین کند و خانواده هم راه حلی برای آن پیدا کرد. رودیمیرو لنتن از یک سازمان خیریه محلی در این باره گفت: «این فقر یا فقر شدید نیست، این قحطی است و مردم دارند می‌میرند.»

در واقع خانواده‌ها با یک انتخاب روبرو شدند: در خطر گرسنگی بمانند یا قمار مهاجرت کنند. لنتن توضیح داد: «آنها زندگیشان را با ماندن یا نماندن به خطر می‌اندازند.»

یکی از کسانی که این تصمیم را گرفت خوان لیون گوتیز ۱۶ ساله بود، او در ماه آوریل در تگزاس جان خود را از دست داد. از هر هشت کودک گوآتمالیی که وارد مرز آمریکا شده‌اند تاکنون ۱ نفر جان خود را از دست داده است.

حالا استبان گوتیرز هم می‌خواهد چنین تصمیمی بگیرد، او یک قاچاقچی پیدا کرده است که اگر او را به آمریکا برساند ۵ هزار دلار به او می‌پردازد، گوتیرز گفت: «بانک‌ها به مردمی مثل ما کمک نمی‌کنند.»

به او گفته‌اند که خانواده‌ها شانس بیشتری برای مهاجرت دارند به همین دلیل قصد دارد پسر نه ساله‌اش هم با خود ببرد، اما وقتی هم برایش باقی نمانده است؛ غذا در حال تمام شدن است.

همسرش هم نگران است: «نمی‌خواهم فرزندم به آمریکا برود، شنیدم مردم در این راه می‌میرند، اما شاید هیچ راه دیگری وجود نداشته باشد.»

شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از خبرگزاری تحلیلی خبرآنلاین، تاریخ 7 مرداد 98، کد مطلب: 1284692: www.khabaronline.ir