شعار سال: در دل این کوه گدازه های سرخ می جوشد و بر قله اش سرمای برف جولان می دهد. حکایت قلب عاشقی که تنها سپیدی دودهایش پیداست که از دهانه بیرون می زند. اینجا تا چشم کار می کند بیابان است و دشت. گاه به گاه کوه های کوچکی به هیبت انسانی نمایان می شوند. اعجاب طبیعت.

اینجا سرزمین رستم و زال است.تنها جایی که فردوسی قهرمانانش را می زاید. در ششمین طبیعت گردی نوروز امسال، می‌خواهیم به سوی تنها آتشفشان فعال ایران برویم و در سرزمین چهاربهار نفس بکشیم.

*در راه قله جوشان

پیشتر از سفر به روستاهای نیکشهر سرزمین سیستان و بلوچستان گفتیم. این بار راه ما در پهناورترین استان ایران به سوی طبیعتی سبز و شگرف در میان دشتی برهوت است. بنابراین خودتان را باید برای یک سفر ماجراجویانه آماده کنید.

زمان را از دست ندهید. راه بیافتید و به هر شکل با اتوبوس، هواپیما یا خودروی شخصی خودتان را به زاهدان برسانید. اگر از زاهدان به سمت خاش حرکت کنید حدود کیلومتر ۱۳۰ به خروجی روستاهای تمندان و کوشه می رسید. از سر جاده تا دو راهی که سمت راست آن، تابلویی شما را به طرف اردوگاه راهنمایی می کند حدود ۲۰ کیلومتر و از دو راهی تا اردوگاه ۸ کیلومتر راه پیش رو دارید.

کوه تفتان در جنوب شرقی ایران و در ۵۰ کیلومتری شمال شرقی خاش قرار دارد. محلی ها به آن، کوه چهل تن می گویند. تفتان تنها آتشفشان فعال در سراسر ایران است. کوه تفتان که آتشفشان تفتان در آن قرار دارد، بلندترین کوه بلوچستان است با قله های بسیار.

اگر کوهنورد هستید و برنامه صعود دارید این را از یاد نبرید که کوهنوردان معمولا از یال غربی آن صعود می‌کنند که در آن پناهگاه مجهزی ساخته شده‌. ارتفاع اردوگاه دره گل از سطح دریا ۲۴۹۳ متر، ارتفاع پناهگاه صبح ۳۲۲۸ متر و ارتفاع قله تفتان ۳۹۰۵ متر است. از اردوگاه آموزش و پرورش دره گل تا پناهگاه صبح (Sobah) از مسیر تنگه گلو نیاز به سه ساعت کوهپیمایی است. از پناهگاه صبح تا قله تفتان حدود ۳ تا ۴ ساعت زمان لازم برای صعود است.

اگر برنامه کوهنوردی ندارید. در راه تفتان می توانید به دیدار روستای تمندان بروید. بعد از گذر از پیچ جاده به سوی کوه تفتان و روستای تمندان، وارد یک دنیای متفاوت می شوید. آب و هوا به یکباره کوهستانی می شود. هوا خنک و پاک است. قله کله قندی سر به فلک گذاشته. درخت های پر بار و برگ منتظر دیدار شما هستند که بعد از ساعت ها حرکت در جاده بیابانی، دیدار با آن ها و نشستن پایشان بسیار دلچسب می شوند. در پای کوه تفتان، چای کوهی دم کشیده روی شعله های آتش، بنوشید. از محلی ها سراغ چای کوهی و پونه بگیرید.

اینجا یکی از روستاهای مهم ایران است که گیاهان دارویی در آن می روید. آب آن گوگرد دارد و قدمت آن به دوران ساسانی می رسد. اینجا دریاچه ای را می بینید با آب شیرین به نام سر دریا. این دریاچه در ارتفاعات قرار دارد و همین آن را مجزا می کند از بسیاری دریاچه های بزرگ ایران. بر فراز کوه های آن استودان و شهر خاموشان زمانی بوده که نشان از دین زرتشت در اینجا داشته. بناهایی که ویران شدند و دیگر اثری از آن ها نیست. با این همه آبشارهای خروشان. پل مهران و قبرستان تاریخی هفتاد ملا هم دیدنی است. شب را می توانید در اقامت های بوم گردی که به تازگی در اینجا بنا شده، به سر ببرید.

*در راه چهاربهار

اگر هنوز زمان دارید به جای بازگشت به زاهدان و خانه تان. پیشنهاد می کنیم راهی دیگر پیش بگیرید و به سمت چابهار بروید. از تفتان تا چابهار، سه،چهار ساعتی بیشتر راه نیست. چابَهار، یکی از شهرهای جنوب خاوری سیستان و بلوچستان ایران و تنها بندر اقیانوسی ایران که در کرانه دریای مکران و اقیانوس هند قرار دارد. چابهار موقعیت استراتژی خاصی در ایران دارد و البته جاذبه های طبیعی منحصر به فرد در دنیا.

در این سفر شما می توانید به تالابی در شرق چابهار سر بزنید که به دلیل املاح موجود در بستر آن، به رنگ صورتی دیده می‌شود. در این تالاب که در فاصله کم بین دو کوه قرار گرفته، انواع بوته‌ها و درختچه‌ها رشد می‌کنند. این آبگیر محل زندگی ماهی‌های کوچکی است که با نزدیک شدن به تالاب می‌توان آن‌ها را دید. البته هنگامی که برای دیدن ماهی‌ها به تالاب نزدیک می‌شوید مراقب باشید چراکه تالاب باتلاقی است و احتمال غرق شدن وجود دارد.

بولوبولو یکی دیگر از شگقتی های طبیعی چابهار است. در دشت کهیر در نزدیکی چابهار، آب و گل با فشار گاز به بیرون پرتاب می شوند و تپه‌های معروف گل‌افشان را به وجود می‌آورد، دیدن حباب‌های گلی که از زیر زمین می‌جوشد بسیار عجیب به نظر می‌آید اما این اثر طبیعی-ملی، آتشفشانی نیست. بومی ها به آن بولوبولو یا ناف دریا می‌گویند.

در مسیر جاده ای عجیب و دیدنی با فراز و نشیب های بسیار، جاده ای که از وسط دریاچه ای کوچک می گذرد که یک سوی آن آب شیرین و سوی دیگرش آب شور است به کوه های مینیاتوری می رسید. به دلیل وجود ترکیبات فلزی (مانند آهن که باعث قرمزی و مس که باعث سبزی خاک می‌شود) تپه‌های مینیاتوری در جاده‌ی چابهار-گواتر رنگی دیده می‌شوند، شیارهایی که به شکل غیرعادی در بدنه‌ی این کوه‌ها قرار دارد محلی‌های منطقه آن‌ها را تپه‌های مریخی نام‌گذاری کرده اند.

در همان مسیر به روستای بریس و اسکله ماهی‌گیری اش بروید و از بالای صخره‌های سفیدش، اقیانوس و لنج‌ها را زیرپایتان ببینید.

در چابهار، دیدار از روستای رمین، تیس را فراموش نکنید. در روستای تیس غارهای بان میستی مقدس را می بینید. غارهای طبیعی و دست ساخته که آرامگاهی هم در آن جای گرفته است.

اما جالب تر از آن دیدار با درخت انجیر معابد است که وصفش در کتاب های احمد محمود آمده، درختی که قطر چتر آن به دلیل تبدیل شدن شاخه‌هایش به یک درخت دیگر هنگام رسیدن به زمین، تغییر می‌کند؛ درخت انجیر معابد یا به زبان محلی "کرک” با برگ‌های بیضی و میوه‌ی قرمز دارد. به این درخت، لور یا مکرزن هم گفته می‌شود.

باقی همه زیبایی دریای مکران است که در کنار ساحل بکر آن می توان زلالی آب را درک کرد و اگر خواست به یاد و خاطر سیاحانی که در گذشته به شهرهای دور افتاده می رفتند، سوار شتر شد و در کنار ساحل صدای تپش های قلب حیوانی را شنید که گویی تونل زمان را طی کرده و در عصر اینترنت به آرامی در کنار خلیج قدم بر می دارد.

در سفر به بندر زیبای چابهار در هتل‌های ۴ و ۵ ستاره می‌توانید اقامت کنید و یا به هتل آپارتمان بروید. علاوه بر هتل ۵ ستاره‌ی لیپار، ۴ ستاره‌ی لاله و هتل آپارتمان صدف در چابهار، هتل آپارتمان دانشکده‌ی دریانوردی را که به تازگی به هتل تبدیل شده‌است می‌توانید برای اقامت انتخاب کنید.

با اندکی تلخیص و اضافات، برگرفته از پایگاه خبری تحلیلی کیانسه، تاریخ انتشار: 10 فروردین 1396، کد مطلب: 26348: www. kianse.ir