شعارسال: چنین فضاپیمایی، که به اندازه یک تراشه خواهد بود، هزاران میلیارد کیلومتر سفر خواهد کرد که دورتر از همه کاوشگرهایی است که بشر قبلا به فضا فرستاده.

یک برنامه پژوهشی ۱۰۰ میلیون دلاری برای توسعه سفینه ای از این نوع توسط یوری میلنر، فیزیکدان و سرمایه گذار میلیاردر روس، با حمایت مارک زاکربرگ بنیانگذار فیسبوک رقم خورده است.

سفر میان ستارگان همواره آرزوی بشر بوده اما همچنان با موانع فنی بزرگی روبروست.

پروفسور هاوکینگ به بی بی سی گفت که این رویا ممکن است زودتر از آنچه تصور می شود جامه عمل بپوشد.

او گفت: "اگر قرار است به عنوان یک گونه، جان سالم به در بریم، در نهایت باید راهی ستاره های دیگر شویم."

"منجمان بر این باورند که شانس یافتن سیاره ای شبیه به زمین در مدار یکی از ستارگان منظومه آلفا سنچوری بد نیست. اما در دو دهه آینده با کمک تلسکوپ های زمینی و فضایی اطلاعات بیشتری در این مورد خواهیم داشت."

"توسعه فناوری در دو دهه اخیر و پیشرفت های‌ آینده چنین سفری را ظرف یک نسل به طور اصولی ممکن خواهد کرد."

آلفا سنچوری شامل سه ستاره در فاصله چهار تا چهار و نیم سال نوری از ما قرار دارد که نزدیک ترین مجموعه ستارگان به زمین است.

"بنیاد پیشرفت" آقای میلنر که این ابتکار عمل را به دست گرفته یک سازمان خصوصی است که با کمک هایش امکان مالی انجام تحقیقات بدیع علمی را فراهم می کند.

گروه متخصصان

این بنیاد گروهی از دانشمندان را برای ارزیابی امکان توسعه سفینه هایی برای رفتن به ستاره ای دیگر ظرف یک نسل و پس فرستادن اطلاعات از آنجا تشکیل داد.

نزدیک‌ترین منظومه ستاره‌ای حدود ۴۰ هزار میلیارد کیلومتر از ما فاصله دارد. رفتن به چنین منظومه‌ای با فناوری موجود ۳۰ هزار سال طول خواهد کشید.

گروه کارشناسان نتیجه گیری کرد که با کمی تحقیقات و توسعه بیشتر، شاید امکان توسعه فضاپیمایی که ظرف ۳۰ سال به ستاره همسایه برسد فراهم شود.

دکتر پیتر ووردن که هدایت این پروژه را به عهده دارد گفت:‌ "اگر همین چند سال قبل از من سوال می کردید می گفتم که سفر به یک ستاره دیگر با چنین سرعتی ممکن نخواهد بود."

او که رئیس بنیاد جایزه پیشرفت و مدیر سابق مرکز تحقیقات ایمز ناسا در کالیفرنیاست اضافه کرد:‌ "اما گروه متخصصان دریافت که به دلیل پیشرفت ها در فناوری به نظر می رسد که چنین ایده ای عملی باشد."

این ایده بر کاهش ابعاد فضاپیما به اندازه تراشه‌هایی که در وسایل الکترونیکی به کار می رود استوار است. طرح اولیه این است که هزار عدد از این فضاپیماهای ریز به مدار زمین پرتاب شود که هر کدام مجهز به یک بادبان خورشیدی خواهد بود.

اینها مثل بادبان قایق هاست اما به جای باد با نور خورشید به حرکت در می آید. یک لیزر عظیم در زمین نیروی محرکه فوق العاده اولیه را فراهم خواهد کرد به طوری که سرعت حرکت آنها را به ۲۰ درصد سرعت نور برساند.

شبیه به داستان های تخیلی است اما یوری میلنر معتقد است که ساختن فضاپیمایی با این مشخصات و رساندن آن به یک ستاره دیگر در طول عمر ما ممکن است.

دانشمندان مستقل از این پروژه می گویند که هر چند موانع تکنیکی بسیار بزرگی وجود دارد اما این طرح می تواند عملی باشد.

پروفسور هاوکینگ هم معتقد است که چنین رویایی، که زمانی غیرقابل دسترس بود، می تواند ظرف ۳۰ سال عملی شود.

او گفت که دل بستن فقط به زمین عاقلانه نیست:‌ "زندگی روی زمین با خطر ناشی از رویدادهای نجومی مثل سیارک ها یا ابرنواخترها مواجه است."

با اندکی اضافات و تلخیص برگرفته از خبرگزاری خبرآنلاین، تاریخ انتشار: 25فروردین1395، کدخبر: 526843: www.khabaronline.ir