شعار سال:اعتراضات به تصمیم بنزینی که توسط شورای عالی هماهنگی اقتصادی سران قوا اتخاذ شده بود فرصتی در اختیار برخی افراد گذاشته تا دوباره با اپوزیسیون نمایی به زعم خود از آب گل آلود ماهی بگیرند. البته بهتر است همین ابتدا گفته شود این سخن هرگز به معنای این نیست که می توان از تصمیماتی که در چند هفته گذشته گرفته شده دفاع کرد که اتفاقاً بارها انتقادات بعضاً تندی نیز در این باره مطرح شده است. در این باره می توان به لزوم انتشار مستندات کارشناسی اخذ تصمیم درباره نحوه گران شدن بنزین، تکذیب پی در پی مقامات دولتی و اذعان به عدم گران شدن، اجرای شوک درمانی بدون اقناع و صحبت با مردم، رسیدگی به آسیب دیدگان، جدا کردن صف معترضان از آشوب گران و ... اشاره کرد.

اما بیان مسائل فوق به معنای این نیست کینه های فروخفته غلیان کند و بدون سنجش جوانب و با سیاسی کاری کل نظام سیاسی را به عنوان مقصر معرفی کرد. این همان صدایی است که در روزهای گذشته در خارج از کشور نیز بارها شنیده شده است.

در روزهای اخیر نیز فردی که بیش از سه سال قبل در مصاحبه ای به صراحت عنوان کرده بود در انتخابات بعدی شرکت نمی کند تلاش دارد نیامدن خود را به اعتراضات مردم ارتباط دهد. اما در شرایط فعلی متهم کردن همه به غیر از دوستان و هم حزبی ها و خود را در جایگاه وکیل مدافع مردم نشان دادن و ژست قهرمان بازی، آورده ای برای فرد و جناح سیاسی به همراه ندارد.

اگر واقعاً ذره ای صداقت سیاسی وجود داشت اعلام می شد مسئول ایجاد بن بست اقتصادی و سیاسی در شرایط فعلی کیست؟

مگر نه اینکه بیشترین اعضای حاضر در شورای عالی هماهنگی اقتصادی سران قوا، دولتی ها هستند. مگر رئیس جمهور عنوان نکرده بود وزیر کشور به عنوان رئیس شورای امنیت کشور مسئول اجرای تصمیم بنزین و زمینه سازی برای اجرای آن بوده است؟ پس چرا جریانی که دولت به پشتوانه حمایت های آن و با تکرار می کنم به قدرت رسیده اینک کل سیستم را سوال می برد و حاضر نیستند اندکی به دولت و مقصر اصلی پیدایش چنین وضعیتی انتقاد کنند.

البته شاید چون دوستان یا اعضای خانواده، پست ها و منصب های دولتی را اشغال کرده اند نباید به آن انتقاداتی وارد کرد. از دید این ها مقصر نشان دادن سیستم و کل نظام سیاسی به صرفه تر از مقصر کردن دولت است. بواقع نظام مظلوم جمهوری اسلامی گرفتار مسئولان و مقاماتی شده که سر سفره و خوان نعمت نشسته اند، تصمیمات غلط می گیرند اما حاضر نیستند تبعات تصمیمات خود را بپذیرند و روز حساب و کتاب، خود به اپوزیسیون تبدیل می شوند!

اما معقول و منطقی آن است که گفته شود جوابگوی این وضعیت همان افراد و جریانی باید باشند که در هنگام رای گیری، انواع و اقسام وعده ها را به مردم می دهند، در زمان تبلیغات انتخاباتی با فراموش کردن گذشته خود و برای چند رای بیشتر همه نهادها را زیر سوال بردند،در حال حاضر نیز که برنامه ها و سیاست های آنها به بن بست رسیده از مقام و جایگاه مخالف و اپوزیسیون دیگران را مقصر جلوه می دهند و با فرار رو به جلو مسئولیتی در قبال وضعیت فعلی برای خود قائل و متصور نیستند.

نکته جالب اینجاست که برخی هم مسلکان این افراد چند روز قبل نیز با ابراز نوعی خوشحالی مدعی شده بودند که شورش ها و اعتراضاتی که در آبان ماه رخ داده بدلیل این که در مناطق محروم و حاشیه ای رخ داده به پایگاه رای آنها آسیب نرسانده است. این نوع رویکرد ماکیاولی و بلکه شارلاتانی دقیقاً مشخص می کند دغدغه این افراد از ایراد چنین سخنانی چیست. وقتی هدف صرفاً کسب قدرت باشد استفاده از هر سخن و ابزاری منطقی است. البته بماند که آنها عملاً دارند اذعان می کنند پایگاه رای آنها تعداد بسیار محدودی از جامعه یعنی افراد ثروتمند و مرفه و بالانشین جامعه هستند و عملاً برای بیکاری، مشکلات جوانان، فقر مردم و ... ارزشی قائل نیستند.

بدون شک جریان و افرادی که چنین نگاه و رویکردی در عرصه سیاسی دارند و عملاً نیز ابایی ندارند و به صراحت آن را بیان می کنند هرگز ردای دادخواهی و حمایت از اقشار ضعیف و فقیر برازنده آنها نیست.

شعار سال،با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از جامعه خبری تحلیلی الف،تاریخ انتشار:19آذر1398،کد خبر:3980918174،www.alef.ir