پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

ما زمانی می توانیم قدم به این دنیای جدید بگذاریم که در انتخاب خود ریشه ها و عوامل ناکامی ها و نابسامانی های موجود را بشناسیم و از تکرار و استمرار حیات آنها پرهیز کنیم. توهم گرائی، شعار زدگی، دروغ، ناکارآمدی، بحران زائی و وعده های فریبنده اما ناممکن، همگی از زمره عوامل موجد وضعیت حاضر کشور است.

به نظر می‌رسد محمد قوچانی که در سال‌های گذشته سعی داشته دوگانه عقلانی و جوکریسم ختم کند، حالا متوجه شده این دوگانه یک برساخت صرفا سیاست‌زده بوده و گاهی جوکربازی و جوکریسم هم می‌تواند مطلوب باشد، فقط باید احتمالا دوگانه جوکر خوب و بد را شکل دهندیعنی اگر اشتری و احمدی‌نژاد یا دیگر افرادی که در خط‌مشی اصلاح‌طلبان و سازندگی نیستند دست به رفتار‌های رادیکال بزنند آن‌ها را جوکر بد قلمداد می‌کنند، ولی اگر محمدجواد ظریف یا فاضلی یا حتی خود قوچانی رادیکالیسم پوپولیستی را شکل دهند در راستای کمک به وطن است و جوکریسم خوب است! این دوگانه را می‌شود این روز‌ها مشاهده کرد. اما درحقیقت اگر جوکریسم و رادیکالیسم و پوپولیسم علیه وطن و ایران‌دوستی است فرق ندارد که ظریف آن را نمایندگی کند یا محمود احمدی‌نژاد و .... نکته قابل نقد در متن آقای سیدجواد نقوی این است که نمی‌توان سه گانه جوکریسم و رادیکالیسم و پوپولیسم را هم عرض قرار داد و مسلما در انگیزه تشکیل، شیوه عمل، الگو‌های اجرایی و حتی اهداف با یکدیگر تفاوت داشته و شاید در پیامدها، دارای شباهت‌هایی باشند. نکته دوم اینکه، عدالتخواهی بعد از مدتی نقطه عطف پیدا کرده و پیامد‌های نامطلوب احتمالی خود را هم از بین می‌برد (گذر از مقابله با آنتروپی به عمل در قالب نگ آنتروپی)، اما جریان رادیکالیسم الگوی تلاش تا سر حد نابودی و حرکت به سمت ناکجا آباد آرمان گرایانه را در پیش می‌گیرد. جریان پوپولیستی هم تا زمانی که سوار اسب قدرت نشده، زبان بازی می‌کند و بعد از سوار شدن به اسب قدرت، سکوت کرده و یا راهبرد جریان سازی را دنباله گیری می‌کند.

کتاب «برنامه فرانکلین در ایران» که چندماه قبل از نشر شیرازه توسط مهدی گنجوی به چاپ رسید، حاصل بحث تازه درباره جنگ سرد در بازه زمانی سال‌های ۱۳۳۲ تا ۱۳۵۶ بود.وقتی کلمه‌ای یا مفهومی مثل امپراتوری را استفاده می‌کنید به مجموعه تاثیر و تاثرها، فشارها، برنامه ریزی‌ها و... اشاره می‌شود که ناقض فرض اولیه دولت- ملت به‌عنوان واحد‌های خودمختار و مستقل است. درواقع می‌گوید در دنیا یک‌سری دولت- ملت وجود دارد که خودمختار نیستند، چون تحت‌تاثیر متروپل‌ها یا مراکز امپراتوریایی یا منطق امپراتوریایی و... قرار دارند. این با فرض اولیه در تعریف دولت- ملت در تقابل است، بنابراین مفهوم امپراتوری چیز‌هایی شبیه امپراتوری است. کتاب شرح می‌دهد که چه کار کردند و در کدام کشور‌ها این برنامه اجرا شد؛ ایران، الجزایر، عراق و ۱۲ کشور را نام می‌برد که در آن‌ها برنامه فرانکلین اجرا شد که موفق‌ترین‌شان ایران بود.

افکار عمومی اقبال نسبتا خوبی را به پزشکیان نشان داده است. پزشکیانی که عقبه مالی، اخلاقی و سیاسی سالمی داشته و خود را جریان سوم( نه چپ و نه راست بلکه مستقل) برای تامین منافع ملی ،منافع انقلابی و اجرای منویات رهبر نامیده است. در جریان انتخابات ، شاهد دو پاشنه آشیل پزشکیان یعنی گرایشات زیاد به تیم سازی با جناح اصلاحات ( حتی از بین افرادی که دارای سوابق بد اقتصادی و تخلفاتی چند در این حوزه بودند) و نداشتن برنامه توسعه ملی بوده ایم( هرچند این دو پاشنه، دو پاشنه آشیل کلیه نامزدهای حاضر در انتخابات است). پزشکیان ، ضعف خود در برنامه توسعه ملی را با بیان پر رنگ دغدغه ها و تاکید بر اجرای برنامه های موجود، پوشش داد. اما یادمان نرود که با دغدغه و شعار در روز بعد از اتمام انتخابات نمی توان کشور را اداره کرد. در خصوص افراد پر رنگ و مسئله دار اصلاحات نیز هشدار می دهیم و چنانچه جناب پزشکیان را متعهد بر سه وعده خود بیابیم ( جریان سوم،تامین منافع ملی، اجرای منویات رهبری)،آستین بالا زده و ان شاالله خلاهای فعالیتی شان را پوشش داده و به ریاست دولت جدید ، تبریک ورود عرض می کنیم. نکته مهم و ناپیدای این داستان، هنر تبدیل رویداد سیاسی به رویداد توسعه ای است که بحمد خدا توان حضور و ورود درباره ان وجود دارد.

آذری جهرمی در واکنش به این برنامه‌ها نوشت که آنچه نگارش کرده اند، بند بندِ طرح صیانت است. خوب می‌دانند که با تحریم‌های فعلی، پلتفرم‌های خارجی قادر به مذاکره با ما نیستند؛ لذا انتهای این کوچه بن بست، همان استمرار سیاست‌های انسدادی سه سال اخیر بر اینترنت است و.. سوال افکار عمومی این است که چرا وفق قوانین اساسی و پایه‌ای کشور، دکترین مبتنی بر سه گانه جمهوریت- اسلامیت- انقلابی گری برای اداره امور جاری، همچنین تاکیدات دین مبین اسلام بر اهمیت نظارت و مشارکت، بحث حکمرانی (تعادل در سه نگاه دولتی، خصوصی و حقوق عامه نسبت به نسائل) در حد حرف باقی مانده و شاهد زبان بازی سیاسیون در اجرای اصول حکمرانی و فعالیت عملی با نگاه دولت گرایی حداکثری هستیم؟ قالیباف را شابد بتوان یکی از افراد حرکت کننده در این مسیر (تاکیدات زبانی بر اجرای حکمرانی و تاکیدات عملی بر دولت گرایی حداکثری) دانست. بدلیل شرایط خاص انتخابات، از تشریح بیشتر موضوع، معذوریم.

ادعا‌های عجیب و غریب نامزد‌های انتخاباتی در مناظره در مورد تورم و نقدینگی در روز‌های منتهی به انتخابات هشتم تیر باعث ایجاد بهت و حیرت بیشتر ناظران اقتصادی می‌شود. آمار‌های غلط کم بود، ادعا‌های عجیب و غریب نامزد‌های انتخاباتی هم اضافه شده و این روز‌ها بر بهت و حیرت ناظران اقتصادی افزوده است. در میان بعضی از نیرو‌های سیاسی، این چالش حادتر است و برخی نامزد‌ها که دست‌کم نیمی از رجال تایید صلاحیت شده برای رقابت‌های پیش‌رو را در برمی‌گیرد با مبانی علم اقتصاد، روش آن و نهاد‌های جهانی ناظر بر ارزیابی علمی تحولات اقتصادی کشور‌ها مشکل دارند و همین موضوع، کشور را دوباره به مباحث روز‌های نخست انقلاب بازمی‌گرداند و دوباره روز از نو و روزی از نو!

«علی نیکزاد» رئیس ستاد انتخاباتی محمد باقر قالیباف در میدان انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۳ مصداق مثال قدیمی «نه راه پس نه راه پیش» است. سرنوشت محمدباقر قالیباف در بهترین حالت تنها و تنها ممکن است یک وزارت راه و شهرسازی را سهم علی نیکزاد ، کند. موضوعی که بنظر می رسد به خوش نشینی علی نیکزاد در انتخابات ریاست جمهوری خاتمه داده و او را با واقعیات دنیای سیاست آشناتر خواهد کرد.نیکزادی که با طرح خوبی نظیر مسکن مهر به میدان آمد ولی هیچگاه پاسخگو به مشکلات مسکن مهر نبود. نیکزادی که بجای عملکرد واقعی، حاشیه زیستی سیاسی را در پیش گرفت و حالا نوبت حساب کشی فرا رسیده است. به حاشیه ها سلام کن دکترجان.

چالش بعدی، تحریم‌های اقتصادی است که از دهه ۹۰ معیشت و اقتصاد ایران را به شدت تحت الشعاع خود قرار داده، به طوریکه بواسطه تحریم‌های اقتصادی و ضعف مدیریت و سیاست‌گذاری‌های کلان اقتصادی، شاهد عقب‌گرد در جایگاه و رتبه ایران در اکثر شاخص‌های اقتصادی هستیم .در نوامبر ۲۰۲۴ (آبانماه ۱۴۰۳) یعنی چند ماه پس از انتخابات ریاست جمهوری ایران، انتخابات آمریکا شروع خواهد شد و شواهد و قرائن نشان از پیروزی کاندیدای حزب جمهوری‌خواهان – ترامپ- است. تجربه تلخ تحریم‌های دوره ترامپ با اتخاذ راهبرد فشار حداکثری هنوز از اذهان ایرانیان پاک نشده و طی سخنرانی‌های اخیر، وی همچنان بر تشدید تحریم‌های نفتی بر ایران و فشار بر چین برای کاهش واردات نفت از ایران تاکید دارد.

زخمی کردن انقلاب ها در قالب دمیدن به کوره دشمنی دائمی، خط مشی اصلی آمریکا در قرن بیستم بوده که این پروژه در قرن بیست و یک با امنیتی سازی ادامه یافته است. از نظر آمریکا احیای دشمنی و امنیتی سازی، اصل اساسی برای ایجاد اختلال در تحقق آرمان ها و وعده های انقلابیون بوده و تقلیل هویت انقلابی به دشمن انقلاب، خود دمیدن به کوره نظریه دشمن دائمی و امنیتی سازی آمریکا و غرب بوده است.در بعد از انقلاب، مواجهه با وضعیت اضطراری یعنی جنگ و ترور، به سیاست های جناحی و شکل گیری دولت استثنایی تقلیل یافت و به طرز ناخواسته ای به آن ها دامن زده، امنیت را در این چارچوب تعریف کرد و از آن پس بر اساس منافع دولت استثنایی استمرار یافت. پیامد تداوم چنین وضعیتی هم مشخص است. تقویت نفوذ، با افتادن در تله امنیتی سازی، تقویت اسلام مناسکی و تضعیف اسلام گفت و گویی . سوال اینجاست که آیا جمهوری اسلامی ایران ، مخاطرات نهفته در این نگاه را بخوبی تبیین نموده و حساسیت های لازم برای مقابله با آن را دارد؟

بی‌تردید تایید «پزشکیان»، اتفاقی بزرگ در صحنه انتخابات ایران است که بار دیگر، احتمال قدرت گرفتن میانه‌رو‌ها را چند برابر افزایش خواهد داد. در انتخابات پیش‌رو ۶ کاندیدا، تایید صلاحیت شده‌اند. در نگاه اول، صحنه انتخابات و چیدمان‌ش، درست به مانند سال ۱۴۰۰ به نظر می‌رسد؛ ۴ کاندیدای اصولگرا - انقلابی، ۱ کاندیدای میانه‌رو و ۱ کاندیدای اصلاح‌طلب. اما تفاوت بزرگ این دو انتخابات، تفاوتِ اخلاقی-شخصیتیِ رقبای پزشکیان از ۱۴۰۰ تا ۱۴۰۳ است که هم‌اینک، به دلیل تشدید سنگین درگیری‌های درون‌گروهی میانِ «دو قطب اصلی اصولگرا» (قالیباف - جلیلی)، کناره‌گیری و انصراف به نفع دیگری، بسیار بعید به نظر می‌رسد؛ مگر آن‌که از سطوح بالا به آن‌ها حکم شود. شاید اگر پزشکیان تاییدصلاحیت نمیشد، قالیباف می‌توانست آراء بخشی از میانه‌رو‌ها را تصاحب کند و بخش زیادی از سبدِ رأیِ نظام را از آنِ خود کند، اما تاییدصلاحیتِ پزشکیان، ورق را علیه قالیباف برگرداند. درست برعکس انتخابات ۱۴۰۰ که همه رقبای اصولگرای رییسی به سود او کنار رفتند و آراء آن‌ها به سبدِ رأیِ رییسی اختصاص یافت. با این شرایط انتخابات ۱۴۰۳، اگرچه از لحاظ شاخص ردصلاحیت‌ها شبیهِ انتخابات ۱۴۰۰ است، اما از از منظرِ شکلی، شباهتی با انتخابات ۱۳۸۴ دارد که به احتمال قوی، به دور دوم کشیده خواهد شد.

هرچند که بنظر می رسد مردم اطلاعات کلی درخصوص نامزدهای شش گانه تائید صلاحیت شده برای چهاردهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری داشته باشند، اما جهت تنویر بیشتر افکار عمومی اقدام به ارایه توضیحاتی کاربردی درباره آنها شده است. بنظر می رسد که رقابت نهایی بین سه چهره یعنی پزشکیان، جلیلی و قالیباف باشد، با این وجود به جهت رعایت عدالت ، هر شش نامزد معرفی گردیده اند.

آیت‌الله سیدحسن عاملی، امام جمعه اردبیل، در خطبه‌های نماز جمعه اردبیل با اشاره به انتخابات پیش رو اظهار کرد، «این که ۸۰ نفر نامزد ریاست جمهوری شود و ثبت نام نماید از یک جهت خوب است و هر فردی که خود را لایق اداره کشور می‌داند وارد این عرصه و رقابت می‌شود، اما این سبک در دنیا مرسوم نیست و دنیا ما را رمی به ابتدائیت در دموکراسی می‌کند و حتی گاهی استهزاء می‌کند.» و .... خدمت آقای عاملی عزیز باید عرض شود که این سوال را باید از خود ۸۰ نفری که احساس وظیفه کرده اند؟! بپرسید، همچنین علت را در شاخص‌های ۱۲ گانه تعیین شرایط ثبت نام جستجو کنید. طرف در دوره نمایندگی دست چپ و راستش را به زور به یاد می‌آورد و حالا ادعای ریاست جمهوری دارد؟ طرف با حضور در چند گلخانه، رزومه سازی و چپاندن‌ها، در مراتب اداری و مدیریتی نشسته و حالا ادعای ریاست جمهوری دارد. جناب عاملی عزیز، تا وقتی حداقل تعداد امضا مبنای شاخص ثبت نام و شروع کار قرار نگیرد (مثلا ۳۰۰ هزار امضا)، کار بهتر از این نخواهد بود. از ماست که برماست. لازم به توضیح است که همین اعتراض توسط محمد تقی رهبر، عضو جامعه روحانیت مبارز نیز تکرار شده است.

جعفر میلی منفرد (زاده ۱۳۳۲ در تهران) پژوهشگر، استاد تمام مهندسی برق دانشگاه صنعتی امیرکبیر و سیاستمدار اصلاح طلب ایرانی بود. وی دارای مدرک دکتری مهندسی برق قدرت از دانشگاه پاریس ۶ و عضو هیئت علمی دانشگاه صنعتی امیرکبیر بود. او در سال ۱۳۹۲ از سوی حسن روحانی برای تصدی وزارت علوم و تحقیقات به مجلس معرفی شد که موفق به اخذ رای اعتماد نمایندگان نشد. وی روز ۱۸ خرداد ۱۴۰۳، پس از تحمل یک دوره بیماری درگذشت.

امام جمعه آبادان با بیان اینکه بازار سیاه بلیط هواپیما و قطار در آبادان تشکیل شده است، خواستار پیگیری این امر و نظارت بر آن از سوی مسوولان امر شد. وی بیان داشت که ، مردم به دلیل وجود فرودگاه و راه آهن در این منطقه خوشحال هستند و باید تمهیدات لازم اتخاذ شود. بلیط فقط با هزینه‌های گزاف وجود دارد و باید وضعیت فعلی باید ساماندهی و نظارت چند برابر شود. حجت‌الاسلام غبیشاوی تصریح کرد: هر جا کوتاهی شود حتماً عده‌ای سوداگری می‌کنند؛ مردم برای پیگیری رفع بازار سیاه بلیط باید به چه کسی مراجعه کنند؟

توماس پیکتی اقتصاددان فرانسوی است که درباره توزیع ثروت و نابرابری درآمد کتاب‌ها و مقالات زیادی نوشته است. کتاب «سرمایه و ایدئولوژی» توماس پیکتی منشأ گفتگو‌های بسیاری در محافل علمی و سیاست‌گذاری در جهان شده است. پیکتی نشان می‌دهد که توزیع به‌شدت نابرابر درآمد به توزیع نابرابر ثروت با شدت بیشتری منجر گردیده و تعداد اندک صاحبان این ثروت‌ها قادر هستند سیاست‌های دولت‌ها را در جهت منویات خود به خدمت گیرند و انسداد حاصله در سیاست‌های بخش عمومی به رشد فزاینده نابرابری‌ها در جوامع صنعتی منجر می‌شود و این نابرابری‌های فزاینده علت اصلی شکاف‌های اقتصادی- اجتماعی در این جوامع و افول آن‌ها خواهد شد. ثروت تا حدی متمرکز می‌شود که دیگر امکان رقابت برای دمکراسی باقی نمی‌ماند، چه برسد به عدالت اجتماعی. به طور خلاصه، کاپیتالیسم به طور خودکار سطوحی از نابرابری را به وجود می‌آورد که پایدار نیستند. ثروت رو به افزایش یک درصد جامعه فقط یک واقعیت اقتصادی و داستان دارایی‌های یک فرد، نیست. کاپیتالیسم قرن بیست و یکم مسیری یک‌سویه به سمت نابرابری است مگر آنکه ما برای متوقف کردنش کاری انجام دهیم. پیکتی به نقش ایدئولوژی در مشروعیت‌بخشی به رژیم مالکیت و نیز توضیح رژیم‌های نابرابری اشاره می‌کند. او ایدئولوژی را به مجموعه‌ای از اندیشه‌ها و گفتمان‌های باورپذیر پیشینی ارجاع می‌دهد که مشخص می‌کند جامعه چگونه باید ساختار بگیرد. پیکتی معتقد است که نابرابری نه اقتصادی است و نه فناورانه، ایدئولوژیک و سیاسی است. این نتیجه‌گیری یکی از مهم‌ترین نتایج کتاب «سرمایه و ایدئولوژی» است که موضع صریح او را نسبت به مواضع مارکسیست‌ها و تأثیر ماتریالیسم تاریخی به‌عنوان زیربنای همه تحولات اقتصادی و فناورانه روشن می‌کند. در چنین شرایطی از بعد اقتصادی نیازمند نظام‌های توزیع بجای مقابله با نابرابری بوده و در بعد سیاسی، نیازمند اصلاح ساخت‌ها و ساختار‌های سیاسی هستیم.

امروز می‌خواهیم داستان زندگی مردی را بنویسیم که بزرگ‌ترین شرکت تولید کننده ابزارآلات ایران را بنیان گذاشته است. مردی که به افتخارنام بزرگش، شرکتش را "ابزار مهدی" نام گذاشته است. او "محمد مهدی مظلومیان" نام دارد. اما این طرف داستان است. داستان تولید و تولید کننده در ایران، دو طرف دارد. طرف دوم داستان، دولت‌ها و نهاد‌ها و سازمان‌های تخصصی قرار دارند. همان‌هایی که به کارکنان خود حقوق می‌دهند که از تولید و تولید کننده حمایت کند، اما همه شاهد هستیم که نظام اداری کشور، نظام چوب لای چرخ کن تولید است. از مالیات و بیمه و کار گرفته تا شهرداری و نهاد تخصصی و نهاد ناظر و غیره. از سیاست‌های اقتصادی کشور گرفته تا چالش‌های سیاسی. نتیجه می‌شود نالیدن یک تولید کننده بین المللی از ضعف زیر ساخت ها، عدم حمایت ها، قوانین دست و پاگیر، کمبود مواد اولیه، نظام بروکراسی فشل، تغییر قوانین و مقرره‌ها بشکل مکرر، مشکلات اقتصادی کلان و اقتصاد سیاسی و غیره. یادمان نرود که پیشرفت مهدی مظلومیان‌ها، پیشرفت یک کشور محسوب می‌شود.

ضدیت انقلاب اسلامی با طبقه سرمایه دار صنعتی در ماجرای مصاره ها و بعد از آن، محصول غلبه « ایدئولوژی بر نظریه » و « احساس بر اندیشه » و نهایتا به هم خوردن توازن نیروهای اجتماعی به نفع هواداران ایدئولوژی چپ اندیش و ضد سرمایه داری بود. شور بختانه، در یک اتفاق نادر تاریخی، قاطبه نیروهای سیاسی و اجتماعی ایران در ائتلافی فراگیر در جبهه مقابل کارخانه‌داران و صاحبان صنایع بزرگ قرار گرفتند. این همان جایی که «ساختارها» بر«کارگزاران» تاثیر می گذارد و توده های طغیان کرده در فضای بحرانی، لزوما منطبق با اندیشه رهبران عمل نمی کنند و یا از آنان فرمان نمی برند!

علی اکبر گودرزی (هوادارانش او را در ابتدا «چوپان زاده آزاده» و سپس «امام» می‌نامیدند /زاده ۱۳۵۵ و در شناسنامه ۱۳۳۸ در روستای دوزان شهرستان الیگودرز - درگذشت ۳ خرداد ۱۳۵۹) مصداق همان آدم‌های با دانش اندک و ایمان زیاد بود که می‌توانست هزاران نفر را به پای برداشت‌های انحرافی خود از متون دینی، قربانی کند و یک جامعه‌ای را به قهقرا سوق دهد. وی تلاش داشت تا یک نظام سیاسی جایگزین جمهوری اسلامی فعلی تاسیس کند. در آغاز دهه ۱۳۵۰ چندین گروه سیاسی با ایدئولوژی اسلامی اعلام موجودیت و فعالیت کردند و تفاوت عمده گروه فرقان با همه آن‌ها در این بود که آبش با روحانیون در یک جوی نمی‌رفت و خواهان «اسلام بدون آخوند» بود. به همین دلیل، گودرزی در سال ۱۳۵۶ عبا و امامه طلبگی را کنار گذاشت و در سن ۱۸ سالگی، به تفسیر قرآن روی آورد و بنوعی گروه فرقان را تاسیس کرد. او از آیات قرآن فقط جنگ و جهاد و مبارزه را می‌فهمید و چیزی از صلح و زندگی در کلام او نبود. جمعیتی از جوانان مذهبی و پرهیجان در مساجد پایین شهر تهران در محدوده نازی آباد و جوادیه و میدان شوش نیز، گوش تا گوش می‌نشستند و این تفاسیر خون چکان را استماع می‌کردند. ایده اسلام بدون روحانیت را اولین بار اندیشمند پاکستانی، ابوالا مودودی، مطرح کرد. سپس دکتر علی شریعتی آنرا ذیل مبحث «جامعه بی طبقه توحیدی» شرح و بسط داد. اکبر گودرزی تحت تأثیر اندیشه انقلابی شریعتی تفسیری از قرآن به نام «ایدئولوژی توحیدی» تألیف کردو یکی دیگر از افرادی که تأثیر مهمی در شکل‌گیری ایدئولوژی گروه فرقان داشت، حبیب‌الله عاشوری، روحانی ناراضی بود. فرقانی‌ها هم به استناد همین حرف شریعتی، معتقد بودند که، چون روحانیت شیعه بصورت یک طبقه اجتماعی ظاهر شده، بنابراین برای تاسیس یک جامعه اسلامی خالص و بدون طبقه، باید این‌ها را از سر راه برداشت. به نظر آن‌ها «میان اسلام و روحانیت هیچ انضمام و انسجامی وجود ندارد». این ایده را بعد‌ها مجاهدین خلق پی گرفتند و در عین تاریک اندیشی‌های ایدئولوژیک و مذهبی، همچنان خودشان را مخالف «آخوندیسم» نامیدند. جدال رسمی روحانیون و فرقانی‌ها در سال‌های قبل از انقلاب را، مرتضی مطهری شروع کرد و از آنان با عنوان «ماتریالیست‌های مسلمان و منافق» یاد کرد. گودرزی بر خلاف بسیاری از روشنفکران مذهبی، در هر صورت با ظواهر و کلمات و آیات قرآن آشنایی کامل داشت و در پاسخ به روحانیون سعی می‌کرد که با ادبیات و منطق خودشان به آن‌ها پاسخ دهد. به نظر گودرزی از نظر قرآن «منافق کسانی هستند که همزمان با باند حکومت و باند مردم همکاری می‌کنند». اشاره او مستقیما به خود مطهری و نیز سید محمد بهشتی، محمدمفتح و جواد باهنر بود که در آموزش و پروش و دانشگاه دوره پهلوی تدریس می‌کردند و در عین حال، با حکومت پهلوی هم مخالفت می‌کردند. با پیروزی انقلاب و آغاز سال ۱۳۵۸، گروه فرقان دست به تفنگ برد و نخستین ترور‌ها در درون نظام نوپا را رقم زد. از سپهبد قرنی نخستین رئیس ستاد مشترک جمهوری اسلامی شروع کرد تا مطهری و مفتح و عراقی و در مجموع ۱۹ نفر را هدف قرار داد. آیت الله خامنه ای، هاشمی رفسنجانی، موسوی اردبیلی و عباس امیر انتظام نیز هدف سوء قصد قرار گرفتند و جان سالم به در بردند. بهانه این کار هم اطلاعیه مشترک مرتضی مطهری و مهدی بازرگان در خصوص لزوم بازنگری آثار شریعتی بود که بت و بوطیقای فکری فرقانی‌ها به حساب می‌آمد. در دیماه ۱۳۵۸ علی اکبر گودرزی در یک خانه تیمی در خیابان جمالزاده تهران دستگیر شد. محاکمه او به علی اکبر ناطق نوری و اسدالله لاجوردی سپرده شد. تعداد اعضای رسمی گروه فرقان حدود ۷۰ نفر اعلام شد. جمعی دستگیر و ابراز پشیمانی کردند و تعداد بر سرموضع ماندند و به همراه گودرزی در خرداماه ۱۳۵۹ اعدام شدند. هنوز هم در خارج از کشور اطلاعیه‌هایی به نام این گروه منتشر می‌شود.

اگر وجدان بیدار، عقل سلیم و تعهد و غیرت دینی و عشق به وطن داشته باشیم، چه خوشمان بیاید و چه خوشمان نیاید، باید بپذیریم که حوزه سیاست کشور عزیزمان، بتدریج در حال ابتلا به ابتذال است. عملکرد هرچند قانونی، اما مسئله دار شورای نگهبان در دو دهه اخیر، ضعف نظارتی (امنیتی- نظارتی-قضایی) منجر به انتصابات محفلی، رفیق بازی و رزومه سازی در حوزه مدیران و سیاسیون، دخالت‌های غیرموجه و پشت پرده نهاد‌های خاص در جریان انتخابات (با هر اسمی و دلیلی که باشد)، کم توجهی به تخصصی سازی هسته سخت نظام و تقویت قاعده گرایی بجای سلیقه گرایی و مصلحت اندیشی‌های ریز و درشت و ..، فضای سیاسی کشور را به سمت ناکارآمدی سوق می‌دهد. در این فضا، هر تازه رسیده‌ای مدعی ریاست و وکالت و صدرات است. انگار نه انگار که جناب بزرگ زاده با نگاه گلخانه‌ای و نگاه ویژه بین، به این جایگاه رسیده، نه با توان فکری، تعهد دینی و غیرت انقلابی و مسئولیت پذیری اجتماعی خودش. یک کلام، هشدار می‌دهیم که تداوم این وضع منجر به، تضعیف عقلانیت و تربیت در کنشگران فضای سیاسی و پر کردن فضا با فرصت طلبان و خدای ناکرده لمپن‌های سیاسی خواهد شد. ما درخصوص آسیب‌های جمهوریت، اسلامیت و انقلابی گری، هشدار مشفقانه می‌دهیم. نگاهی به گزارش حاشیه‌های ثبت نام داوطلبان ریاست جمهوری چهاردهم، دنیای حرف برای شنیدن و گفتن دارد. قضاوت با شما.

یاشار سلطانی، در مطلبی با تیتر «ماجرای مؤسسه "نوآوران آموزشی مهر هشتم کیش" چیست؟»، با انتقاد مجدد از قالیباف در‌ کانال شخصی خود نوشت: موسسه‌ای که رد پای همسر قالیباف و پسرش الیاس قالیباف دیده می‌شود که بسیاری از مدارس کیش را اجاره کرده‌اند! این مدارس با چه شرایطی و با چه قیمتی اجاره شده؟ سر وسامان دادن مدارس سیستان و بلوچستان چه ایرادی داشت که الیاس و مادرش سر وقت مدارس کیش رفتند؟ کدامیک برازنده خانواده رییس مجلس مثلا انقلابی بود؟ ولو مجلس ۳-۴ درصدی! و ... . برخی از تحلیل گران ، این شیوه اطلاع رسانی یاشار سلطانی را بی شباهت به بگم بگم دوره احمدی نژاد ندانسته و معتقدند که بیش از افشاگری و اطلاع رسانی، دارای بار تخریبی است.