۱۰. در دنیای مدرن، زنان دیگر خشونت نمی‌بینند؛

 هرچند خشونت علیه زنان از موارد فجیع و علنی، چون زنده به گور کردن دختران گذر کرده، اما در همین دنیای مدرن امروزی هم زن کشی به شکل سیستماتیک در جریان است و خشونت علیه زنان به هیچ وجه از میان نرفته بلکه با تغییر وضعیت اجتماعی از شکلی به شکل دیگر تبدیل می‌شود نظیر اسیدپاشی، دستمزد نابرابر، متلک و آزار خیابانی، بعبارتی خشونت مردان علیه زنان هنوز رسم زندگی ست و تا زمانیکه سلسله مراتب قدرت و تبعیض جنسیتی در نهاد‌های اجتماعی حاکم است، خشونت علیه زنان حذف نخواهد شد.

۱۱. خشونت مردان علیه زنان و یا همسرآزاری مسئله و مشکلی فردی ست؛

 در حالیکه به ظاهر مردان به علت مسائل شخصی و دلایل متفاوت و غیر یکسان به زنان خشونت می‌ورزند، اما همین مشکلات به ظاهر فردی، خود متاثر از متغیر‌های فراتر سیاسی و اقتصادی و قانون گذاری و نظارتی و جامعه پذیری مردان است که امکان اعمال قدرت مردان بر زنان و موقعیت فرادستی مردانه و بی قدرتی زنانه را فراهم آورده است بنابراین «شخصی کاملا سیاسی» ست.

۱۲. امروزه خشونت علیه زنان جرم است و با مجازات متناسب با عمل همراه است؛

 درحالیکه نظام مجازات و کیفردهی روزبروز بر تناسب جرم و کیفر پافشاری می‌کند، اما همین نظام مجازات با مردمحوری خود، یا خشونت مردان علیه زنان را به بهانه مشروعیت اقتدار مردانه نادیده می‌گیرد و یا مجازات ناچیزی برای مردان خشونتگر با انواع تخفیفات قانونی در نظر می‌گیرد که خود به خشونت علیه زنان دامن می‌زند این درحالیست که مشابه همین خشونت‌ها علیه مردان با اشد مجازات همراه است نظیر مجازات عدم پرداخت مهریه و یا مجازات اسیدپاشی و زن کُشی.

۱۳. در ایران خشونت علیه زنان کمتر از سایر نقاط جهان است؛

 گزارش کمتر خشونت در کشور ما معمولا به عنوان دلیلی در جهت فرافکنی و حاشاکردن خشونت علیه زنان و سیاه‌نمایی وضعیت زنان در غرب مطرح می‌شود در حالی که این نکته نادیده گرفته می‌شود که اولا نهاد‌های حمایتی مناسبی همچون سایر کشور‌ها برای زنان ایرانی وجود ندارد و معمولا این خود زنان هستند که در پیشگاه عرف و قانون متهم شناخته می‌شوند که چرا از رموز همسرداری غافل بوده اند و ثانیاً بسیاری از موارد خشونت علیه زنان در کشور ما نه تنها جرم انگاری نشده است بلکه حتی جزو حقوق مردان شناخته می‌شوند نظیر وظیفه تمکین زن که تجاوز در بستر زناشویی مردان در قوانین تعریف نشده است، همینطور آگاهی کافی و اطلاع رسانی و آموزش از "شناخت خشونت" برای زنان ایرانی وجود ندارد، در اغلب موارد فرهنگ و رسوم، خشونت مردان را روال معمول زندگی و طبیعی و جزئی از زندگی زناشویی قلمداد می‌کند که برای داشتن سایه بالاسر باید آن را تحمل کرد.

۱۴. همه مردان خشونتگر، بیماری روانی دارند؛

 هرچند تاثیر عوامل روانی را در بکارگیری خشونت نمی‌توان نادیده گرفت، اما باید در نظر داشت که چنین خصایلی قابل تعمیم به کلیه افراد خشونتگر نیست و تنها درصدی از مردان آزارگر مشکلات روانی دارند و حتی اگر چنین باشد، این مسئله قابل تأمل است که چرا حتی در مردان دارای بیماری روانی، خشونت و خشونتگری، زنان را نشانه می‌گیرد و جنسیت محور است؟

۱۵. خشونت علیه زنان تنها بر فرد تاثیر می‌گذارد؛

 در بررسی‌های «فینکل هور ۱۹۸۸» در ارتباط با مشکلات فردی و اجتماعی خشونت مشخص شد که قربانیان خشونت نه تنها در روابط فردی بلکه در روابط اجتماعی نیز با مشکل مواجه می‌شوند، فرد خشونت دیده در محیط کاری از کارایی کمتری برخوردار است و تمایل به رفتار بزهکارانه نظیر مصرف مواد مخدر و حتی گرایش به خودکشی نیز در میان آن‌ها بیشتر است.